Black Magic 7 - Spark: 5 - PERIDOT

5 – PERIDOT

            “NO.” Mariing tanggi ng kapatid niya sa kanyang sinabi. “I can’t let you work there.” Umiiling-iling ito na para bang hindi gusto ang ideyang magtrabaho siya sa café ni Rex.

            “Two weeks lang naman.”

            “I said no and it’s final.” Ibinaba ni Timothy ang mga hawak na papel sa mesa. “When I said I wa  nt you to go out, I want you to travel, to shop, to dine and meet new friends. Hindi ko sinasabing magtrabaho ka kahit kanino.”

            “Hindi ka ba masaya na nagvo-volunteer ako? I mean he is your friend.” Naiinis na rin siya sa kapatid niya dahil sa pagtanggi nito.

            “Maraming lalaki na nagda-dine sa café, wala ako doon para bantayan ka 24/7. Paano kung ligawan ka nila? No! I can’t allow that.” Her brows twitched and she’s really itching to smack her brother to the table.

            “I won’t be swayed.”

            “Hindi mo kilala ang mga kapitbahay natin, marami sa kanila ang mga playboy. And you are very pretty, sigurado akong pag-iinteresan ka nila.” Hindi rin niya akalain na may ganitong side ang kapatid niya.

            “Natatakot kang gawin sa akin ng mga kalahi mo ang ginagawa mo sa ibang babae hindi ba kuya?” natigilan ang kapatid sa kanyang tanong. “You don’t really trust me, do you?” nagkunwari siyang nalungkot. “Do you really think I’m that stupid?” halatang natataranta na ang kapatid niya at kapag iiyak siya ay sigurado siyang hindi na ito makakatanggi sa kanya. “I know I’m weak but I’m not that stupid.”

            May natututunan din pala siya sa panonood ng mga kung anu-ano nitong mga nakaraang mga taon. Based from her brother’s character, a doting brother, he’ll definitely blame himself if she shed a tear. Ayaw niyang dumating siya sa point na ganito pero wala siyang magagawa, she needs to play dirty.

            “Siopao—ayoko na…” she heard her brother’s curse. Loud and clear. “What if you’ll get hurt?”

            “Ise-save mo naman ako hindi ba?” alam niyang malapit na niyang mapapayag ang kanyang kapatid. “And Rexon said he’ll help me overcome my fears, ako ang nagsuggest sa kanya. Ang sabi ko naiintindihan ko na kung bakit gusto mong lumabas ako sa lungga ko, you want me to see the world and experience things I won’t experience inside my room. For the first time, nagkusa ako. I volunteered myself at kapag hindi ka pumayag baka hindi na ulit mangyari ito. I will permanently locked myself inside this place--.”

            “Fine. Fine!” Techniques really works. Mahirap kumbinsihin ang kapatid niya kahit na ang pagsama niya dito sa bahay nito ay nahirapan din siya. Pero kilala nga niya ang kapatid niya, he can’t resist her. It’s his fault for spoiling her too much. “Pero sa dalawang kondisyon.”

            “What conditions?”

            “Kapag nagkasakit ka o kaya naman ay umiyak ka hindi ka na magtatrabaho sa Café ni Rex at pagkatapos ng dalawang linggo ay hindi ka na magkukulong sa kwarto mo.”

            “O-okay.” Well, she needs to do her part too.

            “Kailan ka magsisimula?”

            “Bukas.”

            “Agad? Wala man lang preparations?” tumaas ang kilay niya.

            “What preparations? Kuya, baka nakakalimutan mo na sanay ako sa mga gawaing bahay.” Wala silang katulong sa bahay, may naglilinis every Sunday but the rest of the days ay siya ang nag-aayos sa bahay nila lalo na kapag wala ito at nasa opisina. Siya rin ang naghahanda ng pagkain nilang magkapatid araw-araw. Her brother doesn’t even know how to arrange his things. He is so messy kaya nga nalulungkot na siya sa future wife nito.

            “Wala na akong magagawa basta siguraduhin mo lang na hindi ka magpapaloko sa mga kapitbahay nating mga lalaki. Kapag nalaman kong may umaaligid-aligid sa iyo ay uubusin ko ang yaman nila sa susunod na meeting.” May naiisip na naman itong masama.

            “By the way kuya, alam ko na ang daan pauwi sa atin from the center.” Ngumiti siya dito. Hindi na siya nagpahatid kay Rexon dahil gusto niyang balikan iyong daan na itinuro nito sa kanya papauwi at sobrang saya niya ng makauwi nga siya ng siya lang mag-isa. Tumayo ang kapatid niya at lumapit sa kanya. He pats her head and kissed her forehead.

            “Very good, Tiarra.” Hindi man santo ang kapatid niya pero alam niyang mahal na mahal siya nito.

            “I AM not going to wear a uniform?” nasa office siya ni Rex at ino-orient siya nito ng kung ano ang kanyang dapat gawin. Napatingin siya sa hawak nito na apron na may tatag ng pangalan ng coffee shop. “But why?” lumapit ito sa kanya at isinuot ang apron.

            “There’s no need for you to wear that, this apron is enough.” Ito na rin ang nagtali sa likod niya.

            “Is it okay? I mean sa mga kasama ko?”

            “They won’t mind and they are going to assist you as well. Kapag may hindi ka alam ay huwag kang mahihiyang magtanong sa kanila. Kung hindi ka pa komportable ay pwede mo akong lapitan o kaya ay si Marquis.” Habang nagsasalita ito ay hindi niya mapigilan ang sariling hindi ito titigan. Mas lalo kasi itong gumu-gwapo sa kanyang paningin habang tumatagal, is it even possible? “And you don’t need to talk to the costumers if you don’t want to.” Tumango siya. “Kung may manghaharrass sa iyo you have all the permission to punch them in the face and make it hard, okay?” natawa siya sa huling sinabi nito. “And tell so I can kill them as well.”

            “Sure.” Napangiti nalang siya. He is really like his brother.

            “I am not joking.” Tumango lang siya. “You don’t need to take orders from the costumers, you can bring them their orders and be careful.” Sumaludo siya dito.

            “Yes, Sir.”

            Pagkatapos ng kanilang orientation ay lumabas na siya, pasado alas otso pa ng umaga. Nagbubukas ang shop ng alas siete pero sinabihan siya na pumunta doon ng alas otso o kaya naman ay alas nuwebe. Akala niya ay magsisimula na siya agad pero ilang oras pa siyang naghintay kay Rexon na matapos ito sa mga online meetings nito.

            “Ate.” Lumapit sa kanya si Marquis. “Pinalabas ka na rin ni kuya.”

            “Medyo busy kasi siya kanina, may kausap siya online kaya natagalan ang orientation.” Nagsalubong ang dalawang makakapal na kilay ng binatilyo. “Bakit?” sunod-sunod naman na umiling ang kausap.

            “Ang sabi ni kuya ay magbibigay ka lang ng orders at dapat bantayan kita laban sa mga lalaking kapitbahay natin. Kapag may nang-away sa iyo ay sabihin mol ang sa akin, binigyan na ako ng basbas ni kuya na mambugbog.” She chuckles. Magkapatid nga ang dalawa, ang pinagkaiba lang ni Rex and Marquis ay mas masayahin at hyperactive ang nakababatang lalaki.

            Nilalapitan din siya ng mga iba pang staff ng café, noong una ay medyo ilag pa siya sa mga ito. Kapag lumapit sila ay tumatango lang siya pero habang tumatagal ay gumagaan naman ang loob niya at nakakausap na niya ito ng hindi siya nabubulol. Nakiki-ate na rin ang mga ito sa kanya kagaya ni Marquis. Nalaman din niya na nagwoworking ang mga ito, marami talaga ang staff sa café pero shifting sila. May mga pang-umagang klase at may night shifts din kaya. Mas lalong lumaki ang respeto niya para kay Rexon dahil tinutulungan nito ang mga estudyante na hindi financially stable na makatapos. Bihira lang ang mga taong katulad nito.

            “THIS?” Turo niya sa pendant ng suot niyang kwentas. “A peridot.” The green stone shines as she held it for them to see. “It’s a positive energy stone, it vibrates with the energy of sunshine and will shower you with blessings and abundance.” Paliwanag niya sa mga kasama.

            Pangatlong araw na niya sa Summer Café and she wasn’t really expecting that she’ll adapt to the sudden change of environment that quickly. Nakapalagayan na rin niya ng loob ang mga staff ni Rex at hindi na siya nahihiya sa mga ito. Kapag breaktime ay nagku-kwentuhan sila, they didn’t make her feel out of place.

            “May mga meaning pala ang mga gemstones?” manghang tanong ni Arra. “Ang ganda ng design, ate.” Ngumiti siya sa dalaga.

            “Oo nga. Ate Ti, ikaw ba ang gumagawa ng mga suot mo?”

            “Uhm, I made the designs and then ipapasa ko sa workshop and my brother will make the final decision kung i-o-out na siya sa market.” Patuloy niya. Magsasalita pa sana siya nang pareho silang may narinig na tikhim. Mabilis silang napatayo at nagpunta sa kung saan-saan, napasunod siya sa mga kasama pero nahila siya ni Rexon.

            “Where are you going?”

            “Ahh, work!”

            “Come with me.” Hinila siya nito papasok sa opisina nito. His assistant, Mike waves at her. Natapos na ang meeting ng dalawa kaya siya na naman ang napag-interesan nitong hilahin sa opisina. Nalaman din niyang hindi basta-basta nakakapasok sa office ang mga tauhan nito but she can! Kahit si Marquis ay hindi pumapasok doon kapag wala ang kapatid nito. Pero siya ay hinahayaan nitong pumasok, minsan ay tinatawag siya nito para matulog. Nade-drain pa rin ang kanyang energy, sa katunayan ay mga limit ang energy niya sa isang araw. Hindi niya kaya ang straight na tatlong oras na pakikisalamuha sa iba pagkatapos ng tatlong oras ay nakakatulog siya kahit na saan. Nagigising na nga lang siya na nasa sofa ng opisina ni Rexon kaya nga buo na talaga sa isip niya na sambahin ang kabaitan ng lalaki. He is one of a kind.

            “Bakit?” umupo siya sa sofa at hinihintay ang sasabihin nito sa kanya. “I’m not yet tired.” Kakagising nga lang niya ng magsimula ang meeting nito. Siya na ang nahihiya dahil hinintay pa siya nitong magising bago simulan ang meeting with Mike. Naglakad ito papunta sa may mesa nito.

            “I’ll be gone for three to four days. Are you okay here alone?”

            “I’m not alone, kasama ko naman ang mga staff mo.” Bumalik ito sa kanya na may dalang box na kulay pink.

            “You can stay here in the office if you are sleepy or tired.” Umiling siya.

            “Okay na ako sa mga staff mo, there’s no need for special treatment.”

            “Hands.” Itinaas niya ang palad dahil iyon ang utos nito. Lumapag doon ang isang susi. “That’s the key here.”

            “Pero Rexon okay lang talaga ako kasama sila.” Ibinalik niya dito ang susi pero wala itong balak na tanggapin iyon.

            “Keep it. Ayokong doon ka sa area nila matutulog, mas secure and safe ka dito.”

            “Pero—.”

            “I insist and you don’t have a choice. Stay here during your vacant time or if you are tired and sleepy. Here.” Inilapag nito sa kanyang kandungan ang pink na box na punong-puno ng chocolates at kung anu-anong matatamis na bagay.

            “Chocolates? Gusto mo ba akong tumaba na naman?” kunot-noong tanong niya dito.

            “You can eat them in moderation and yes, gusto kitang tumaba.” Tinaasan niya ito ng kilay. “You are lighter than a feather. Hindi maganda sa babae na sobrang payat, kailangan mo ng laman.”

            “Paano mong nalaman na magaan ako?”

            “Sino ba ang nagbubuhat sa iyo kapag nakakatulog ka bigla sa labas?” Shoot! Nakalimutan niya iyon. “I want you to gain weight.” Ang weird din ng lalaking ito, kung ang iba ay gusto ang mga payat na babae siya naman ay pinapataba nito. “I want you to be healthy and you always skip your meals. Kung hindi ka paaalahanan ay hindi mo matatandaan. Simula bukas ay kasama mo na si  Marquis na kumain.”

            “Hindi na ako bata para bantayan pa.” angil niya dito.

            “I know.” Kumibot ang mga labi niya dahil gusto niyang ireklamo ito sa kuya niya, mas mahigpit pa nga ito kay Timothy, but it’s just that she doesn’t hate it. “Babantayan mo rin ang kapatid ko in return. Tuwing lunch break ay hindi rin nakakakain ang batang iyon dahil panay ang laro ng online games sa cellphone. I want you to remind him to eat on time.” Kumuha ito ng chocolate at binalatan. “Open your mouth.” Iniumang nito sa kanyang bibig ang chocolate.

            “Ako na.” kukunin na sana niya iyon pero inilayo lang iyon ng lalaki sa kanya. “Rex!”

            “Open.” Napabuntong-hininga siya at sinunod nalang ito. Bigla niyang napaisip na mas nagiging dependent na siya dito. Hindi pwede iyon, dapat ay matuto siyang kumilos ng siya lang mag-isa. They are right, she needs to have a backbone and learn to conquer her fear on her own.

            “TAPOS na ang date ninyo ni Boss?” tudyo ni Arra nang wala ng masyadong costumers. Nag-init ang kanyang pisngi sa sinabi nito.

            “What date?”

            “Ang sweet ni Boss sa iyo, Ate. Naiinggit ako. Kung sana ay magkasing-edad kami ay baka ginapang ko na siya but don’t worry he is all yours.” Mas lalong nag-init ang kanyang pisngi sa sinabi nito. “Bagay na bagay kayong dalawa.”

            “A-ano ba iyang sinasabi mo? He- he is like a brother to me, gaya ni kuya Timothy.” Arra chuckles and then sigh.

            “Na-kuyazoned agad si Boss? Kawawa naman, may his soul rest in peace.” And Arra clasps her hands in a prayer. “So, anong pinag-usapan ninyo?”

            “Tungkol lang sa pag-alis niya ng three days. He explained the reason why and gave me some instructions.” Mas lalong lumapad ang ngisi nito tapos ay yumakap sa kanya as if comforting her or something. “Ano ba ang nangyayari sa iyo?”

            “Wala, let’s go. May costumers.” Unti-unti rin na nawala ang barrier niya sa mga tao. Si Arra lang ang yumayakap sa kanya na hindi siya masyadong naiilang. She’s a girl and besides mas bata ito sa kanya ng labing isang taon at wala siyang nakababatang kapatid na babae kaya palagay ang loob niya dito. Na-appreciate niya ang sipag nito sa pag-aaral at pagtatrabaho.

TBC
PHOTO CTTO

<3 <3 <3
A/N: Now, I'm so engrossed in writing my RRL kaya kung napapansin niyo medyo late na ang uploads. Pasensya na babies, minsan lang tamaan ng gana kaya mahirap palampasin. By the way, you can re-read Black Magic 6: Heal in wattpad na.

LOVE, 
INANG

Black Magic 7 - Spark: 4 - MORGANITE

4 – MORGANITE

            AYAW ni Rexon na maging murderer pero inuubos na ni Timothy ang lahat ng pasensya niya sa katawan. “I am going to kill you for this.” He hissed.

            “One last time, I really need your help.”

            “Gusto kitang suntukin.”

            “I’ll allow you to do that, pero gawin mo kapag nakalabas na ang kapatid ko sa silid niya.” Nagrereklamo na naman ito na hindi na lumalabas si Tiarra sa labas ng silid nito pagkatapos niya itong ihatid almost a week ago. “Hindi siya sumasagot sa mga tawag ko, she even cancelled it.”

            “Ayaw ka niyang kausapin.”

            “No! My siopao, she can’t do this to me.”

            “She did.” Bumuntong-hininga siya. “Can’t you just open the door?”

            “Itinago niya ang spare key, my sister is really smart, but that’s not the problem. Hindi ko alam kung kumakain pa ba siya o hindi. My parents will kill me for this.”

            “Hindi kaya nag-o-over react ka lang. You said, your sister is smart she won’t starve herself.”

            “Anong hindi? She starved herself when she was sixteen because my parents wanted her to lose weight. I told her that she is perfect but she said, our parents won’t think so. She shut herself inside her room and didn’t eat for days.” Timothy is a doting brother and it’s too obvious.

            “Ito ang huling pagkakataon na tutulungan kita sa kapatid mo pagkatapos nito ay huwag na huwag kang lalapit sa akin.”

            “I promise.”

            “Why can’t you kick her door open?”

            “At magalit siya sa akin? No way! Ikaw nalang dahil okay lang na magalit siya sa iyo.” Two percent nalang ang pasensya niya sa kausap. Kapag may sinabi na naman ito ay talagang makakatikim na ito sa kanya. Alam din nitong hindi siya ang pinakamabait na tao sa mundo pero siya ang ginugulo ni Timothy.

            “Last time.”

            “Yes.”

           

            “SA WAKAS!” Natapos ni Tiarra ang mga jewelry designs na ibibigay niya sa kapatid para sa kanilang summer collection. Ilang araw din niyang tinapos iyon and so far ay super productive naman siya. Noon ay halos abutin siya ng tatlong araw para lang matapos ang isang design pero ngayon, sa isang linggo ay natapos na niya ang kanyang portfolio. I-se-send na rin niya ang mga iyon sa factory for the actual production. “What the hell?” bulalas niya sa gulat nang biglang bumukas ang pintuan ng kanyang gulo-gulong silid.

            Magkasalubong ang kanyang kilay nang makilala ang dalawang tao na nasa entrada ng kanyang kwarto. “Anong problema ninyo?”

            “Siopao, are you okay? Are you still alive?” hinampas niya ng makapal na portfolio ang mukha ng kapatid. “You are.”

            “What’s wrong with you people?” palipat-lipat ang tingin niya sa kapatid at kay Rexon na nakapasok na sa silid niya. “And why are you inside my room? Get out.” Mahina lang ang boses niya pero naiinis siya sa biglang pagpasok ng dalawa.

            “Nag-aalala lang ako sa iyo kaya humingi ako ng tulong.” Ani ng kapatid niya.

            “Kuya, hindi mo ba naaalala kung anong linggo ngayon?” halata sa mukha ng kapatid ang pagtataka. “Ano ba ang problema ninyo? I am doing my work.” Tumayo siya sa floor at ibinigay ang printed portfolio niya na tinanggap naman nito.

            “You are not answering my call.”

            “I texted you! At alam mong ayaw ko ng disturbo kapag may ginagawa ako. Pwede bang lumabas na kayo?” inis na taboy niya sa dalawa.

            “Siopp--.” Itinulak niya ang kapatid sa labas, nauna ng lumabas si Rexon na nagulat din sa kanyang outburst. It can’t be help, matapang siya dahil nasa loob siya ng kanyang silid. Isinara niya ang kanyang pintuan pero mas lalong nakaramdam ng inis dahil nasira na iyon. “Tiarra, I’m sorry.” She didn’t say anything and went to her bathroom to take a bath.

            Paglabas niya ay may narinig siyang ingay sa may pintuan, only to find out someone is fixing her door. Nang silipin niya iyon ay natagpuan niya si Rexon na kinukumpuni ang kanyang nasira pintuan.

            “Why are you fixing that?” she asks.

            “I kicked it.”

            “Dapat si kuya ang gumagawa niyan. Nasaan na siya?”

            “Lumabas, dinibdib ang galit mo.” Gusto sana niyang matawa sa sinabi ni Rex unfortunately ay baka ma-offend niya ito. “He didn’t mean to overreact.”

            “I know, I’m sorry. Nagulat lang talaga ako sa nangyari and besides he knew what was going on.” Paliwanag niya sa kausap.

            “Sa tingin ko ay baka akala niya ay galit ka pa rin sa kanya dahil sa ginawa niya.” She sighed.

            “You don’t have to fix my door, hintayin ko nalang si kuya na bumalik. I can fix it as well.”

            “Malapit na itong matapos, this is the last screw.” He tested the door and she thinks it’s never been as better as this. “You should apologize to your brother. He’s just worried about you.” Anito.

            “I will, thanks.” Pasimpleng tinitigan siya nito.

            “Hindi ka nagsta-stutter ngayon.”

            “Because I’m at home at kakilala na rin kita kaya hindi na ako natatakot sa iyo.” It’s true. Wala na siyang nararamdamang awkwardness sa binata, mas komportable na nga siya dito. “Is it done? Ako na ang bahalang magligpit sa mga kalat diyan. Sorry, kung naabala ka na naman ni kuya.”

            Hindi ito sumagot pero ilang sandal lang ay humarap na ito sa kanya. “Sumama ka sa akin.”

            “Huh? Saan?” takang tanong niya.

            “Hanapin natin ang kuya mo. Baka hindi na iyon umuwi.”

            “Pero lalabas na naman ako?”

            “Mas magandang masanay ka sa labas. Our neighbors are not that bad, don’t worry you don’t have to talk to them unless you really want to.”

            See. Iyon ang dahilan kung bakit komportable siya kay Rexon. He is not forcing her to do things she isn’t comfortable to do. Para itong daddy sa anak niya, inaalalayan hanggang sa masanay. Sana ay ganoon ang kuya niya, naalala niyang sinabi ni Marquis na apat ang silang magkakapatid. Panganay si Rexon at may dalawang babae na sumunod tapos bunso si Marquis. Kaya siguro alam ni Rex kung paano siya dalhin.

            “O-okay pero hindi ka ba maaabala? I know you are busy.”

            “I won’t ask you to go out if I’m busy.” Inilahad nito ang palad nito para hawakan niya. She gladly accepts it. Palihim din siyang napangiti ng makita ang bracelet na iba-iba ang kulay at hugis na suot pa rin nito. Hindi iyon bagay sa lalaki pero nakakatuwang suot pa rin nito iyon.

           

            NATIGILAN si Tiarra sa paglalakad at bahagyang napatago sa likod ni Rexon nang may mga lalaking lumapit sa kanya. Napadaan sila sa may clubhouse at tamang-tama na kalalabas lang ng mga naglalaro ng basketball at nakita sila ng mga ito.

            “Hey, Rex.” Bati ng mga ito. Napasilip siya sa mga lalaki na nakalapit na sa kanila. Wala yatang pangit sa village na iyon. Kahit ang mga ito ay pawing may mga hitsura. “Sino iyang kasama mo?”

            “No one.” Malamig na sagot ni Rex. Nagkatinginan ang mga ito at pilit siyang sinisilip. “Timothy’s sister so she’s off limits, back off.” Dugtong nito. Napangisi ang mga lalaki na para bang may naiintindihan na hindi niya maintindiha.

            “Maganda pala ang kapatid ni Tim, bakit kasama mo?”

            “We are busy.” Bumaling sa kanya si Rex. “Huwag mo silang tingnan, masakit sila sa mga mata and they are not good for your health.”

            “Panirang puri na iyan Rexon. We are good for the eyes Ms.---.” Hindi siya sumagot at ganoon din si Rexon.

            “You don’t have to know. Go away.” Taboy ni Rex sa mga kausap nito. Natatawang nagsi-alisan na rin ang mga lalaki.

            “Hindi mo ba sila kaibigan?” she asks.

            “Sort off.”

            “Hindi ba sila magagalit sa iyo dahil tinaboy mo sila?”        

            “They won’t. Don’t worry about it at hindi ko na alam kung saan hahanapin ang kapatid mo. Do you want to eat and rest first?”

            Kumibot ang kanyang mga labi. “Bakit mo ba ako palaging pinapakain?”

            “Because it’s three in the afternoon and based from your brother’s rant this morning, you haven’t eaten anything yet.” Inaalala niya ang huling kain niya. She was awake until five in the morning, kumain siya kaninang mga alas tres ng madaling araw. Hindi nakita iyon ng kuya dahil tulog na ito. She’s a nocturnal being.

            “I ate twelve hours ago, I think?”

            Kumunot ang noo nito. “At hindi ka ba nagugutom?” mukhang hindi nito nagustuhan ang kanyang sagot. “Let’s eat.” Hinila siya nito hanggang sa makarating siya sa isang restaurant sa hindi kalayuan. Wild Thyme. Iyon ang pangalan ng restaurant na iyon. “Here.” Nauna ito sa kanya at pagsilip niya ay medyo marami na ang kumakain doon at posibleng makita siya ng mga costumers. Bumangga siya dito dahil sa biglaang paghinto ng kasama. “Stay beside me.” He pulled her closer to his side. “Chin up, there’s nothing to be afraid here.”

            Hinawakan nito ang kanyang baba at itinaas iyon hanggang sa magsalubong ang kanilang mga mata. Ayon na naman ang malakas na tibok ng kanyang puso sa tuwing magkakasalubong ang kanilang mga mata. The beat doesn’t hurt but it makes her insides warm and happy. He is really kind.

            “Hey, lovers—opps, sorry.” Maagap na nahawakan siya ni Rex nang may sumagi sa kanya. “Oh my, Rexon may kasama kang babae? Lalaki ka pala talaga akala namin ay hindi.”

            “Do you want me to burn this restaurant, Bless?”

            “That you can’t do.” May isa na namang boses ang biglang sumingit at hinalikan ang babaeng kadarating lang. “Babe, don’t call Rexon gay infront of his girlfriend—what the hell! Kamukha mo si Timothy.” Bulalas ng lalaking nakasuot ng chef uniform. “Not really per may hawig talaga kayo.”

            “Oh my goodness.” Tiningnan siya ng babae tapos ay itinaas ang mga daliri nito. Agad niyang nakita ang pamilyar na singsing na suot nito. “You—you design my engagement ring. Timothy said his little sister design this one for Roue.” Turo nito sa kasama nito. Hinawakan ng babae ang kanyang mga kamay at hinila siya palayo kay Rex. “I love the ring’s design, thank you so much for making it.”

            “Ahm, Bless. I bought it.” Singit ni Roue pero mukhang walang narinig ang fiancée nito. Napabuntong-hininga nalang ang lalaki.

            “You are really beautiful, what make up are you using?” napatitig siya sa babae. Maganda ito, sa totoo lang sobrang ganda nito at para itong Barbie. Nakakahiyang tumabi dito. Hinawakan nito ang kanyang pisngi. “Wala kang make-up?” umiling siya. Walang silbi sa kanya ang make-up dahil bihira siyang lumalabas ng kanyang silid. “Bakit ang ganda mo pa rin? Can you be our beauty magazine’s model? Bagay na bagay--.”

            Muli siyang hinila ni Rex. “Bless, we are really hungry.”

            “Tama, tama!  Welcome to Wild Thyme.” Hinila naman ni Roue ang nobya nito tapos ay may ibinulong. Sunod-sunod na napatango ang babae sa sinabi ng katipan nito pagkatapos ay ngumiti ito sa kanya. These people are weird too and it doesn’t make her feel out of place. Medyo nakakapagod nga lang.

            Pagdating sa mesa nila ay hinila ni Rex ang upuan para sa kanya, hindi naman nito kailangang gawin iyon but still it makes her feel happy.

            “Kahit hindi halata ay masarap ang pagkain nila dito.”

            “Yeah, madalas nagdadala si kuya ng pagkain mula dito kaya nakakain din ako.” Napansin niya ang pagtitig nito sa kanya. “Is there something wrong with my face?” alam niyang wala siyang kolorete sa mukha. Dapat ba ay naglagay siya ng kaunti kahit papaano?

            “I have two sisters and they use make-up in a daily basis.”

            “Uhm, hindi kasi ako lumalabas ng bahay kaya hindi ako nagma-make-up and besides it will not make a difference.”

            Ibinalik nito ang tingin sa menu. “You are right, it wouldn’t make a difference. You are already pretty without it.” Nanlaki ang kanyang mga mata kasabay ng pag-iinit ng kanyang pisngi sa sinabi nito. Damn this guy! Napayuko siya upang itago ang kanyang ekspresyon na kahit siya ay hindi rin maintindihan.

            Rexon became her morganite, an excellent stone that heals emotional trauma and grief to see the meaning of life. Unti-unti nitong inaalis ang mga insecurities niya sa katawan, he makes her alive again. Malaki ang utang na loob niya dito kaya kung may hihingin ito sa kanyang kahit na anumang pabor ay hindi siya mangingiming tulungan ang lalaki.

           

            “ANONG nangyari?” seryoso ang boses ni Rexon habang nakatingin sa waitress nitong naka-upo sa silya at halatang nasasaktan.

            “Aksidente akong nadulas Sir Rex, hindi ko alam na basa pala ang sahig.” Ani ng babae. Mukhang may sprain ang binti nito mula sa pagkakadulas.

            “Sino ang nag-mop ng sahig?”

            “Ako kuya.” Pag-amin ni Marquis. “Iniwan ko lang sandali kasi kukuha ako ng tubig para ipagpatuloy ang pagma-mop. Pagbalik ko ay nadulas na si ate Kathy.” Narinig niya ang pagbuntong-hininga ni Rexon. “Sorry ate.”

            “Bakit hindi mo nilagyan ng warning sign ang sahig? This is not the first time that you’ve mopped the floor.”

            “Sorry po.” Hingi nito ng paumanhin.

            “Dapat ay hindi na uli mauulit ito at babawasan ko ang allowance mo sa loob ng dalawang linggo dahil sa nangyari.” Tumango lang ang nakababatang kapatid ni Rex dahil aminado itong may kasalanan din ito. “At ikaw Kathy hindi mo man lang tinitingnan ang dinadaanan mo? Hindi ka rin nag-iingat.”

            “Sorry po  Sir.”

            “Wala na tayong magagawa pa, masyadong busy ang shop sa susunod na mga araw and I can’t really afford to lose a staff.” Narinig niyang napabuntong-hininga si Rexon. “Since natingnan na ng doktor ang pilay mo ang mabuti pa ay umuwi ka na. Ihahatid ka ni Marquis at ni Steve sa bahay mo. At kayo ay tapusin niyo na ang mga kailangang tapusin.”

            Bumalik na sa mga trabaho ang staff ng café habang siya naman ay nakasunod lang kay Rexon. Pagkatapos nilang kumain ay tinawagan ito ni Marquis kaya nagmamadali itong bumalik ng café at kasama pa rin siya.

            “Rexon.” Tawag niya dito.

            “Hmnn?”

            “If you need a part time waitress, pw-pwede akong tumulong.” Gulat na napabaling ito sa kanya na tila ba hindi makapaniwala sa kanyang sinabi. Kahit siya ay hindi rin makapaniwala sa kanyang nasabi, para bang may pwersang nagtutulak sa kanya na gawin iyon.

            “Timothy will kill me if I hire you.”

            Umiling siya. “Let’s just put it this way, gusto ni kuya na lumabas ako ng bahay right?”

            “Yes pero hindi para maging waitress sa café.”

            Muli siyang umiling. “Working here might help me overcome my fear towards people.” Mabilis niyang nasabi dito. “I admit, nahihirapan ako na makipag-usap sa ibang tao. So far kayong dalawa pa lang ni kuya ang nakakausap ko ng ganito kahaba. Not even my parents can force me to do it.” Humugot siya ng malalim na hininga. “Sa—sa tingin ko kasi ay naiintindihan ko na ang kapatid ko kung bakit pinipilit niya akong lumabas. He wants to me to see the real world and for me to learn how to overcome my fear.” Hinawakan niya ito sa braso at hinuli ang mga mata ng lalaki. “Can you extend your patience and help me with this? Don’t worry I won’t be a burden. I promise.”

            Matagal siyang tinitigan ni Rexon, nakatayo lang sila doon na magkatitigan, alam niyang ina-assess pa rin nito ang mga bagay-bagay. Hiring her is a bit risky on his part since he is running a business and she will understand if she refused. But she’s really hoping he will agree to her selfish whims.

            “Rex?” untag niya sa kausap. Napakurap ito at tumango bilang pagsang-ayon. Isang malaking ngiti sa labi ang ibinigay niya sa kausap. “Thank you.” She sincerely said.

TBC
PHOTO CTTO

<3 <3 <3
A/N: May binabasa akong journals mga babies at ngayon lang ako nagka-time, kung hindi pa ako tinawag para mag-dinner ay hindi ko pa sana bibitiwan iyong mga binabasa ko. Enjoy reading everyone!

LOVE,
INANG

Black Magic 7 - Spark: 3 - CARNELIAN

3 – CARNELIAN

            “OKAY lang ba ang girlfriend mo?” salubong ni Yumi sa kanya. Nakaupo na sa isang mesa ang tatlong kumausap kay Tiarra kanina. Na-fru-frustrate siya sa kapatid ni Timothy dahil hindi niya ito makausap ng matino. Hindi niya ito magawang sigawan dahil kapag ginawa niya iyon ay tila iiyak na ito at wala siyang balak na aluin ang babaeng umiiyak.

            “She’s Timothy’s sister, her name is Tiarra.” Aniya.

            “Hindi nga kasi boyfriend ni Tiarra si Rexon, sa ganda niya maraming lilinyang mas matinong lalaki.” Tumawa si Kc dahil sinamaan niya ito ng tingin. Sumasakit ang ulo niya sa kapatid ni Timothy, he can’t handle her. Nawawalan siya ng pasensya.

            “Oh, I remember her name. Siya ang nagdesign sa engagement ring ko.” Ipinakita ni Yumi ang suot nitong singsing. “And Pam’s engagement ring too.”

            “Tiarra Jane Rodriguez, tama-tama. Siya din ang palaging bukang bibig ng mga kasama ko sa office na mahilig sa jewelries. Now that I remembered, iyon nga pala ang trabaho ni Timothy. Oh my, gusto ko rin magpadesign ng jewelry sa kanya.” Ngumiti sa kanya si Kc. “Ilabas mo siya.”

            “She’s sleeping.” Akala niya ay hinimatay na ito. Mukhang totoo nga ang sinabi ni Timothy na hindi sanay ang babae na makihalubilo sa mga tao. Mukhang nagulat ito sa mga nakausap. Typical introvert attitude, but hers is a severe case.

            “Sayang naman I really like her designs, she is a genius at it at hindi ko inakala na maganda pala talaga ang kapatid ni Tim, ang sabi kasi sa main store nila ay hindi pa nila ito nakikita kahit isang beses.” Czarina groaned in despair. “Kapag may boyfriend na ako sabihan niyo na sa store ni Tim bumili ng engagement ring at dapat personalized ni Tiarra.”

            “Paano mo siya nakilala, Rex?”

            “Tim.” Sagot niya.

            “Pumayag si Tim na makita mo siya? why?” eksaheradong tanong ni Yumi. “Don’t lie, I’m pregnant.”

            “I hesitate to articulate in fear I may deviate upon the highest degree of accuracy, excuse me. Marquis stop eavesdropping and bring Tiarra’s food inside my office.”

            “Ye-yes, Sir!” napabuntong-hininga nalang siya at iniwan ang mga babaeng kausap. Kaya pala nauubos ang energy ni Tiarra dahil kahit siya ay hindi kayang sabayan ang bilis ng bibig ng mga ito.

           

            NAPAHIKAB si Tiarra nang magising siya sa malamig na silid na akala niya ay silid niya. Tumingin-tingin siya sa paligid habang nagpapanic ang utak pero agad din na nagprocess, nasa isang opisina siya kung ang pagbabasehan ay ang mga gamit doon. Pagod na pagod ang kanyang katawan but she’s much better now kompara kanina.

            “Gising ka na?” Ah! The handsome guy who forced her to come here. Napatitig lang siya dito dahil may kung ano sa mukha nito na hindi niya maiwasang titigan. Tama nga siya sa kanyang assessment ng una niya itong makita. He is really handsome despite of his grumpy personality. “What?” kumurap siya at muling nahiga sa sofa. Mas mabuting hindi na siya magsalita sa harap nito dahil baka insultuhin na naman siya ng lalaki.

            “Ahh!” mahina siyang napatili ng pagbukas niya ng kanyang mga mata ay sobrang lapit ng mukha nito sa kanya.

            “Stop pretending that you are asleep and just wake up.” He said in a whispering notion. May biglang kumalabog sa dibdib niya dahil sa lalaki. Hindi iyon takot, para bang may biglang nabuhay sa loob ng kanyang katawan. “You haven’t eaten, bumangon ka na diyan at kumain.” Nakahiga pa rin siya sa sofa pero nasa magkabilang gilid niya ang dalawang braso nito. He is towering over her at kapag bumangon siya ay mas magkakadikit ang kanilang katawan. Mas mabuting bumangon nalang siya at ng makaalis ito pero paano kung hindi ito gumalaw?

            With all her might, she moves and pushed the guy away and immediately sits properly. Mukhang ito man ay nagulat sa kanyang pagtulak. She doesn’t mean to be rude but he is forcing her to do so and she wouldn’t apologize either. Hindi pa nga ito humihingi ng tawad sa pagdala nito sa kanya ng wala siyang permiso.

            “Alright, eat.” Turo nito sa mga pagkain na nasa harap niya. Nagdugtong ang kanyang kilay dahil sobrang dami noon. “Kung may gusto kang sabihin speak up.”

            “Ang dami at kinakain ko lang ang mga luto ko.”

            “Kainin mo lang ang kaya mong ubusin.” Kinuha nito ang kutsara at tinidor tapos ay ibinigay sa kanya. “Huwag mo akong gawing yaya at boy niyong magkapatid. Your brother will really pay for this.” Kapag nakita niya ang kapatid niya ay makakatikim din ito sa kanya. Nagsimula na siyang kumain pero wala pang one-fourth ay ibinaba na niya ang kubyertos. “Why aren’t you eating more?”

            “I- I’m full.”

            “Full? Sinong mabubusog sa apat na kutsarang subo?”

            “But that’s making me fat--.” Hinila siya nito papasok sa isang mas maliit na silid sa kwartong iyon, a bathroom, iniharap siya nito sa malaking salamin. Napatitig siya sa repleksyon ng dalawang tao doon. Isang gwapong lalaki at isang pamilyar na babae.

            “Titigan mo ang sarili mo.” That’s me? “You are not fat.” She’s not, that’s true. Kailan pa siya pumayat? Her arms are thinner than before, she can even see her collar bones.

            “But I was.”

            “You are really frustrating, kapag mas pumayat ka pa dito pwede ka ng mamatay. You need to eat more.”

            “But I’ll get fat again.”

            “Eating the right amount of food will not make you fat, it will make you healthy.” Muli siyang napatitig sa sariling repleksyon. Hindi na niya maalala ang kanyang dating hitsura kaya naninibago siya sa kanyang nakikita. Now that she remembers, her brother buys her clothes ever since. Palagi siyang nagrereklamo dahil palaging maluluwang ang mga damit na ibinibigay nito sa kanya hanggang sa kumasya na iyon. Her brother is adjusting to her whims and demands.

            “That’s me?” hindi makapaniwalang tanong niya sa kanyang sarili at unti-unting umalsa ang magkabilang sides ng kanyang mga labi. “I changed a lot.” Hinawakan niya ang magkabilang pisngi niya. It wasn’t a fluffly as before and she really looked different. “I looked different.” Usal niya at sa isang iglap lang ay tila nagbago ang tingin niya sa mundo ang hindi lang siguro niya inaasahan ay isang estranghero pa ang magpapakita sa kanya sa naging pagbabago. Inilipat niya ang tingin mula sa kanyang repleksyon papunta kay Rexon.

            “Kuya--- Ooops.” Pareho silang nagulat ni Rexon nang pumasok din sa banyo si Marquis na mabilis din na lumabas.

            “Damn.” Mabilis siyang iniwan ni Rex at sinundan ang kapatid nito. Hindi pa rin niya mapigilan na titigan ang kanyang sarili sa salamin. She’s admiring herself for the first time, yes, for the first time. “Tiarra, kainin mo ang pagkain.” Narinig niyang utos nito sa kanya. Muli siyang napangiti sa kanyang sarili.

             

            KANINA pa siya pasilip-silip sa labas ng opisina ni Rexon dahil gabi na at gusto na niyang umuwi. Low battery na rin ang kanyang cellphone kaya wala na siyang mapaglibangan sa loob ng opisina nito. Kanina pa umalis si Rexon at hindi na ito muling bumalik pa. Sinabi ni Marquis na may pinuntahan lang ito at babalik din kaso gabi na pero wala pa rin ito. Nagpasya siyang umuwing mag-isa, wala naman sigurong kakain sa kanya kapag lumabas siya, right? She can’t remember her way home but she will definitely find her way. Ang gagawin lang niya ay ang makipagpatintero sa mga tao para hindi siya makita.

            Busy ang mga tao sa loob ng shop kaya hindi rin mapapansin ng mga ito kung umalis man siya. Paglabas niya sa coffee shop ay parang bigla niyang gustong pumasok muli pero paglingon niya ay nanayo ang kanyang mga balahibo sa dami ng taong pwedeng sumalubong sa kanya.

            “Kaya mo ito Tiarra.” Hinawakan niya ang bracelet na may iba-ibang gemstone. Paborito niya iyon dahil kahit na wala sa ayos ang mga nakahilerang bato ay nailagay niya ang mga gemstones na gusto niya. Hinanap niya ang carnelian at hinawakan iyon. “Give me strength.” Dinala niya sa labi at humiling. She’s really weird putting all her trust to a stone but it somehow gives her relief knowing that she’s not alone, she’s with her stones.

            Carnelian stone is about action and it provides a powerful boost to the wearer’s willpower, with the physical energy and drive to back it up. She needs its power.

            Iginala ni Tiarra ang mga mata sa buong paligid, lihim siyang namagha sa ganda ng paligid. The soft street lights lighten the dark night. Maraming mga establishments na noon lang niya nakita, may mga grocery stores, restaurants, convenience stores, may playground sa tabi ng isang malaking clubhouse. May mga naliligo sa swimming pools, marami din ang naglalaro ng basketball and volleyball.

            Nagsimula na siyang maglakad-lakad hanggang makarating sa may flowershop. Mas lalo siyang namangha sa kanyang nakita. Maganda ang mga pictures ng Blooms Station na naka-upload sa facebook and instagram account ng kanilang subdivision pero mas maganda pa rin sa personal. Sa tabi ng flowershop ay may ice cream shop, kung may dala siguro siyang pera ay baka bumili na siya but she’s already full at wala siyang pera. Ipinagpatuloy niya ang kanyang paglalakad hanggang sa makarating sa isang bakeshop slash cake shop. Sumilip siya mula sa labas at nakita ang babaeng kumausap sa kanya kanina. The cakes and pastries really looks good.

            Hindi niya alam kung ilang oras siyang palakad-lakad, hinahanap niya ang mga pamilyar na daan na pwedeng magtuturo sa kanya kung saan ang bahay ng kanyang kapatid. Kinuha niya ang cellphone at sinubukan iyon na i-on pero talagang dead battery na. Wala ng pag-asa! Kung saan-saan siya nakakarating at inaamin na niya sa sarili niya na naliligaw na siya. Pwede naman siyang huminto sa isa sa mga establishment na kanyang madadaanan ang itanong kung saan ang daan ng kanilang bahay.

            Her brother is the president of the village’s homeowner’s association kaya sigurado siyang may alam kung saan ang bahay nila. She memorized their block and lot number. Marahan siyang napabuntong-hininga dahil mukhang hindi sapat ang carnelian pangpaboost ng energy.

            “Pet shop.” Kulang nalang ay lundagin niya ang isang pet store na kanyang nadaanan. Gawa sa salamin ang labas ng shop kaya nakikita niya ang mga naka-display na mga animals doon. Napangiti siya habang tinitingnan ang mga ito, may mga pusa at aso. Gustong-gusto niyang mag-alaga ng aso, she loves dogs kaya lang ay nahihiya siyang sabihin sa kapatid niya na bilhan siya nito o kaya naman ay utusan itong bilhan siya with her own money.

            “Hello.” Isang cute na cute na white maltese puppy ang nakakuha ng kanyang pansin. Idinikit ng aso ang paw nito sa salamin at idinikit naman niya ang hintuturo dito. Nagbark ito na para bang tinatawag siya nito. “Hi.” Gustong-gusto niya itong kargahin at halikan. Paikot-ikot na naglilikot ang aso sa cage nito na tila ba nakikipaglaro sa kanya. “Huh!” nagulat nalang siya ng may biglang humawak sa braso at natagpuan niya si Rexon. Pinagpapawisan ito na tila ba tumakbo ng ilang milya.

            “You—you!” naghahabol ito ng hininga. Nakaramdam siya ng pag-aalala dito dahil mukhang aatakehin na ito.

            “A-are you okay?”

            “Bakit ka ba umaalis ng hindi nagpapaalam?!” galit na tanong nito sa kanya, actually, sinisigawan na siya nito. “Paano kung may masamang nangyari sa iyo kung hindi kita naabutan?” pulang-pula ang mukha ng lalaki pero sa halip na ma-offend ay may mainit na bagay na humaplos sa kanyang puso. He really looks so worried.

            “So-sorry. A-akala ko kasi ay matatagalan ka pa kaya umalis na ako dahil gabi na rin.” That’s the longest sentence she had said so far. “Sorry.” Hingi uli niya ng paumanhin dito.

            “You crazy woman.” Hinawakan nito ang magkabilang braso niya at mahina siyang niyugyog. “Don’t do it again or your brother will kill me.” Ahh, now she understands why she feels comfortable when she is with him. Para itong kuya niya, another version ng kanyang Kuya Timothy.

            Ang kapatid kasi niya ay sinusunod ang lahat ng gusto niya but this guy, pero si Rexon ay pinipilit siyang gawin ang mga bagay na hindi kayang ipilit ni Timothy.

            “He-he won’t.” natigilan ito ng ngumiti siya dito. “He won’t kill you, I’ll kill him first.” Habang naglalakad ay nag-iisip na rin siya ng paraan para makaganti sa kuya niya. “A-are you still mad? If not, can you bring me home?” bumuntong-hininga ito.

            “Let’s go.” Hinawakan siya nito sa palad at hinila sa main road. “I am going to get my car--.” Hinila niya ito.

            “Pw-pwede bang ituro mo sa akin ang daan from here to my house?” gusto niyang bumalik sa pet store para bilhin ang asong iyon. Lumingon siya at tinitigan ang tuta na nakatingin din sa kanya. “Is it walking distance?” tumango ito. “Thank you.”

            Tahimik na naglakad ito habang hawak pa rin ang palad niya. Rexon’s warmth makes her relax, mas relaxing pa nga keysa kay Timothy. Laking pagtataka niya ng mabilis silang nakarating sa may area nila, sa phase nila! Kung kanina ay tila inikot na niya ang universe at hindi pa rin matagpuan ang kanilang street pero ilang turns lang ay nandoon na sila sa may area nila.

            Itinuro niya ang pamilyar na bahay, kahit na magkapareho ang designs ng mga bahay doon ay mabilis niyang naalala ang sa kanila. Well, ilang taon din siyang nakatira doon kaya siguro ganoon. “My house.” Maliwanag ang loob ng bahay kaya alam niyang nasa loob lang ang kanyang kapatid. Nang nasa tapat na sila ay binitiwan na ni Rexon ang kanyang palad. Gusto sana niyang magreklamo pero wala ng dahilan para hawakan siya nito. Tiningnan lang siya ng lalaki at tumango bilang pamamaalam.

            “Rexon.” Mahinang tawag niya dito. Lumapit siya dito at kinuha ang kaliwang kamay at isinuot ang bracelet na gawa niya dito. It looks weird on him. “Th-thank you.” Bumukas ang pintuan.

            “There you are—awwww.” Nasapo ng kapatid ang tiyan nito dahil mabilis niya itong nilapitan at sinapa doon. “Siopao--- I’m…” tinaasan lang niya ito ng kilay at pumasok na sa bahay. Iniwan niya ang dalawa sa labas at bahala na si Rexon sa kapatid kung gusto man nitong suntukin ito sa pang-aabalang ginawa nito sa kanya.

            Napatitig siya sa kanyang palad na hawak nito kanina at napangiti. “Well, Tiara. Today is quite an adventure.” Usal niya sa kanyang sarili dahil hindi rin niya alam kung kailan uli siya makakalabas ng kanyang mahiwagang kweba. Sa tagal ng panahon na nasa loob lang siya ng kwarto at bihira lang gawin ang paglalakad ay na-appreciate niya ang paglalakad sa labas kanina. Nakakapagod ang makipag-usap sa mga totoong tao pero hindi naman siya sobrang natakot, na-overwhelm lang siya dahil nga hindi siya sanay.

            Mag-iipon siya ng maraming lakas ng loob at energy para lumabas muli, gusto niyang gawin uli iyon ng mag-isa. Napangiti uli siya at naisip na pasalamatan ang kapatid dahil sa pagpilit nito sa kanya.

            Siguro gusto niyang lumabas kaya lang ay natatakot siya sa mga taong manghuhusga sa kanya at kung ano ang masabi nila sa kanyang pamilya. She’s just too scared and it affected her self-esteem but so far ay walang ganoon na nangyari sa kanya. Ang lahat ng taong nakasalamuha niya ngayon ay mababait at kinausap siya ng matino.

            “Nag-o-overthink lang ba ako?” mahinang tanong niya sa kanyang sarili. “Should I change?”

            Napahikab siya habang nag-iisip. “I’ll think about it.”

TBC

PHOTO CTTO


<3 <3 <3
A/N: Today is a mix emotion day for me, I walk so far just to get some chocolates. Literally, WALKED FAR!

LOVE, 
INANG