Black Magic 6 - Heal Love: 2 - Anesthesia

2 – ANESTHESIA

            “BIGYAN mo na kasi ng mommy si Neon, Xenon. Baka kapag may mommy siya ay makakapagsalita na siya.” Dahan-dahang inubos ni Xenon ang kape sa tasang hawak.

            “Easy to say.” Matagal na niyang kaibigan si Timothy at ito din ang dahilan kung bakit nakabili siya ng bahay sa SeasonsVille ilang taon na ang nakakaraan. Magkaibigan sila since high school at para na rin niya itong kapatid.

            “Maraming mga singles sa subdivision, lumabas-labas ka lang ay may makikita ka sa tabi-tabi. Mag-ingat ka lang minsan dahil mga wild animals ang mga iyan, hindi mo makukuha kung wala kang kalmot sa katawan.” Natawa siya sa ginawa nitong pagkompara sa mga kapitbahay nilang babae. Matagal-tagal na siya sa SeasonsVille at dahil masyado siyang focus sa trabaho kaya hindi siya nakakalabas. Ang kapatid niyang si Rad ang uma-attend kapag may homeowners meeting at minsan ay nagbabayad nalang siya ng ‘fines’. Presidente ng homeowners association ang kasama at ito ang dahilan kung bakit complete attendance ang kanilang mga meeting. Knowing Timothy he’s very shrewd when it comes to discipline.

            “Kaya pala may black eye ka noong isang araw.”

            “Nagpractice ako ng kick boxing noong araw na iyon kaya ako may black eye.” Depensa nito. Sa dinami-dami ng babaeng na-link sa kaibigan ay wala ito ni isang ipinakilala sa kanila. Tim just loves playing around.

            “Sayang at engage na si Pamela, maganda at mabait iyon.”

            “Gusto mong lunurin ako ni Nicolo sa dagat kapag nalaman niyang pinagka-interesan ko ang fiancé niya?”

            “There’s a lot of hot catch here in our place just like her.” Turo nito sa kakapasok lang sa Summer Café. Agad na nagdugtong ang kanyang kilay dahil pamilyar sa kanya ang babaeng bagong pasok, kilala niya ito. “Bawal na pala iyan.”

            “Bawal?” Si Xelena.

            “Engaged na si Xylee kay Darren.” Mas lalong nagdugtong ang kanyang kilay. Kilala niya si Xylee.

            “That’s not Xylee.”

            “IS THAT YOU?” Tama! There’s no use for her to lie and pretend that she doesn’t know him. Damn! He still looks so handsome just like before, mas lumaki lang ang katawan nito at mas lalong tumangkad. Stop it Xelena may anak na iyan. Paalala niya sa kanyang sarili.

            “Xenon, hi.” Isang maliit na ngiti ang ibinigay niya dito. Kung dati ay kulang nalang ay lundagin niya at itali ang sarili sa lalaki ngayon ay gusto na niyang tumakbo at magtago. Damn it!

            “Wow, it has been years. How are you doing?” he is still friendly as ever, ito iyong pinakaayaw niya sa lalaki. Dahil sa pagiging friendly nito ay maraming napapahamak na mga puso katulad niya, may aura kasi itong I’m safe and fall in love with me.

            “I’m fine. I’m actually quite busy I need to go.” Bahagyang nawala ang saya sa mukha nito at wala siyang balak na bawiin ang kanyang pagpapaalam.

            “Xelena, I’m done buying the plants.” Thank you, Lord! Gusto niyang yakapin at halikan si Seb sa pagpasok nito sa coffee shop. Nagkaroon siya ng excuse para hindi ito kausapin.

            “Excuse me Xenon, nice seeing you again.” Mabilis niya itong tinalikuran at pinuntahan ang nagtatakang kaibigan.

            “Where are the cookies?” ibinigay niya ang mga cookies dito.

            “Drive me home.” Mahinang utos niya.

            “Anong nangyayari sa iyo? Bakit parang nakakita ka ng multo?”

            Mas worst pa sa multo ang nakita niya. “Free na iyang cookies and there’s no need for you to cover for me in the future just drive me home. Masakit ang tiyan ko.”

            “Ang bait mo yata ngayon? Sana palaging masakit ang tiyan mo.” Natatawang ani nito. Kulang pa ang cookies bilang pasasalamat niya sa kasama kung hindi dahil dito ay baka magkamali na naman siya sa kanyang ikikilos. “Sino iyong lalaki na kausap mo sa coffee shop?”

            “Kapitbahay.”

            “Bagay kayo.”

            “May anak na iyon kaya huwag kang malisyoso.” Sita niya dito.

            “Sayang naman, bagay talaga kayo.” Iyon din ang iniisip niya dati. Sa tingin niya ay bagay silang dalawa pero siya lang ang nagke-claim n’un. “Bakit parang masayang-masaya iyon habang nakatingin sa iyo?” naiinis na siya sa pang-uusisa nito pero ayaw niyang may mahalata ito.

            “He is very friendly at kahit na ikaw ang kaharap ng taong iyon ay ganoon talaga ang facial expression niya.”

            “Bakit parang hiniwalayan mo ang mukha niya noong umalis ka?”

            “Gusto mong mag-leave ako sa trabaho dahil sa inis sa iyo? Sigurado akong hindi lang double shift ang mararanasan mo.” Banta niya kay Sebastian.

            “Sabi ko nga kapitbahay mo si Mr. Pogi, chill lang masyado kang high blood.” Natatawang ani nito sa kanya.

            “Inaantok ako kaya gusto kitang sakalin at gilitan sa leeg.” Tuluyan na itong tumawa ng malakas. Magkahalo ang kanyang emosyon ng mga oras na iyon, takot… iyon ang umiiral sa kanya sa mga oras na iyon. Hindi niya akalain na pagkatapos ng ilang taon ay muli silang magkikita ni Xenon. At hindi pa rin ito nagbabago, hindi na siya pwedeng malapit sa lalaki. Kakalabanin niya ang langit para lang matigil ang sunod nilang pagkikita.

            KAILANGAN na talaga niyang magsimba at humingi ng tawad sa lahat ng mga nagawa niyang kasalanan. Kung biro man ng tadhana ang nangyayari sa kanya ay hindi na siya natutuwa. At kung pwede ang sigurong sumigaw ay ginawa na niya para lang mawala ang inis na kanyang nararamdaman.

            “Xelena.” She pretended that she didn’t hear anything and continue walking to finish her rounds. Itinuon niya ang pansin sa hawak na chart ng kanyang mga pasyente na para bang doon nakasalalay ang kanyang buhay. And how she wished she can turn back time and agreed to that operation with her head and didn’t push Doc Karla to do the job. “Xelena sandali lang.”

            Wala kang narinig! Pasimpleng binilisan niya ang kanyang mga hakbang nagbabakasakaling hindi siya nito maabutan pero sino ba ang lolokohin niya? Mas mahahaba ang biyas ni Xenon keysa sa kanya.

            “Xelena.” Nagkunwari siyang nagulat at napatingin sa may hawak sa kanyang braso.

            “Oh, Xenon. What are you doing here?” kunwari ay gulat at nagtatakang tanong pa niya, this is her time to shine! Best actress mode on!

            “Kanina pa kita tinatawag.”

            “I’m sorry medyo busy kasi ako, I need to finish my rounds.” Kung gusto mayroong paraan at kung ayaw ay maraming dahilan. Kailangan niyang mag-ipon ng mga dahilan para hindi ito makausap.

            “I’m sorry if I disturbed you, akala ko ay namamalikmata ako noong nakita kita pero hindi pala. I’m happy to see you here.” She gave him a small smile, the safest possible smile she can give.

            “Sorry talaga Xenon, I don’t want to be rude pero kailangan ko kasing asikasuhin iyong mga pasyente ko. Magkapitbahay naman tayo saka na uli tayo magbatian kapag nagkita uli tayo.” And today will be the last day their path will cross at itataga niya iyan sa bato.

            “I understand I won’t hold you back.” Inalis nito ang hawak sa kanyang braso.

            “Thank you for your understanding, I need to go now.” Nakailang hakbang na siya ng takbuhin uli nito ang kanilang distansya.

            “Can I invite you for a cup of coffee after your shift?” Yaya nito sa kanya.

            “That would be impossible.” Hindi niya ito tinapunan ng tingin at nagkunwaring nagbabasa ng mga records ng kanyang pasyente.

            “Why? Sandali lang naman tayo--.”

            “I’ll be having a double shift today kaya hindi ako makakalabas ng hospital at may tatlo akong operasyon na gagawin right after my rounds sa susunod nalang.” Wala ng susunod! “Excuse me.” Pumasok siya sa isang private room kahit wala naman siyang pasyente doon. Nagtaka pa ang mga tao sa loob ng room kung bakit siya pumasok.

            “Mrs. Chavez?” ipinagpatuloy nalang niya ang ginawang katangahan. “Sorry, I entered the wrong room.” Sinilip niya mula sa pintuan nang papalabas na siya kung nandoon pa  aba Xenon at maswerte siya ng makitang wala ni anino nito doon. Pagkatapos ng rounds ay nagkulong siya sa kanilang quarters at doon siya naabutan ni Sebastian at ni Karla.

            “Doc Xel, anong ginagawa mo dito?” takang tanong ni Karla mukhang tapos na ito sa operasyon nito.

            “Nagpapahinga lang saglit. Sino sa inyo ang willing makipagpalit ng shift sa akin? Okay lang sa akin na magdouble shift.”

            “Anong nakain mo?” takang tanong ni Sebastian. Pumasok na rin sa quarters ang mga senior interns nila. “Bakit ka nakikipagpalit ng shift?”

            “Ayoko pang umuwi, dito muna ako.”

            “Ang weird mo ngayon, Xelena. Hindi ka naman ganyan dati.” Komento ni Karla. Weird ba talaga siya? Mahina siyang napabuntong-hininga at pilit na nilalabanan ang inis para sa kanyang sarili. “May ipapakilala ako sa iyo baka gusto mong makipagblind date para mawala iyang boredom mo sa katawan. Don’t worry blind date lang kung ayaw mo sa kanya ay hindi ka niya pipilitin.”

            “Sure.”

            Mas lalong bumakas ang gulat sa mukha ng kausap at ng kanyang mga kasama sa loob ng quarters. Nagulat din ang mga interns na nakakasama niya dahil iyon ang unang beses na pinatulan niya ang mga ganoong imbitasyon.

            “Single din ang kuya ko Doc Xelena, pwede bang i-set kita ng date sa kanya?” Suhestiyon ni Jenny na isang intern.

            “Ay sayang naman kakakasal lang ng pinsan kong galing Dubai, bagay pa naman sana kayo Doc.”

            “Mukhang kailangan mo ng magpahinga Xelena, kung anu-ano na lang kasi ang iniisip mo.” Tinapik siya ni Karla akala siguro nito ay nagbibiro siya pero seryoso talaga siya. Hindi kailanman sumagi sa kanyang isip na makipagdate lalo pat naubos ang lahat ng kanyang oras sa pag-aaral at pagtatrabaho. Ngayon ay iba na, kailangan ay may gawin na siya or else makukulong niya ang sarili sa isang nakaraan. She needs distractions.

            “Seryoso ako, walang problema sa akin na i-set niyo ako ng date ang importante lang ay ang safety ko.” Natahimik ang mga ito at parang hinihintay na sasabihin niya ang salitang. ‘Joke lang’. “I-text niyo sa akin kung saan at kailan ako makikipagdate.”

            Paging Doctor Rosal please proceed to the emergency room right now. That’s her cue. Iniwan na niya ang mga kasama na nakatanga at waring iniisip kung magugunaw na ba ang mundo dahil sa kanyang mga pinagsasabi. Gusto lang niyang may mabago sa buhay niya sa tingin kasi niya ay ang dahilan kung bakit hindi niya kayang harapin si Xenon ay dahil hindi pa niya napapakawalan ang kanyang nakaraan. Puwes iyon ang gagawin niya, she is going to set herself free and is open to changes.

            NAGISING siya dahil sa mabangong amoy ng ulam na luto ng kanyang Nanay. Pagmulat niya ng mata ay agad niyang tiningnan ang oras, mag-a-alas sais na ng gabi mukhang mahaba-haba ang kanyang tulog pero parang inaantok pa rin siya.

            “Wake up.” Utos niya sa kanyang sarili at itinulak ang sariling magising at bumangon. Wala si Xylee sa silid ibig sabihin ay kung wala ito sa ibaba ay kasama nito si Darren. “Hungry.” Napahawak siya sa kumakalam na tiyan. “I need to eat.” Pabara-barang bumangon at parang zombie siyang naglakad pababa ng hagdagan.

            “Mabuti at bumaba ka na, maghanda ka na Xelena at kakain na tayo.” Napahiga siya sa sofa at pilit na nilalabanan pa rin ang antok. Pinasadahan siya ng tingin ng ina. “Magbihis ka nga ng maayos-ayos, nandiyan ang boyfriend ng kapatid mo.” Tiningnan niya ang sarili. She’s wearing an extra large shirt and a pair of cotton shorts. She still looks decent except for the messy hair.

            “I’m decent.” Aniya sa ina at umupo na sa kanyang paboritong upuan. “Nasaan si Tatay, Nay?” hindi niya ma-feel ang presence ng ama sa kusina. Kadalasan ay kasama ng tatay niya ang ina kapag nagluluto ito.

            “Nasa sala at kausap si Darren.” Tumango lang siya at lutang na napatitig sa mga platong nakalatag sa mesa. Binilang niya iyon, anim lahat. Bakit parang may mali sa bilang niya? Ilang beses niyang binilang ang mga plato at hindi ito nagbago.

            “Nay, bakit parang sobra ang mga plato?” takang tanong niya. Wala siyang narinig na sagot mula sa ina ng ilapag nito ang mga ulam sa mesa dahil pumasok na sa dining ang Tatay at ang kanyang kapatid. Napako ang kanyang tingin sa dalawang lalaking nakasunod sa kanyang kakambal at Tatay. Marahas siyang napatingin sa kapatid na nakatitig na sa kanya.

            “Gising ka na pala  Xelena. By the way, nakasalubong namin ni Darren sa labas si Xenon kaya inimbitahan na namin siya.” Kung pwede lang siguro niyang sigawan ang kakambal ay ginawa na niya. May naaamoy siyang hindi maganda sa kakaibang titig nito sa kanya.

            “Hi, Xelena.” Nakangiting bati ni Xenon sa kanya at kung hindi niya iyon tutugunin ay sigurado siyang bubugbugin siya ng sermon ng kanyang Nanay.

            “Hello.” Parang robot na sagot niya. Kailangan niyang kapalan ang mukha para hindi tumakbo at magtago palayo sa kusina.

            “Nagkita na kayo?” may halong pagtatakang tanong ng kapatid.

            “Ilang beses na, nagkita kami sa Summer Café at sa hospital.” Sagot ni Xenon dahil hindi niya magawang buksan ang kanyang labi.

            “Ganoon ba? Sinabi kasi ni Xelena na hindi ka niya maalala, mabuti naman at nakilala ka niya agad.” Pwede ba niyang isumpa ang kakambal niya? Bakit pakiramdam niya ay ibinabaon siya sa hukay ni Xylee?

            “It took me some time to remember.” Sagot niya. “Pero naalala ko siya noong nagkita kami sa coffee shop. It has been years since we last saw each other kaya hindi nakakapagtatakang mawala si Xenon sa isip ko.” Malamig na tugon niya buong akala niya ay ma-o-offend ang lalaki sa kanyang pagsagot dahil gusto lang talaga niyang sabihin dito na hindi na ito importante sa buhay niya pero ngumiti lang ito.

            “I’m glad you still remember me after all these years.” Gusto niyang sumimangot pero pinigilan niya ang kanyang sarili.

            “I’m surprised too, we’re not that close din naman before.” Close? Isang mapaklang ngiti ang ibinigay niya sa kanyang sarili habang iniisip ang salitang iyon. Hindi sila close dahil hindi naman siya nito hinayaan na mapalapit dito. He always pushed her away and she always pushed herself towards him.

            “Since magkapitbahay na naman tayo may chance na maging close na kayo, Xel.” Walang tugon mula sa kanya dahil alam niyang hindi mangyayari iyon. Hindi na uli niya hahayaan ang sariling mapahiya sa ilang ulit na pagtataboy nito sa kanya.

            “Kumain muna tayo at saka na kayo mag-usap.” Singit ng kanyang Nanay. She distracted herself with the food kahit na magkaharap lang ang upuan nila ni Xenon. Ang weird ng pakiramdam niya, kung noon ay halos maglupasay na siya sa tuwa makatabi o makaupo sa mesa na kinakainan nito ngayon ay pakiramdam niya ay nasasakal siya. Nakakasakal ang presensya nito at hindi niya iyon nagugustuhan.

            “Xelena, may pasok ka ba bukas?” tanong sa kanya ng kanyang Tatay. “Kung wala ay samahan mo akong bumalik sa dating bahay natin, may mga gamit pa tayong hindi nakukuha mula doon.”

            “Sige po.”

            “Huh? Hindi po ba may dadaluhan kayong birthday party ni Nanay, Tay?” paalala ng kapatid.

            “Ako nalang ang kukuha--.”

            “Pwede akong magvolunteer na sumama kay Xelena, Tito Jason.” Presenta ni Xenon. “Kung marami kayong mga kukunin ay malaki ang sasakyan ko.” Bigla siyang nataranta sa pag-offer nito, knowing her father he will definitely accept it and she won’t allow that to happen. “Bilang pasalamat ko na rin sa pagpapakain niyo sa akin ngayon.”

            “Ay, ano ka ba naman Xenon hindi mo na kami kailangang pasalamatan. Nakakahiya naman sa iyo, hayaan mo ng kami ang bahalang kumuha ng mga gamit.” Ani ng kanyang Nanay, gusto niyang hagkan ang ina dahil sa hindi nito pagtanggap sa offer ng lalaki.

            “I insist po at saka magkaibigan naman kami nina Xylee at Xelena.” No! We are not friends! You broke my heart before.

            “Oo nga Nanay at saka mas nakakahiyang i-refuse ang offer ni  Xenon, right Xel?” nag-isang linya ang kanyang mga labi dahil alam niyang kapag nagsalita pa siya ay tutulo na lang ang kanyang mga luha. Kailangan niya ng suporta sa kanyang pagbabagong-buhay pero ididiin siya ni Xylee sa kapahamakan at naiiyak na siya sa frustration.

            “Huwag na Hijo.” Tanggi ng kanyang ama. “Nahihiya kami sa iyo at saka baka gusto rin na magpahinga ni Xelena bukas. Hindi naman iyon ganoon ka-importante kaya doon na muna ang mga iyon sa kabilang bahay.” Kahit papaano ay umayos ang takbo ng kanyang paghinga.

            “Kapag nagbago po ang isip niyo ay huwag po kayong mahiyang magsabi.” Insist pa rin ni Xenon. Tahimik na ipinagpatuloy niya ang pagkain at hindi na nakisali sa usapan ng mga ito dahil ang gusto lang niya ay bumalik sa silid at magpahinga.

            Nandoon pa rin ang damdamin niya dito at hindi niya ikakaila iyon, naniniwala kasi siyang the more na itatanggi niya ang nararamdaman ay mas lalong uusbong iyon. Mahina siyang napabuntong-hininga at naisip na kung sana ay may available na anesthesia na pwedeng gamitin upang tuluyang mamanhid ang kanyang sistema laban sa nararamdaman niya sa binata ay matagal na niyang itinurok sa sarili. Hindi lang naman kasi ang nararamdaman niya ang problema kundi ang nararamdamang hiya sa katawan habang naaalala niya ang mga naggawa niya dito dati.

            Since she can’t run away from him anymore, ng kailangan nalang niyang gawin ay ang unti-unting sanayin ang sarili sa presensya nito hanggang sa tuluyan na niyang makalimutan na may nararamdaman pa rin siya sa lalaki.

            “Easy to say.” She uttered to herself.

CTTO
<3 <3 <3
A/N: Good evening babies! Kung napapansin niyo ay doktor naman ang bida ng kwento natin ngayon, gusto ko lang i-clarify na hindi po ako alagad ng medisina at hindi ganoon kalalim ang aking kaalaman sa larangang iyon. Lahat ng mga isusulat ko ay mga narinig, nabasa at sinabi lang ng mga kasama kong exposed sa ganoong field kaya if may mga mali man akong naisulat, don't hesitate to comment and give your corrections. Thank you so much!

Love,
INANG