Black Magic 6 - Heal Love: 3 - Scalpel

3 – SCALPEL

            “XELENA.” Siya ang nag-offer na maghugas ng pinggan para hindi siya mapilitan na makipagbonding kay Xenon sa sala. “Anak.”

            “Huh? Nay, bakit po?”

            “Ako na diyan.” Kanina pa niya napapansin na tahimik lang ang kanyang Nanay, nagsasalita ito pero hindi ito kasing daldal tulad ng dati. At napansin din niyang kakaiba ang pakikitungo nito kay Xenon, unlike kay Darren.

            “Tatapusin ko lang po ito, malapit na--.”

            “Ako na dito.”

            “Pero Nay…”

            “Umakyat ka na sa kwarto ninyo, ako na ang bahalang magsabi sa kapatid mo at sa mga bisita natin na hindi maganda ang pakiramdam mo.” Nagulat siya sa sinabi ng Nanay dahil hindi siya nito itinutulak kay Xenon. Hindi kagaya ni Xylee na kulang nalang ay literal na itulak siya sa lalaki.

            “Talaga po?”

            “Alam kong hindi ka komportable kaya huwag mong pilitin ang sarili mo.” Napakagat siya ng labi. Hindi siya lumaki sa piling ng Nanay niya dahil si Xylee ang kasama nito at kasama naman niya ang kanyang ama ngunit ni minsan ay hindi pinaramdam sa kanya ng kanyang ina na wala siyang Nanay.

            “Salamat po.”

            “Ina ako Xelena at kahit wala kang sabihin sa akin ay may alam din ako sa nangyari at nangyayari sa buhay ng anak ko. Huwag kang mag-alala kahit gusto kitang magkapamilya ay hindi kita itutulak sa isang taong alam kong nanakit sa iyo.” Kusang gumalaw ang kanyang katawan at yumakap sa Nanay niya. Naramdaman niya ang pagganti ng yakap nito sa kanya. “Magpahinga ka na, kami na ang bahala dito.”

            “Thank you po.” Mahina siyang tinapik ng ina. Matagal siya bago kumilos dahil nakaramdam siya ng hiya sa kanyang sarili. Kung hindi lang siguro siya nagpakabaliw at nagpakatanga ay hindi naman siya magkakaganito. Nakaramdam siya ng guilt habang nakatitig sa likod ng kanyaNG Nanay. Hindi siya pwedeng maging ganito habang buhay, she needs to redeem herself by hook or by crook, hindi man mabilisan basta ang mahalaga ay may gawin siya. Sa halip na pumanhik at magtago sa kanyang kwarto ay dahan-dahan siyang nagpunta kung saan naroroon ang taong iniiwasan niya.

            “Xelena, come here.” Nakangiting yaya ni Xylee and then her eyes fall to him. Mahina siyang napabuntong-hininga, ito lang kasi ang kaya ng lakas niya.

            “Mag-e-excuse muna ako sa inyo, may operasyon akong gagawin bukas. Medyo risky kasi iyon kaya kailangan kong maghanda at magpahinga rin ng maaga.” Magalang na paalam niya sa mga ito.

            “Magpahinga ka na Xelena.” Ani ng kanyang ama.

            “Rest well.” She gave them a small smile before she go. Pagkapasok niya sa silid ay isang malakas na buntong-hininga ang kanyang ginawa. Naubos sa simpleng paalam na iyon ang natitirang lakas na meron siya.

            “Ikaw kasi sobrang boba mo, bakit mo kasi iyon ginawa? Ayan tuloy wala ka ng mukhang maihaharap sa taong iyon. Boba ka, ang tanga mo pa.” asar na sinampal niya ang kanyang sarili. “Aww.” Hinimas niya ang nasaktang pisngi. Asar na muli siyang napabuntong-hininga at napatitig sa kisame kasabay ng pagflash ng isang nakakahiyang ala-ala mula sa kanyang nakalipas. Mariin niyang pinikit ang mga mata at nagbabakasakaling mawala iyon.

            “Akala ko ba naghahanda ka?” narinig niya ang boses ni Xylee pero hindi siya nagmulat ng mga mata. Ayaw niya.

            “I am.”

            “Wala ka namang ginagawa.”

            “I am visualizing my operation for tomorrow so don’t distract me.” Pagsisinungaling niya para lang hindi na siya nito abalahin. Narinig niya ang paglangingit ng kama ng kapatid at akala niya ay nagpapahinga na rin ito pero nagkamali siya.

            “May nangyari ba sa inyo ni Xenon noon?”

            “No!” Kasing bilis ng kidlat ang kanyang naging pagsagot at diin na diin ang bawat letra. Napaupo din siya ng tuwid dahil sa gulat niya sa naging katanungan nito.

            “Masyado kang defensive.” Natawa ito sa kanya. “Itinatanong ko lang naman ay kung may masama bang nangyari sa inyo ni Xenon noon halata kasing iniiwasan mo siya at ramdam iyon ng tao.”

            She wrinkled her nose and pursed her lips. Wala ni sinuman ang nakakaalam sa krimen na ginawa niya noon maliban kay Xenon, wala siyang pinagsabihan. Alam kasi niyang nagkamali siya at ayaw niyang may taong paulit-ulit na nagpapaalala sa kanya.

            “Maliban sa nahihiya ako sa mga ginawa kong paghahabol sa kanya noong medyo bata, impulsive at tanga pa ako, ano pa bang rason ang pwede kong ibigay para hindi na siya harapin?”            “Ang tagal na kaya noon, hindi mo pa rin forget?”

            Tinaasan niya ito ng kilay, Xylee is fishing for more information. “Nakalimutan ko na siya pero noong muli kaming nagkita ay naalala ko na naman ang noon. Do you really think madaling maka-move on sa mga ginawa ko dati? Hell no! Kahit ilang operasyon na ang gawin ko ay hinding-hindi ko makakalimutan iyon, nakakadiri ako—aray!” hindi niya nasalo ang binato nitong unan kaya tumama iyon sa kanyang mukha. “Ano ba?” inis na ibinalik niya ang unan na ibinato nito.

            “Tama ka nakakahiya nga iyong mga ginawa mo dati, I’m sorry kung naging insensitive ako sa feelings mo.”

            “Mabuti at alam mo and please huwag mo uling gawin ang ginawa mo today. I’m not like before, hindi na ako iyong babaeng habol ng habol sa isang lalaking wala naming gusto sa kanya. Nakalimutan ko na ang feelings k okay Xenon pero hindi ang mga ginawa kong pang-ha-harass sa kanya.”

            Narinig niya ang mahinang pagtawa nito. “You did harass the poor guy, nakalimutan kong nagfile nga pala siya ng temporary restraining order para lang hindi ka makalapit sa kanya--- Xelena!” hindi ito nakailag ng batuhin niya ito ng isa pang unan. “Sis, you were a monster back then. Akala ko nga talaga ay magtatagumpay kang masungkit ang puso ni Xenon kahit na ilang ulit ka niyang i-reject. Naalala ko pang muntik ka ng mag-rally sa harap ng bahay niya para i-date lang siya and you even stalked him sa work niya. You were insane.”

            “Xylee please lang, parang awa mo na huwag mo ng ipaalala please.” Frustrated na pakiusap niya. “Kapag ako nainis sa iyo ay maghanap ka ng bagong maid-of-honor sa kasal mo dahil kakalimutan kong may kakambal pala ako.”

            “Joke lang hindi ka naman mabiro. Pero sabi nila hindi ba kapag nagawa mo ng biro ang mga nakakahiyang nanggyari noon ay ibig sabihin ay tuluyan ka ng naka-move on?”

            “Hindi rin po ba ang sabi ko ay hindi pa ako nakakamove on sa mga kahihiyan na naggawa ko? Save that poor soul from me dahil alam mo kung paano ako magkagusto sa isang tao and I think he suffered more than enough from my ‘harassment’ so please do him and me a favor."

            “Alright, I’ll zip my mouth na.” akala niya ay makakahinga na siya pero ilang Segundo pa lang ay muli na naman itong nagsalita. “What if he’s into you na? Ano ang gagawin mo?”

            “Shut up, Xylee. Let me go to sleep, I need to rest and stop harassing me with your impossible and hypothetical questions.” Hinila niya ang kumot at itabon iyon sa buong katawan. Ayaw na niyang kausapin ang kapatid dahil nauubos ang dugo niya sa katawan.

            “Hey, don’t close doors hindi natin hawak ang kapalaran natin. Everything happens for a reason and may be he had his reasons when he rejected you back then.” Hindi siya umimik at nagpanggap na natutulog nalang. Maganda ang love life ng kanyang kapatid, maaring may struggles din ito noong hindi pa sila nagkakasundo ni Darren. Masama ang i-compare ang nangyari sa kanya at sa nangyari sa buhay ng kapatid pero hindi kasi nito alam kung ano ang feeling ng paulit-ulit na i-reject… nakakatakot at iyong takot na iyon ay unti-unting kakain sa iyo hanggang sa okay nalang na mapunta siya sa isang sulok huwag lang uling maranasan ang rejection na iyon.

                       

            “ANG lakas ng ulan.” Naiusal niya sa sarili habang nakatitig sa labas ng hospital, sobrang lakas ng buhos ng ulan at panay din ang kidlat at kulog. Napayakap siya sa kanyang sarili dahil unti-unting nanuot ang lamig sa buong katawan niya kahit na doble na ang kanyang suot.

            “Doc, nandito na po ang result ng mga laboratory test ni Maam Nancy.” Kinuha niya mula sa attending nurse ang result na hinihingi niyang result ng kanyang pasyente. Isa-isang tiningnan niya ang mga results at tama siya sa kanyang naunang diagnosis.

            “Thanks Jessa.” May uterine fibroids ang kanyang pasyente kaya nakakaramdam ito ng kakaibang sakit sa may pelvic area nito at nahihirapang dumumi. Maaring iyon ang dahilan kung bakit nahihirapang magdalang tao ang kanyang pasyente. Karaniwang benign ang sakit na iyon pero sa case nito ay naging leiomyosarcoma na ito. This type of tumor occurs in less than one percent of uterine fibroids problem, a rare type of tumor. Kailangan niyang kausapin ang kanyang pasyente para ma-explain niya ang sakit nito at kung paano ito tatanggalin.

            “Mommy!”

            “Huh?” nagulat siya ng may naramdamang kumapit sa kanyang binti. Isang cute na batang lalaki na nakasuot ng hospital gown ang kanyang nakita. Pasyente ito ng hospital at may nakabalot sa braso nito ibig sabihin ay nakabitan na ito ng intravenous.

            “Mommy.” Tumingala sa kanya ang bata at nagdugtong ang kanyang kilay dahil pamilyar sa kanya ang mukha ng batang tumatawag sa kanya ng mommy. Yumuko siya upang lumebel sa height ng bata.

            “Hey, where are your parents?”

             “Mommy.” Nakatitig ito sa kanya na para bang siya talaga ang mommy nito.

            “Sorry little guy but I am not your mommy, gusto mong samahan kita na hanapin ang mommy at daddy mo?” tiningnan niya ang braso nito at nang makitang wala iyong dugo o pasa ay nakahinga siya nang maluwang. “Tinanggal mo ba ang nakakabit sa arm mo?” she asked the child.

            Tumango ito. “It hurts.” Nangintab ang mga mata nito habang nakatitig sa kanya.  Hindi siya mahilig sa bata pero parang may kumurot sa puso niya habang nakatitig sa chubby face nito.

            “Where’s your room?” sa tingin niya ay nasa malapit lang ang room nito. “What’s your name?” hindi ito sumagot at nakatitig lang sa kanya. “I’m really not your mommy, I’m a doctor here.” Unti-unting tumulo ang luha sa pisngi nito kaya bigla siyang nataranta. “Alright, alright, I’m your mommy.” Hinila niya ang bata upang makulong sa mga bisig niya.

            “Mommy.” Maingat na kinarga niya ang bata at pumunta sa may nurse station. Nakita niya si Jessa doon na may inaasikasong mga papel.

            “Jessa, kilala mo ba ang batang ito?” Humigpit ang yakap ng bata sa leeg nito. Napatingin ang nurse sa kanya, maging ang ibang nagpapahingang nurse ay nagsilapitan din.

            “Aww, ang cute naman ng baby mo Doc Rosal.” Tinaasan niya ng kilay si Mike na isa ding nurse. “Hindi mo naman sinabi na nanganak ka na pala.”

            “Parang kilala koi yang bata na hawak mo, Doc.” Tiningnan ni Amor na naka-assign sa pediatrics ward. “Tama, sa room 704 na pasyente iyan Doc. Gusto mong ako na ang maghatid sa bata?”

            Tumango siya. “Mabuti pa nga baka hinahanap na ito ng mga magulang nito.” Hindi nalalayo ang room number ng bata. Baka nakatulog ang nagbabantay nito at hindi napansin na lumabas ang bata. Lumapit sa kanila sa Amor at kukunin sana ang bata pero ayaw nitong bumitaw sa kanya.

            “No!” sigaw nito na halos ikabingi na niya. “Mommy.” Nasasakal na siya sa pagkapit ng bata sa kanyang leeg kaya pinatigil niya si Amor sa paghila sa kanya.

            “Samahan mo nalang ako na ihatid ang bata, parang babawian na ako ng buhay sa higpit ng kapit niya sa akin.” Aniya kay Amor. Pagdating niya sa room 704 ay binuksan niya iyon, mukhang tama siya sa kanyang hinala na nakatulog ang nagbabantay dito. “Amor, ikaw ang unang pumasok at gisingin mo ang guardian niya.”

            Lumaki ang ngisi ng nurse at excited na ginawa ang pinaggawa niya, nagtaka man ay mas abala siya sa paghinga ng maayos. Baka kasi bigla na namang humigpit ang hawak sa kanya ng bata at tuluyan na siyang sumakabilang buhay.

            “Excuse me, Sir.” Narinig niyang pukaw ni Amor sa guardian nito. “Nakalabas ng room ang anak ninyo at kailangan namin na kabitan uli siya ng IV dahil natanggal iyon sa braso ng bata.” Dahan-dahan na bumangon ang kausap ng nurse, siya naman ay binuksan ang ilaw. At tamang-tama na pagbukas ng ilaw ay mukha ni Xenon ang nakita niya. Nagtama ang kanilang mga mata at huli na para lumabas at magtago.

            “Ganoon ba? Sorry, nakatulog kasi ako hindi ko nabantayan si Neon.” Kaharap lang nito si Amor pero hindi nito inaalis ang pagtingin sa kanya at para bang hindi nito nakita ang naunang babae. “Xelena.” Tawag nito sa kanya. Humugot siya ng malalim na hininga, sa lugar na iyon ay hindi siya pwedeng tumakbo at magtago dahil oras pa rin iyon ng kanyang trabaho. Hindi siya nakaassign sa pediatrics department pero kailangan pa rin niyang magtrabaho.

            Naglakad siya palapit dito at ibinigay ang bata, kaya pala parang pamilyar sa kanya si Neon dahil kamukhang-kamukha ito ni Xenon. Bakit niya nakalimutan iyong sinabi ni Xylee na may anak na ang lalaki? “Here’s your son.” Hindi ito kumilos at nakatitig lang sa kanya kung wala lang siguro doon ang bata at si Amor ay nilamukos na niya ang gwapong mukha nito. This is the closes distance they have so far.

            “Your son?” pukaw niya dito.

            “Oh, sorry. I’m really sleepy.” Pasimpleng pinasadahan niya ng tingin ang hitsura nito. He is wearing a crumpled shirt and a pair of jeans. Mukhang nagusot iyon sa paghiga at maging ang buhok nito ay magulo din pero hindi naman iyon nakabawas sa gandang lalaki nito, he is looks so good and hell! He’s damn so sexy! Ipinilig niya ang kanyang ulo upang mawala ang anumang masamang ispiritu na pumasok sa isip niya. “Neon, come here--.”

            “No! Mommy only.”  Sigaw ng bata. Bahagya siyang napaatras sa nabiglang ekspresyon ni Xenon. She kept a safe distance.

            “I promise you, wala akong ginawang masama sa anak mo. Nagulat nalang ako na lumapit siya sa akin at tinawag niya akong mommy. Hindi ko rin alam na anak mo siya.” Sunod-sunod na paliwanag niya, ayaw niyang isipin nito na ginagamit niya ang anak nito para mapalapit dito. Alam niyang iisipin nito iyon dahil nagamit na niya ang mga tao na malapit dito noon para lang mapalapit dito. “You can get your son now and I’ll leave immediately.”

            She needs to calm down but the uncontrable fear that is slowly creeping inside her is eating her rationality. Kailangan na niyang makalabas sa silid na iyon dahil tila nahihirapan na siyang huminga.

            “A-Amor, ikabit mo ang IV sa bata and check his vitals.” Lumayo siya kay Xenon at ibinaba ang bata sa kama. “Tatawagin ko lang si Doctor Angeles.” Tinutukoy niya ang attending physician ng bata. “Please excuse me.”

            Narinig niyang tinawag siya ni Neon pero mabilis pa sa kidlat ang ginawa niyang paglabas sa silid ng mag-ama. Dumeritso siya sa kanyang quarters at humarap sa maliit na salamin na nasa kanyang maliit na table. Tinitigan niya ang sariling repleksyon doon ng ilang minuto bago sinampal ng malakas ang magkabilang pisngi. Nasaktan siya sa kanyang ginawa pero hindi pa rin sapat ang sakit para ibalik niya sa normal ang may agaw na utak.

            “Come on, Xelena. This is not you, this is not really you. Makapal ang mukha mo, matapang ka at dapat wala kang kinatatakutan. Where are your backbones?” tanong niya sa kanyang sarili. “Hindi habang buhay ay matatakbuhan mo siya kailangan mong tatagan ang apog mo.” Malakas siyang napabuntong hininga. There’s one thing she need to do to forgive herself and forget everything. Running away from Xenon will never be an answer to her problem, she needs to straight up. Kung kailangan niyang gumamit ng scalpel at hiwain ang kanyang balat at muscles para mahanap ang lakas ng loob na nakatago sa loob ng kanyang katawan ay kanyang gagawin. She needs to apologize, kailangan niyang humingi ng tawad para sa lahat ng mga nagawa niya against the guy.

            “That I need to do, para sa ikakalinis ng konsensya ko.” Pinal na ang kanyang desisyon, hindi na siya tatakbo pa bagkus ay haharapin niya ang lalaki.

TBC

PHOTO CTTO
<3 <3 <3
A/N: Busy with IPCRF midyear evaluation kaya hindi nakapag-update. I will try uploading the fourth chapter for this story. Happy reading everybody!

Love, 
INANG

Black Magic 6 - Heal Love: 2 - Anesthesia

2 – ANESTHESIA

            “BIGYAN mo na kasi ng mommy si Neon, Xenon. Baka kapag may mommy siya ay makakapagsalita na siya.” Dahan-dahang inubos ni Xenon ang kape sa tasang hawak.

            “Easy to say.” Matagal na niyang kaibigan si Timothy at ito din ang dahilan kung bakit nakabili siya ng bahay sa SeasonsVille ilang taon na ang nakakaraan. Magkaibigan sila since high school at para na rin niya itong kapatid.

            “Maraming mga singles sa subdivision, lumabas-labas ka lang ay may makikita ka sa tabi-tabi. Mag-ingat ka lang minsan dahil mga wild animals ang mga iyan, hindi mo makukuha kung wala kang kalmot sa katawan.” Natawa siya sa ginawa nitong pagkompara sa mga kapitbahay nilang babae. Matagal-tagal na siya sa SeasonsVille at dahil masyado siyang focus sa trabaho kaya hindi siya nakakalabas. Ang kapatid niyang si Rad ang uma-attend kapag may homeowners meeting at minsan ay nagbabayad nalang siya ng ‘fines’. Presidente ng homeowners association ang kasama at ito ang dahilan kung bakit complete attendance ang kanilang mga meeting. Knowing Timothy he’s very shrewd when it comes to discipline.

            “Kaya pala may black eye ka noong isang araw.”

            “Nagpractice ako ng kick boxing noong araw na iyon kaya ako may black eye.” Depensa nito. Sa dinami-dami ng babaeng na-link sa kaibigan ay wala ito ni isang ipinakilala sa kanila. Tim just loves playing around.

            “Sayang at engage na si Pamela, maganda at mabait iyon.”

            “Gusto mong lunurin ako ni Nicolo sa dagat kapag nalaman niyang pinagka-interesan ko ang fiancé niya?”

            “There’s a lot of hot catch here in our place just like her.” Turo nito sa kakapasok lang sa Summer Café. Agad na nagdugtong ang kanyang kilay dahil pamilyar sa kanya ang babaeng bagong pasok, kilala niya ito. “Bawal na pala iyan.”

            “Bawal?” Si Xelena.

            “Engaged na si Xylee kay Darren.” Mas lalong nagdugtong ang kanyang kilay. Kilala niya si Xylee.

            “That’s not Xylee.”

            “IS THAT YOU?” Tama! There’s no use for her to lie and pretend that she doesn’t know him. Damn! He still looks so handsome just like before, mas lumaki lang ang katawan nito at mas lalong tumangkad. Stop it Xelena may anak na iyan. Paalala niya sa kanyang sarili.

            “Xenon, hi.” Isang maliit na ngiti ang ibinigay niya dito. Kung dati ay kulang nalang ay lundagin niya at itali ang sarili sa lalaki ngayon ay gusto na niyang tumakbo at magtago. Damn it!

            “Wow, it has been years. How are you doing?” he is still friendly as ever, ito iyong pinakaayaw niya sa lalaki. Dahil sa pagiging friendly nito ay maraming napapahamak na mga puso katulad niya, may aura kasi itong I’m safe and fall in love with me.

            “I’m fine. I’m actually quite busy I need to go.” Bahagyang nawala ang saya sa mukha nito at wala siyang balak na bawiin ang kanyang pagpapaalam.

            “Xelena, I’m done buying the plants.” Thank you, Lord! Gusto niyang yakapin at halikan si Seb sa pagpasok nito sa coffee shop. Nagkaroon siya ng excuse para hindi ito kausapin.

            “Excuse me Xenon, nice seeing you again.” Mabilis niya itong tinalikuran at pinuntahan ang nagtatakang kaibigan.

            “Where are the cookies?” ibinigay niya ang mga cookies dito.

            “Drive me home.” Mahinang utos niya.

            “Anong nangyayari sa iyo? Bakit parang nakakita ka ng multo?”

            Mas worst pa sa multo ang nakita niya. “Free na iyang cookies and there’s no need for you to cover for me in the future just drive me home. Masakit ang tiyan ko.”

            “Ang bait mo yata ngayon? Sana palaging masakit ang tiyan mo.” Natatawang ani nito. Kulang pa ang cookies bilang pasasalamat niya sa kasama kung hindi dahil dito ay baka magkamali na naman siya sa kanyang ikikilos. “Sino iyong lalaki na kausap mo sa coffee shop?”

            “Kapitbahay.”

            “Bagay kayo.”

            “May anak na iyon kaya huwag kang malisyoso.” Sita niya dito.

            “Sayang naman, bagay talaga kayo.” Iyon din ang iniisip niya dati. Sa tingin niya ay bagay silang dalawa pero siya lang ang nagke-claim n’un. “Bakit parang masayang-masaya iyon habang nakatingin sa iyo?” naiinis na siya sa pang-uusisa nito pero ayaw niyang may mahalata ito.

            “He is very friendly at kahit na ikaw ang kaharap ng taong iyon ay ganoon talaga ang facial expression niya.”

            “Bakit parang hiniwalayan mo ang mukha niya noong umalis ka?”

            “Gusto mong mag-leave ako sa trabaho dahil sa inis sa iyo? Sigurado akong hindi lang double shift ang mararanasan mo.” Banta niya kay Sebastian.

            “Sabi ko nga kapitbahay mo si Mr. Pogi, chill lang masyado kang high blood.” Natatawang ani nito sa kanya.

            “Inaantok ako kaya gusto kitang sakalin at gilitan sa leeg.” Tuluyan na itong tumawa ng malakas. Magkahalo ang kanyang emosyon ng mga oras na iyon, takot… iyon ang umiiral sa kanya sa mga oras na iyon. Hindi niya akalain na pagkatapos ng ilang taon ay muli silang magkikita ni Xenon. At hindi pa rin ito nagbabago, hindi na siya pwedeng malapit sa lalaki. Kakalabanin niya ang langit para lang matigil ang sunod nilang pagkikita.

            KAILANGAN na talaga niyang magsimba at humingi ng tawad sa lahat ng mga nagawa niyang kasalanan. Kung biro man ng tadhana ang nangyayari sa kanya ay hindi na siya natutuwa. At kung pwede ang sigurong sumigaw ay ginawa na niya para lang mawala ang inis na kanyang nararamdaman.

            “Xelena.” She pretended that she didn’t hear anything and continue walking to finish her rounds. Itinuon niya ang pansin sa hawak na chart ng kanyang mga pasyente na para bang doon nakasalalay ang kanyang buhay. And how she wished she can turn back time and agreed to that operation with her head and didn’t push Doc Karla to do the job. “Xelena sandali lang.”

            Wala kang narinig! Pasimpleng binilisan niya ang kanyang mga hakbang nagbabakasakaling hindi siya nito maabutan pero sino ba ang lolokohin niya? Mas mahahaba ang biyas ni Xenon keysa sa kanya.

            “Xelena.” Nagkunwari siyang nagulat at napatingin sa may hawak sa kanyang braso.

            “Oh, Xenon. What are you doing here?” kunwari ay gulat at nagtatakang tanong pa niya, this is her time to shine! Best actress mode on!

            “Kanina pa kita tinatawag.”

            “I’m sorry medyo busy kasi ako, I need to finish my rounds.” Kung gusto mayroong paraan at kung ayaw ay maraming dahilan. Kailangan niyang mag-ipon ng mga dahilan para hindi ito makausap.

            “I’m sorry if I disturbed you, akala ko ay namamalikmata ako noong nakita kita pero hindi pala. I’m happy to see you here.” She gave him a small smile, the safest possible smile she can give.

            “Sorry talaga Xenon, I don’t want to be rude pero kailangan ko kasing asikasuhin iyong mga pasyente ko. Magkapitbahay naman tayo saka na uli tayo magbatian kapag nagkita uli tayo.” And today will be the last day their path will cross at itataga niya iyan sa bato.

            “I understand I won’t hold you back.” Inalis nito ang hawak sa kanyang braso.

            “Thank you for your understanding, I need to go now.” Nakailang hakbang na siya ng takbuhin uli nito ang kanilang distansya.

            “Can I invite you for a cup of coffee after your shift?” Yaya nito sa kanya.

            “That would be impossible.” Hindi niya ito tinapunan ng tingin at nagkunwaring nagbabasa ng mga records ng kanyang pasyente.

            “Why? Sandali lang naman tayo--.”

            “I’ll be having a double shift today kaya hindi ako makakalabas ng hospital at may tatlo akong operasyon na gagawin right after my rounds sa susunod nalang.” Wala ng susunod! “Excuse me.” Pumasok siya sa isang private room kahit wala naman siyang pasyente doon. Nagtaka pa ang mga tao sa loob ng room kung bakit siya pumasok.

            “Mrs. Chavez?” ipinagpatuloy nalang niya ang ginawang katangahan. “Sorry, I entered the wrong room.” Sinilip niya mula sa pintuan nang papalabas na siya kung nandoon pa  aba Xenon at maswerte siya ng makitang wala ni anino nito doon. Pagkatapos ng rounds ay nagkulong siya sa kanilang quarters at doon siya naabutan ni Sebastian at ni Karla.

            “Doc Xel, anong ginagawa mo dito?” takang tanong ni Karla mukhang tapos na ito sa operasyon nito.

            “Nagpapahinga lang saglit. Sino sa inyo ang willing makipagpalit ng shift sa akin? Okay lang sa akin na magdouble shift.”

            “Anong nakain mo?” takang tanong ni Sebastian. Pumasok na rin sa quarters ang mga senior interns nila. “Bakit ka nakikipagpalit ng shift?”

            “Ayoko pang umuwi, dito muna ako.”

            “Ang weird mo ngayon, Xelena. Hindi ka naman ganyan dati.” Komento ni Karla. Weird ba talaga siya? Mahina siyang napabuntong-hininga at pilit na nilalabanan ang inis para sa kanyang sarili. “May ipapakilala ako sa iyo baka gusto mong makipagblind date para mawala iyang boredom mo sa katawan. Don’t worry blind date lang kung ayaw mo sa kanya ay hindi ka niya pipilitin.”

            “Sure.”

            Mas lalong bumakas ang gulat sa mukha ng kausap at ng kanyang mga kasama sa loob ng quarters. Nagulat din ang mga interns na nakakasama niya dahil iyon ang unang beses na pinatulan niya ang mga ganoong imbitasyon.

            “Single din ang kuya ko Doc Xelena, pwede bang i-set kita ng date sa kanya?” Suhestiyon ni Jenny na isang intern.

            “Ay sayang naman kakakasal lang ng pinsan kong galing Dubai, bagay pa naman sana kayo Doc.”

            “Mukhang kailangan mo ng magpahinga Xelena, kung anu-ano na lang kasi ang iniisip mo.” Tinapik siya ni Karla akala siguro nito ay nagbibiro siya pero seryoso talaga siya. Hindi kailanman sumagi sa kanyang isip na makipagdate lalo pat naubos ang lahat ng kanyang oras sa pag-aaral at pagtatrabaho. Ngayon ay iba na, kailangan ay may gawin na siya or else makukulong niya ang sarili sa isang nakaraan. She needs distractions.

            “Seryoso ako, walang problema sa akin na i-set niyo ako ng date ang importante lang ay ang safety ko.” Natahimik ang mga ito at parang hinihintay na sasabihin niya ang salitang. ‘Joke lang’. “I-text niyo sa akin kung saan at kailan ako makikipagdate.”

            Paging Doctor Rosal please proceed to the emergency room right now. That’s her cue. Iniwan na niya ang mga kasama na nakatanga at waring iniisip kung magugunaw na ba ang mundo dahil sa kanyang mga pinagsasabi. Gusto lang niyang may mabago sa buhay niya sa tingin kasi niya ay ang dahilan kung bakit hindi niya kayang harapin si Xenon ay dahil hindi pa niya napapakawalan ang kanyang nakaraan. Puwes iyon ang gagawin niya, she is going to set herself free and is open to changes.

            NAGISING siya dahil sa mabangong amoy ng ulam na luto ng kanyang Nanay. Pagmulat niya ng mata ay agad niyang tiningnan ang oras, mag-a-alas sais na ng gabi mukhang mahaba-haba ang kanyang tulog pero parang inaantok pa rin siya.

            “Wake up.” Utos niya sa kanyang sarili at itinulak ang sariling magising at bumangon. Wala si Xylee sa silid ibig sabihin ay kung wala ito sa ibaba ay kasama nito si Darren. “Hungry.” Napahawak siya sa kumakalam na tiyan. “I need to eat.” Pabara-barang bumangon at parang zombie siyang naglakad pababa ng hagdagan.

            “Mabuti at bumaba ka na, maghanda ka na Xelena at kakain na tayo.” Napahiga siya sa sofa at pilit na nilalabanan pa rin ang antok. Pinasadahan siya ng tingin ng ina. “Magbihis ka nga ng maayos-ayos, nandiyan ang boyfriend ng kapatid mo.” Tiningnan niya ang sarili. She’s wearing an extra large shirt and a pair of cotton shorts. She still looks decent except for the messy hair.

            “I’m decent.” Aniya sa ina at umupo na sa kanyang paboritong upuan. “Nasaan si Tatay, Nay?” hindi niya ma-feel ang presence ng ama sa kusina. Kadalasan ay kasama ng tatay niya ang ina kapag nagluluto ito.

            “Nasa sala at kausap si Darren.” Tumango lang siya at lutang na napatitig sa mga platong nakalatag sa mesa. Binilang niya iyon, anim lahat. Bakit parang may mali sa bilang niya? Ilang beses niyang binilang ang mga plato at hindi ito nagbago.

            “Nay, bakit parang sobra ang mga plato?” takang tanong niya. Wala siyang narinig na sagot mula sa ina ng ilapag nito ang mga ulam sa mesa dahil pumasok na sa dining ang Tatay at ang kanyang kapatid. Napako ang kanyang tingin sa dalawang lalaking nakasunod sa kanyang kakambal at Tatay. Marahas siyang napatingin sa kapatid na nakatitig na sa kanya.

            “Gising ka na pala  Xelena. By the way, nakasalubong namin ni Darren sa labas si Xenon kaya inimbitahan na namin siya.” Kung pwede lang siguro niyang sigawan ang kakambal ay ginawa na niya. May naaamoy siyang hindi maganda sa kakaibang titig nito sa kanya.

            “Hi, Xelena.” Nakangiting bati ni Xenon sa kanya at kung hindi niya iyon tutugunin ay sigurado siyang bubugbugin siya ng sermon ng kanyang Nanay.

            “Hello.” Parang robot na sagot niya. Kailangan niyang kapalan ang mukha para hindi tumakbo at magtago palayo sa kusina.

            “Nagkita na kayo?” may halong pagtatakang tanong ng kapatid.

            “Ilang beses na, nagkita kami sa Summer Café at sa hospital.” Sagot ni Xenon dahil hindi niya magawang buksan ang kanyang labi.

            “Ganoon ba? Sinabi kasi ni Xelena na hindi ka niya maalala, mabuti naman at nakilala ka niya agad.” Pwede ba niyang isumpa ang kakambal niya? Bakit pakiramdam niya ay ibinabaon siya sa hukay ni Xylee?

            “It took me some time to remember.” Sagot niya. “Pero naalala ko siya noong nagkita kami sa coffee shop. It has been years since we last saw each other kaya hindi nakakapagtatakang mawala si Xenon sa isip ko.” Malamig na tugon niya buong akala niya ay ma-o-offend ang lalaki sa kanyang pagsagot dahil gusto lang talaga niyang sabihin dito na hindi na ito importante sa buhay niya pero ngumiti lang ito.

            “I’m glad you still remember me after all these years.” Gusto niyang sumimangot pero pinigilan niya ang kanyang sarili.

            “I’m surprised too, we’re not that close din naman before.” Close? Isang mapaklang ngiti ang ibinigay niya sa kanyang sarili habang iniisip ang salitang iyon. Hindi sila close dahil hindi naman siya nito hinayaan na mapalapit dito. He always pushed her away and she always pushed herself towards him.

            “Since magkapitbahay na naman tayo may chance na maging close na kayo, Xel.” Walang tugon mula sa kanya dahil alam niyang hindi mangyayari iyon. Hindi na uli niya hahayaan ang sariling mapahiya sa ilang ulit na pagtataboy nito sa kanya.

            “Kumain muna tayo at saka na kayo mag-usap.” Singit ng kanyang Nanay. She distracted herself with the food kahit na magkaharap lang ang upuan nila ni Xenon. Ang weird ng pakiramdam niya, kung noon ay halos maglupasay na siya sa tuwa makatabi o makaupo sa mesa na kinakainan nito ngayon ay pakiramdam niya ay nasasakal siya. Nakakasakal ang presensya nito at hindi niya iyon nagugustuhan.

            “Xelena, may pasok ka ba bukas?” tanong sa kanya ng kanyang Tatay. “Kung wala ay samahan mo akong bumalik sa dating bahay natin, may mga gamit pa tayong hindi nakukuha mula doon.”

            “Sige po.”

            “Huh? Hindi po ba may dadaluhan kayong birthday party ni Nanay, Tay?” paalala ng kapatid.

            “Ako nalang ang kukuha--.”

            “Pwede akong magvolunteer na sumama kay Xelena, Tito Jason.” Presenta ni Xenon. “Kung marami kayong mga kukunin ay malaki ang sasakyan ko.” Bigla siyang nataranta sa pag-offer nito, knowing her father he will definitely accept it and she won’t allow that to happen. “Bilang pasalamat ko na rin sa pagpapakain niyo sa akin ngayon.”

            “Ay, ano ka ba naman Xenon hindi mo na kami kailangang pasalamatan. Nakakahiya naman sa iyo, hayaan mo ng kami ang bahalang kumuha ng mga gamit.” Ani ng kanyang Nanay, gusto niyang hagkan ang ina dahil sa hindi nito pagtanggap sa offer ng lalaki.

            “I insist po at saka magkaibigan naman kami nina Xylee at Xelena.” No! We are not friends! You broke my heart before.

            “Oo nga Nanay at saka mas nakakahiyang i-refuse ang offer ni  Xenon, right Xel?” nag-isang linya ang kanyang mga labi dahil alam niyang kapag nagsalita pa siya ay tutulo na lang ang kanyang mga luha. Kailangan niya ng suporta sa kanyang pagbabagong-buhay pero ididiin siya ni Xylee sa kapahamakan at naiiyak na siya sa frustration.

            “Huwag na Hijo.” Tanggi ng kanyang ama. “Nahihiya kami sa iyo at saka baka gusto rin na magpahinga ni Xelena bukas. Hindi naman iyon ganoon ka-importante kaya doon na muna ang mga iyon sa kabilang bahay.” Kahit papaano ay umayos ang takbo ng kanyang paghinga.

            “Kapag nagbago po ang isip niyo ay huwag po kayong mahiyang magsabi.” Insist pa rin ni Xenon. Tahimik na ipinagpatuloy niya ang pagkain at hindi na nakisali sa usapan ng mga ito dahil ang gusto lang niya ay bumalik sa silid at magpahinga.

            Nandoon pa rin ang damdamin niya dito at hindi niya ikakaila iyon, naniniwala kasi siyang the more na itatanggi niya ang nararamdaman ay mas lalong uusbong iyon. Mahina siyang napabuntong-hininga at naisip na kung sana ay may available na anesthesia na pwedeng gamitin upang tuluyang mamanhid ang kanyang sistema laban sa nararamdaman niya sa binata ay matagal na niyang itinurok sa sarili. Hindi lang naman kasi ang nararamdaman niya ang problema kundi ang nararamdamang hiya sa katawan habang naaalala niya ang mga naggawa niya dito dati.

            Since she can’t run away from him anymore, ng kailangan nalang niyang gawin ay ang unti-unting sanayin ang sarili sa presensya nito hanggang sa tuluyan na niyang makalimutan na may nararamdaman pa rin siya sa lalaki.

            “Easy to say.” She uttered to herself.

CTTO
<3 <3 <3
A/N: Good evening babies! Kung napapansin niyo ay doktor naman ang bida ng kwento natin ngayon, gusto ko lang i-clarify na hindi po ako alagad ng medisina at hindi ganoon kalalim ang aking kaalaman sa larangang iyon. Lahat ng mga isusulat ko ay mga narinig, nabasa at sinabi lang ng mga kasama kong exposed sa ganoong field kaya if may mga mali man akong naisulat, don't hesitate to comment and give your corrections. Thank you so much!

Love,
INANG

Black Magic 6 - Heal Love: 1 - Stethoscope

1 - STETHOSCOPE

            NAPATINGIN si Xelena sa suot na wrist watch, pasado alas onse nag gabi at ilang minuo nalang ay maghahating gabi na. Kanina pa siya sa labas ng gate ng subdivision kung saan nakatira ang kanyang kapatid at ang kanyang mga magulang. Sa likod ng dalang sasakyan ay ang iilang mga gamit na ililipat niya sa bahay. Ang kanyang kakambal na si Xylee ay malapit ng ikasal sa fiancé nitong si Darren na kapitbahay lang din nito. At kapag nakasal na ito ay siya na sasama sa kanyang mga magulang sa bahay, hindi siya pwedeng bumukod dahil may isa na naman sa mga ito ang sasama sa kanya.

            Umupo siya ng maayos dahil sumasakit na ang kanyang mga balikat sa naging posisyon, kanina pa siya dapat pumasok pero may nakita siyang naging dahilan kung bakit nandoon pa rin siya sa labas at nagdadalawang isip na tumuloy at bumalik nalang sa dating bahay nila ng kanyang Tatay. Kanina pa rin niya hindi pinapansin ang mga missed calls ng kanyang kapatid at mga magulang.

            “You are different now Xelena, he won’t even remember you if you meet again.” Naging mantra na rin niya ang sentence na iyon dahil paulit-ulit na niya iyong sinasabi. “He won’t remember you.”

            Nakakatawang sa edad niyang dalawampu’t siyam ay parang teenager pa rin siya hanggang ngayon. Who can’t blame her? Ang nakita niyang pumasok sa subdivision ay ang unang lalaking tinibok at bumasag sa kanyang puso. Kapag naaalala niya ito ay bigla niyang ikinakahiya ang kanyang sarili dahil sa mga katangahang ginawa niya dati.

            “Bata ka pa noon at wala ka pang muwang sa mundo.” Alo niya sa kanyang sarili. Sa totoo lang ay wala naming ginawang masama sa kanya ang lalaking iyon, he even rejected her gently and carefully. Sa lahat ng mga panghahasik na ginawa niya dati para mapansin lang nito ay ni minsan ay hindi ito nagalit sa kanya, kaya nga kahit anong utos niya sa sarili dati ay hindi niya magawang makalimutan ito. He’s just too good for her though and now she doesn’t have the courage to face that man again, not after what she did.

            “My God, Xelena. Move on na.” inis na pakli niya. Malakas siyang napabuntong-hininga at inis na napatili sa loob ng kanyang sasakyan. Sinampal din niya ang kanyang sarili ng malakas at nang matauhan naman siya. “Matagal na iyon and for sure nakalimutan na niya iyon kaya don’t worry masyadong malaki ang SeasonsVille para magkita kayo.” Natigilan siya sa kanyang huling sinabi.

            Yeah right! Nakalimutan niyang may apat na phase pala ang subdivision ng kanyang kapatid at nasa SummerVille sila. Sa pagkakaalam niya ay occupied na ang lahat ng unit doon, as long as hindi siya maglalabas ng may araw ay safe siya.

            “I’m so smart.” Sa wakas ay napagdesisyunan na rin niyang tapusin ang kanyang pakikipag-giyera sa oras at nagpasyang pumasok na. She maneuvered her car and drive to her sister’s place. Naisip din niyang palagi siyang night shift at tirik na ang araw kung lumabas sa hospital na pinapasukan. Tulog siya sa umaga at palaging nagmamadali sa gabi, with her parents around there’s no need for her to meet and greet her neighbourhood.

            Maingat na ipinarada niya ang sasakyan sa maliit na garahe ng bahay ni Xylee. Well, soon ay ililipat na ng kapatid ang ownership sa kanya dahil nagpasya siyang bilhin iyon. Ayaw ni Xylee na gawin ang gusto niya dahil para na rin iyon sa kanilang mga magulang but she insisted, alam niyang kakailanganin din ng kapatid ang pera sa pagsisimula ng pamilya nito.

            Kakatapos lang niya sa kanyang residency at kasalukuyang nagtatrabaho sa isang pribadong hospital na malapit sa subdivision. Maswerte siyang natanggap doon bilang resident doctor at maswerte din siyang malaki-laki ang benefits na nakukuha niya. Hindi lahat ng mga doctor ay maswerte tulad niya, may mga doctor na nagtatrabaho sa mga public hospitals na may malaki-laking sweldo kompara sa mga nasa pribadong hospital pero triple naman ang workload at halos kainin ng ang oras ng mga ito.

            May mga kakilala din siyang nasa ibang bansa na at doon nagtatrabaho, kapag nagsawa na siya sa hindi kalakihang sahod niya dito sa bansa ay baka maisipan din niyang mangibang bansa pero so far ay okay pa naman siya. Wala pang matinding rason para gawin niya ang kanyang plan B, rest assured na may isang doktor na kagaya niyang mananatili sa Pilipinas.Gusto din niyang mag-fellowship at magsubspecialized.

            “Bakit ang tagal mo?” natigilan siya sa pagmumuni-muni ng marinig ang boses ng kapatid. Xylee is a teacher and no wonder kahit alas dose na ng gabi ay buhay na buhay pa rin ito kaharap ang pinakamamahal nitong laptop at kung anu-anong mga papel sa tabi nito.

            “Bakit gising ka pa?”

            “May ni-re-record lang ako at finafinalized ko ang mga gradesheets para maibigay ko na ang mga grades ng mga students sa kanilang adviser.” Ilang beses na niyang nakikita ang ganitong eksena kapag naabutan niyang gising ang kapatid. Sabi nila mahirap maging doktor at totoo naman iyon, pera, oras at buong buhay mo ang ibibigay mo para matapos ka sa ganoong propesyon.  Pero hindi rin niya ma-take na gawin ang trabaho ng kanyang kapatid, masakit sa ulo at mas feel niyang maghiwa ng katawan ng tao keysa sa ginagawa nito.

            “Matulog ka na, maaga ka pa bukas. Alam mong hindi maganda sa katawan ang pagpupuyat.”

            “Malapit na akong matapos and by the way, hindi mo pa sinasagot ang tanong ko. Why are you so late?”

            “Traffic, mukhang may nangyaring aksidente o aberya sa daan na nadaanan ko. Akala ko short cut hindi pala kaya inabot ako ng ganitong oras.” She lied. Wala siyang balak sabihin sa kapatid ang dahilan not when she knew how ‘supportive’ her twin sister is.

            “Huwag ka ng magshortcut next time. Kumain ka na?”

            “Yup. Gusto mo ng gatas ipagtitimpla kita.” She offered. Her sister is her bestfriend, wala siyang masyadong kaibigan. Mas sociable ang kapatid niya kaya naiintindihan niyang maliban sa kanya ay may mga ibang friends din ito.

            “Uminom na ako kanina, sandali nalang talaga ito.” Ilang minuto lang ay natapos nan i Xylee ang kung anong ginagawa nito. She sighed as she watches her sister filing everything. “By the way Xelena, naalala mo si Xenon? Iyong first love mo.” Bakit ba niya naisip na hindi na niya uli mai-encounter ang pangalan na iyon at ang taong iyon?

            “Who?” she asked in a straight face.

            “Iyong hinahabol-habol mo dati. Hindi mo na siya maalala?”

            “Sorry, I can’t remember.” She pretended. “Classmate ko ba siya sa medical school or sa pre-medical course ko?”

            “Seriously, hindi mo na siya maalala?” nagdugtong ang kanyang kilay.

            “Sa dami ng mga taong dumaan sa buhay ko mukhang hindi ko na maalala ang lahat ng iyon.” Nagkibit-balikat siya. “I can’t really remember that name.”

            Nagdududang tinitigan siya ng kapatid pero napabuntong-hininga rin sa huli. “Sayang at wala na iyong album na may picture niya. He was your first love and first heart break too. Kapitbahay lang kasi natin siya nasa WinterVille siya nakatira at kasama ang anak niya.”

            Anak?  Hindi siya nagkamali sa kanyang nakita kanina, hindi lang ito ay sakay ng kotse dahil may nasilip din siyang bata.

            “Ganoon ba? Too bad, I can’t remember him but he’s married then we should be happy for them.”

            “He’s not married.”

            She huffed and stood up, nagstretch siya upang alisin ang tensyon sa kanyang katawan. “Not all can be lucky in love, unlike you.”

            Ngumisi ito. “Maswerte talaga ako kay Darren.” Napangiti siya sa nakitang ekspresyon sa mukha ng kapatid. Kahit papaano ay gumaan ang kanyang pakiramdam, her sister is happy and that is more important. Xenon Larriaga, her first love… everything does have an end, she needs to end that part of her life too.

            “GOOD morning, Doc Xelena.” Napangiti siya sa bumating nurse sa kanya habang hinihilot ang kanyang mga balikat. Ilang oras din siya sa operating room, she’s specializing in Obstetrics and Gynecology. Iyon ang unang choice niya alam kasi niyang mas marami siyang pasyente, more patient means more money. Maraming nabubuntis at nanganganak lalo na sa Pilipinas. Halos araw-araw ay may mga pinapaanak siya o kaya naman ay may mga babaeng nagkakaroon ng komplikasyon at kailangang maoperahan. “Mukhang pagod na pagod ka.”

            “Yes, I am.” Sagot niya sa head nurse na naka-pwesto sa nurse station at tulad niya ay nasa nightshift din. Kinuha niya ang chart kung saan nakalagay ang mga information ng kanyang mga pasyente. “Masakit din ang mga balikat ko.”

            “Kailangan mo ring magpahinga, Doc.”

            “Kapag nakauwi na ako ay iyon ang gagawin ko.” Kulang pa rin ang tulog na ginawa niya ilang oras na ang nakakaraan. Nagkaroon kasi ng emergency sa hospital kaya pumasok pa rin siya at sa kasamaang palad ay may kailangan pa siyang i-cover na kasamahan niyang doktor dahil may family problem din ito. Sa katunayan ay sa loob ng dalawampu’t apat na oras ay tatlong oras pa lang yata siyang natutulog.

            “Malapit ng mag-end ang shift ninyo, Doc. At nakabalik na rin si Doc Rica kaya ready to go na po kayo.” She raised her thumb up. She needs to reserve her energy for driving.

            “Good morning everyone!” biglang nag-init ang kanyang ulo nang marinig ang nakakainis na pagbating iyon. “Good morning my Doc Xelena and Nurse  Jacky.” Naiinis siyang marinig na sobrang saya nito sa pagpasok habang sila ay kaunti nalang at malow-low battery na.

            “Good morning Doc Seb.” Bati ni Jacky sa morning shift na doctor.

            “What’s with the stressful aura? Let’s be lively-.”

            “Doc Seb masyado kang maingay hindi ko alam kung paano nakakatagal si Farrah sa ingay mo.” Tukoy niya sa asawa nitong nurse din ng hospital. Kasalukuyan itong naka-maternity leave at siya ang nagpaanak sa asawa ng maingay na doktor.

            “Ikaw talaga Xelena masyadong mainit iyang ulo mo, gusto mo ng kape?”

            Umingos siya. “No, thanks. Gusto kong matulog.” Kapag uminom pa siya ng kape ay hindi niya alam kung hanggang kalian siya dilat. IYong buhay ang katawan pero patay ang kaluluwa moments.

            Narinig niya ang pagtawa nito, parang nakakain ng baterya si Sebastian at nasusustain nito ang energy nito hanggang sa mag-end ang shift nito. She can’t do that, maybe she’s really aging so fast.

            “Kailangan mo ng mag-asawa Xelena at ng maging active naman ang buhay mo.” Inirapan niya ang lalaki alam nitong ayaw na ayaw niya ang topic na iyon. “May kakilala akong mga singles-.”

            “Gusto mong turukan kita ng pampatulog at nang magtigil ka diyan sa kakadaldal mo?”

            “Huwag naman, pero seryoso ako. You need to have a life.”

            “Sa dami ng mga pinapaanak ko at mga sanggol na buhay na nahahawakan ko araw-araw sa tingin mo kailangan ko pa ng extra life?”

            “Is that a joke? Ang corny ng joke mo.” Kapag ganitong kulang siya sa tulog ay masusuntok na talaga niya ang lalaki. “Just kidding.” Umakbay ito sa kanya. Sanay na siya dito at walang malisya iyon, wala din siyang malisya sa lalaki dahil itinuturing na niya itong nakababatang kapatid. Masakit man na tanggapin pero mas bata talaga ito sa kanya at ito pa ang unang nakapag-asawa at nagkaanak. “By the way Xel, hindi ba lumipat ka na sa SeasonsVille?”

            “Yes, why?”

            “Alam mo kasi si Farrah nanghihingi ng kung anu-anong pastries, may na-order siyang masarap na cake sa subdivision niyo at dahil hindi ako pwedeng makapasok doon ng ganoon-ganoon lang kaya pwedeng makiusap?”

            “No.”

            “Please.”

            “Ayoko.”

            “Sige na, pretty please. Baka hindi niya ako pauwiin kapag wala akong dalang cake na galing sa subdivision niyo.”

            Kumunot ang kanyang noo. Sa tingin niya ay alam niya ang cake shop na tinutukoy nito dahil sikat na sikat ang shop ni Yumi. May blog ito kaya nakikita ng mga tao ang mga nagagawa nitong mga sweets. At totoo naman ang sinabi ni Seb, kahit na marami ang gusting bumili kapag hindi residente ng SeasonsVille ay mahihirapang makapasok maliban nalang kung may mag-vouch sa taong iyon na taga-doon.

            “Doc Sebastian, anong ginagawa mo dito?” napatuwid siya ng tayo ng marinig ang boses ng kanilang head doctor.

            “Good morning professor Cruz.” Sabay na bati nila sa may edad na doctor.

            “Shift na po, Doc.”

            “Shift? Hindi ba rest day mo ngayon?”

            “Bukas pa po ang rest day ko---.” Bahagya itong natigilan tapos ay kinuha ang cellphone nito. “Holy cow! Day off ko ngayon.” Doon na siya natawa sa naging reaksyon nito. Ilang beses na nangyari sa kanya ang ganoong eksena. Iyong nasasanay ka ng pumapasok at kahit na rest day ay akala mo may pasok pa rin. Bumaling sa kanya ang kaibigan at ngumisi ng malaki. “Friend.”

            “No.” alam na niya kung ano ang takbo ng utak nito.

            “Sige na, please. I-co-cover kita--.”

            “Deal.” Napatingin siya sa malaking relo na nakasabit sa may nurse station. “Let’s go.” Pagkatapos magpaalam sa kanilang head ay nauna na siya dito, hindi niya sasayangin ang favor na hinihingi nito sa kanya at sa kapalit ng pabor na iyon. Naiiling na sumunod sa kanya si Sebastian. “By the way you drive me home, wala na akong energy na magdrive.”

            “No problem basta ikaw.”  Habang nasa kotse ay panay ang bida nito sa anak at asawa nito. She can’t blame him though, natural na madaldal si Sebastian kaya nga siguro nakuha agad nito ang loob ng naging asawa nito. Masaya siya dahil happily married na ang lalaki at hindi na ito makakapanghasik ng lagim sa pambabae. Farrah did save womankind when she sacrificed herself to be with this man, may God bless her soul for a lifetime.

            “Your child is really cute, manang-mana kay Farrah.”

            “She got my genes you know, magkamukha kami ng anak ko.” Insist pa nito.

            “She got your eyes but the rest of the good genes, galing kay Farrah iyon.” Ngumisi lang ito at proud na proud sa asawa. Well, if only she can find someone like this person maybe being married is not really a bad idea.

            “Sa tingin ko nga rin sana ay lumaki din siyang kasing ganda o mas maganda sa mommy niya.” Itinabi nila ang kotse nito sa cakeshop na pagmamay-ari ng pamilya ni Yumi para makabili na ito ng kung anong gusto nito.

            “Good morning.” Bati niya kay Yumi na nasa likod ng counter.

            “Oh, Good morning Xy—Xelena.” Dahil nga magkamukha sila ng kapatid kaya maraming nagkakamali sa kanilang dalawa at hindi ito excempted. Mas palangiti lang ang kapatid niya at sa tingin niya ay iyon ang pinakamain difference nilang dalawa. Kapag ngumingiti kasi si Xylee ay abot hanggang mata.

            “May kasama ako, costumer, dinayo ka niya dito.”

            “Hello.” Masiglang bati ni Seb. “Do you still have Snickerdoodle cookies? My wife loves it, she ordered it online pero down ang site niyo kaya hindi siya makapag-order.”

            “Na-deliver na ang last batch ng Snickerdoodle namin kanina lang sa susunod na araw pa uli kami magbe-bake.”

            “Pwede bang doon ako bumili?”

            “Sure, kakabukas lang ng Seasons Café mga thirty minutes ago kaya sure akong hindi pa iyon nabebenta.”

            “Thanks Yumi.” Aniya sa kapitbahay.

            “No worries.” Nagpaalam na sila dito at agad na pinuntahan ang paboritong tambayan ng kanilang mga kapitbahay. Nag-iisang coffee shop lang kasi iyon sa kanilang subdivision kaya nasa kanila ang monopoly ng costumers. At masarap din ang coffee nila doon kaya worth it kahit na medyo mataas ang presyo.

            “May available units pa ba dito Xelena? Alam mo bang matagal ko ng gustong kumuha ng bahay dito pero talagang sold out na.” Maganda ang location ng subdivision na iyon, malapit sa malalaking malls, hospitals at mga schools kaya hindi nakakapagtatakang maraming gustong bumili ng unit kahit pa medyo mahal.

            “Wala na eh.”

            “Mag-asawa ka rin ng taga-dito tapos ibenta mo ang unit mo sa amin ni Farrah para maging kapitbahay tayo.”

            “Asa ka pa.” ngising aso lang ang ibinigay niya dito.

            Sa pagkakaalam niya ay ang pinakamurang unit ay sa AutumnVille dahil one-storey at hindi ganoon kalaki ang floor area. Ang SpringVille ay one-storey lang din pero mas malaki ang floor area. Ang SummerVille na kinuha ng kapatid ay two-storey at malaki-laki din ang sakop, may kamahalan pero hindi kasing mahal ng nasa WinterVille. Base sa narinig niya mula sa kanyang future brother-in-law ay triple yata ang selling price ng house and lot sa amount ng SummerVille. Kaya sabi nila karamihan sa mga mayayaman ay doon nakatira and unfortunately sold out na ang mga units doon. Kaya nga nag-eenjoy ang mga kapitbahay nilang ipares ang mga magkakapitbahay dahil ibig sabihin noon ay may mababakanteng unit at may bagong kapitbahay na naman sila. Iyon ang sabi ni Xylee.

            “Dito din pala nabili ni Farrah iyong mga de pasong halaman niya sa bahay.” Itinuro nito ang Blooms Station na malapit lang sa Summer Café na pagmamay-ari ni Pamela. “Xelena, pwede bang dumaan muna ako diyan tapos susundan kita sa Café.”

            “Dalian mo.” Bumaba na siya sa kotse at dire-diretso sa café, pagpasok niya ay agad siyang binati ng mga staff doon. Nasa display pa nga ang gustong cookies ni Sebastian kaya hindi na niya ito hinintay at binili iyon.  Pababayaran nalang niya iyon sa lalaki with additional tax pa.

            “Thank you.” Ani niya sa cashier na nagbigay ng kanyang orders.

            “Xelena?” parang may bumuhos na malamig na tubig sa kanyang katawan ng marinig ang pamilyar na boses na iyon. Kung may bitbit siyang stetoscope at itatapat iyon sa kanyang dibdib ay malamang malalaman ng mga nakakarinig kung gaano kabilis ang tibok ng kanyang puso. “Is that you?”

            Parang robot na lumingon siya sa may-ari ng boses at walang kwenta pa na magpretend na hindi niya ito kilala, dahil ito ang taong hinding-hindi niya makakalimutan kahit anong gawin niya.

CTTO

<3 <3 <3

A/N: Happy reading the first chapter of the 6th installment of Black Magic. Don't expect too much dahil trip-trip ko lang ang mga stories dito.