Black Magic 5 - Write Love: Epilogue

14 - An author's happy ending

            SHE heard Hanz sigh for the nth time kaya siniko na niya ito. “Itigil mo nga iyan.” Sita pa niya.

            “It’s unfair.” At makailang beses na rin niyang narinig ang unfair  na word sa bibig nito. “Madaya si Genesis.” Reklamo pa nito. Nasa chapel sila at hinihintay ang pagdating ng bride, hindi natupad ang wish nitong ito ang unang ikasal sa chapel dahil si Genesis ang nanalo sa bidding.

            “Ganyan talaga ang life, Hanz. Matuto kang tumanggap ng pagkatalo.” Muli itong napasimangot. Dapat ay katabi nito si Genesis sa altar pero dikit ito ng dikit sa kanya.

            “Okay lang sana kung sinagot mo na ako.” Mahina lang iyon pero batid niyang talagang naghintay ito sa kanya. Mas nauna pang sagutin ni Margareth si Genesis, mas nauna din itong magpakasal kaysa pagsagot niya sa katabi. Mali man o kaya naman ay masyadong tradisyonal sa part niya pero pinaghihintay talaga niya ang lalaki.

            Hindi sa natatakot siya, matagal na niyang planong sagutin si Hanz pero hindi siya makahanap-hanap ni tyempo. Lalo na at naging sobrang busy na niya sa work, hindi rin niya kayang igive up ang pagsusulat kaya ipinaliwanag niya sa kanyang mga readers na hindi na siya gaanong makaka-release ng mga nobela tulad ng dati. Nag-eenjoy din kasi siya sa Amore Gazette.

            “Kung pagod ka ng maghintay-.”

            “Hindi ah.” Agad putol nito sa kanya, she rolled her eyes again. Ito ang pinakaiinisan niya minsan kay Hanz, kapag may sasabihin siya ay agad nitong pinuputol kaya nawawala tuloy ang momentum niya. Kapag nagtanong pa ito ng seryoso sa kanya ay ibibigay na niya ang ‘OO’ na matagal na nitong hinahangad. “Kaya ko pa dahil kung hindi ay luluhod na ako sa mga magulang mo para deritsong kasal na agad. Tulad ng ginawa ni Genesis.” Naalala niya kung gaano kagulo ang paghingi ni Genesis sa kamay ni Margareth. Pinuntahan nito ang mga magulang ng kapitbahay sa ibang bansa at nakiusap na hingin ang kamay ni Ga. Napilitang umuwi ng bansa ang Mama at Papa ni Margareth. Matagal ng kilala ng buong angkan ng kaibigan si Genesis dahil magkababata ang dalawa kaya walang tutol ni isa sa kagustuhan nitong pakasalan ang babaeng kapitbahay.

            Wala ring nagawa si Margareth kundi ang tanggapin si Genesis, natakot lang itong masira ang pagkakaibigan nila at masayang ang lahat-lahat kapag nagrisk silang magmahal. Hayon, solved na ang lahat, walang ligaw-ligaw, diretsong kasal na. Kung sabagay, para nga namang magkasintahan na ang dalawa iyon nga lang bestfriend ang label nila dati. Masaya siya para kay Margareth at kay Genesis. Itong katabi lang niya ang inggit na inggit.

            “Nandito na ang bride.” Another sigh escaped from Hanz lips before turning his gaze to his bestfriend.

            “Please Lord, make me one of the happiest man today.” Natawa siya sa ipinagdasal nito. “As much as I want to stay by your side, kailangan kong maging mabuting lalaki para kay Genesis. Maiwan na kita magandang binibini at sana nawa ay dinggin na ng Diyos ang aking panalangin.”

            Nailing na natawa siya sa sinabi ni Hanz, tumayo ito pero nakatitig pa rin sa kanya. Open na sa public ang panliligaw nito sa kanya kaya nabakuran na niya ito mula sa mga babaeng kapitbahay. Ang problema nalang ay kapag nasa labas sila o kaya ay may mga outsiders na nakakakita sa lalaki, masyadong gwapo si Hanz para hindi mapansin at masyadong malakas ang sex appeal nito para hindi nito mabighani ang mga babaeng bisita tulad nalang ngayon.

            Pagtayo nito ay may narinig siyang mga babaeng mahinang nagtitilian at sa gilid ng kanyang mga mata ay halatang si Hanz ang naging apple of the eye ng mga ito. She can’t blame them though, but he’s already taken… by her.

            “Hanz.”

            “Yes?”

            “May dumi ka dito.” turo niya sa pisngi nito. Agad nitong tinanggal ang sinabi niyang dumi. “Hindi mo naman natanggal, halika dito.” yumuko ito sa kanya at dahil gawa-gawa lang niya iyon at wala talagang dumi kaya pagkalapit na pagkalapit nito sa kanya ay mabilis niyang ginawaran ng halik ang mga labi nito. Mabilis lang iyon pero iyong kabog sa dibdib niya ay sa tingin niya ay sa susunod na buwan pa mababalik sa normal. Halata ang gulat sa mga mata ng lalaki, gulat… pagtataka at tuwa.

            “You… you kissed me.” Nakatulalang ani nito.

            “Punta ka na doon, hinihintay ka na ng groom.” Wala itong nagawa ng itulak niya ito papunta sa altar, nakatingin lang ito sa kanya at parang babaeng ninakawan ng halik. Natawa siya lalo pa at muntik na itong matumba.

            “I saw that.” Pasimpleng ngumiti siya kay Dorothy na tumabi sa kanya. “Oh my God, sinagot mo na?”

            “Mamaya.” Aniya sa kaibigan. “HUwag kang tumili baka malaman niya.”

            “Pambihira naunahan mo pa ako.” Natatawang ani ni Czarina. “Saan na kaya ang Mister Right ko?”

            “Ang sweet, nakakaasar.” Kahit na nagrereklamo si Kc ay halatang masaya ito sa kanya. “Finally, mukhang magbubunga na rin ang pagtitiyaga ng kapitbahay nating si Johannes Salamandres. May his bachelor soul may rest in peace forever.”

            “Support lang kami sa iyo girl and by the way, I like how you make bakod to your man. Those ladies should know their places.” Si Yumi na kakakasal lang din kay Howard. At maswerteng nabuntis agad, sabi nga nito, ready na ang egg cell nitong ma-fertilized. Luckily, honeymoon baby ang agad na nakuha nito. Si Pamela ay sa katapusan ng taon dahil mas gusto nitong ikasal ng December.

            “Dapat si Vanessa ang sunod na ikasal, matagal ng single ang pinsan na iyan ni Margareth.” Sabay silang napatingin sa maid-of-honor ng kasal at sunod-sunod na tumango.

            “May plano ako girls.” Suhestiyon ni Yumi.

            “Bawal kang mag-roller coaster, buntis ka.”

            “Gaga hindi iyon. May nakita akong bagong mukha dito, mukhang bagay sila ni Vanessa. I-pair kaya natin sila.”

            “Ikaw talaga Yumi kung anu-ano na naman iyang iniisip mo, baka mapahamak si Vanessa diyan patay tayo.” Ani ni Pamela.

            “Gumana nga iyong plano natin kay Hanz at kay Jada---.” Nagsalubong ang dalawang kilay niya at napatitig kay Yumi.

            “ANong plano?” tanong niya.

            “Ay, wala iyon.”

            “Yumi.”

            “Alright, since nag-work naman iyong plan kaya sasabihin na rin namin. May plan kaming i-pair kayo ni Hanz dahil feel talaga namin ang lakas ng chemistry niyong dalawa. Kaya minsan ay kinikidnap namin si Leo at dinadala sa bahay ni Hanz. Para magstay si Leo doon ay pinapakain namin siya hanggang sa masanay siyang pumunta sa bahay ni Hanz dahil may pagkain doon.”

            Napaawang ang kanyang mga labi sa ipinagtapat ng mga kasama, hindi niya akalain na magagawa ng mga ito ang bagay na iyon. At mas lalong hindi niya alam kung matutuwa or magagalit sa ginawa ng mga ito.

            “Tapos, alam din namin na may date si Hanz with that girlaloosh noong mag-shopping tayo for your clothes. Inutusan din namin si Genesis na hindi pumunta sa bakeshop para tulungan ka at nakipag-cooperate na si Hanz nalang ang pumunta doon. Mas better kasing may time kayo together.”

            “And---.”

            “Sandali lang lahat ng iyon ay plano ninyo?”

            “Of course, nakatadhana na kayo ni  Hanz pero naisip namin na tulungan si destiny na mas magkalapit pa kayo. And we think nagwork naman so please huwag ka ng magalit sa amin, promise, sa wedding mo ay mas malaking cake ang i-ba-bake ko.” Malakas siyang napabuntong-hininga at natawa sa pinaggagawa ng mga ito.

            Kaya pala masyadong coincidence ang lahat, pakana pala ng mga ito ang mga iyon. Masyado ng late para magalit pa siya at saka ipagpapasalamat din niya sa mga ito ang lahat ng nangyari dahil kahit hindi maganda ang naunang kinalabasan ng pagsasama nila ni Hanz sa mga instances na iyon ay naging stepping stone naman niya iyon para mas lalong ma-realized ang tunay na nararamdaman para sa binata.

            “Make sure masarap ang cake na iyon.”

            “One hundred percent sure!” nagthumbs up pa si Yumi at napangisi rin ang mga kasama nila. Mukhang siya lang ang walang alam sa plano… siya lang ba?

            “Sandali lang, alam ba ni Hanz ‘to?”

            “Of course not, kami lang ang may alam. Walang alam ang mga lalaking kapitbahay natin dahil alam mo naman na hindi alam ng mga iyon ang magtago ng secrets.”

            “Pati din ikaw Dorothy?”

            “Matagal na naming alam na may something si Hanz sa iyo. Masyado ka lang dense before kaya hindi mo makita-kita.”

            Tinaasan niya ito ng kilay. “Sino ba ang matinong babae na mag-iisip na may gusto sa kanya ang isang lalaki kung palagi siyang inaasar?”

            Ngumisi ang kaibigan. “Writer ka girl, alam mong way iyon ng mga guys to catch the attention of the woman they like and it’s very applicable in real life situation. Just like yours.”

            Nag-isang linya ang kanyang mga labi dahil naisip niyang baka ganoon talaga kapag natatakot kang magmahal, hindi mo makikita at mapapansin ang nakapaligid sa iyo dahil masyado kang abala sa pag-aalaga ng puso mo.

            “HINDI ka ba sasali, Jada?” Untag sa kanya ng Mama ni Hanz na kasama niya sa mesa. Nasa reception na sila ng kasal at kasama niya sa mesa ang mga magulang ni Hanz, nakiusap kasi ang lalaki sa kanya na samahan at Mama nito. Magkakilala na sila ng Mama ni Hanz dahil ilang beses na siya nitong dinala sa mga dinners sa bahay nito.

            Ngumiti siya sa ginang. “Dito nalang po ako, Tita.” Aniyang tinitingnan ang buong paligid. “Marami na pong mga girls na naghihintay na makuha ang bouquet and for sure po matutuwa ka po sa mawiwitness niyo later.” Natawa siya ng makita ang mga kaibigan na pasimpleng nagtutulakan para makuha ang pinakamagandang pwesto sa pagsalo ng bulaklak ng bride. Sa totoo lang ay gusto din niyang makisali sa mga nagkukumpulang mga babaeng kapitbahay at ilang mga bisita kaya lang ay may nasagap siyang mga balita na may pagbibigyan na si Margareth ng bulaklak nito. Drama nalang ang gagawin nito para mas masaya ang event, though sigurado siyang may magrereklamo mamaya.

            “Ladies and gentlemen, the most awaited moment of this event is finally here. Sino kaya ang maswerteng babaeng makakasalo ng pinakaaasam-asam na bouquet?”

            “Ako!” sabay-sabay na sigaw ng mga nasa center na gigil na gigil na.

            “Well, supposedly we are going to have a mini game for this but the bride wants it simple dahil may palagay siyang may magkakasakitan.” Natawa ang ibang mga bisita nila sa sinabi nito. Maging siya ay may palagay na ganoon ang mangyayari.

            Napasulyap siya kay Hanz na katabi si Genesis, hindi niya alam kung bakit pero parang iniiwasan siya nito. Pagkatapos niya itong pasimpleng halikan sa simbahan ay may palagay siyang inulan ito ng tukso ng mga kapitbahay nila at halos hindi na ito makatingin sa kanya ng maayos.

            Gusto tuloy niya itong lapitan at i-tease, ang cute nitong tingnan. Mukhang may alam na siyang paraan para libangin ang sarili nitong mga susunod na mga araw. Nagfile kasi siya ng leave dahil may kailangan din siyang tapusin na series at nasa mood siyang magsulat. Hindi niya kayang i-give up ang first love niya at besides sabi ni Hanz na gusto nitong magpatuloy siya sa pagsusulat dahil avid reader din ito na hindi niya talaga alam.

            Sinabi din ng kanyang kapatid at brother-in-law na pikutin na raw niya si Hanz at nang matahimik na ang kaluluwa nitong ligaw. Iyon nga ang gagawin niya, totoo ngang nakukuha ng isang tao ang lakas ng loob sa mga taong nakasuporta sa kanila. Just like her. She found herself, improved it and made herself the better version of before. 

            Noong mahalin niya ang sarili ay unti-unting nawala ang takot namayani sa kanyang dibdib  at napalitan iyon ng tapang. Tapang na hindi sumuko sa mga laban sa buhay at tapang sa ideyang hindi masamang mag-risk, hindi masamang bigyan ng puwang ang ibang tao sa kanyang puso. And she wants Hanz to be a part of her better version, the new her is stronger and braver.

            “Before we start, we would like to announce that the garter was already given to the one earlier.”

            Tumaas ang kilay niya dahil hindi niya inaasahan iyon, napalingon siya sa mga nakapaligid sa kanya upang alamin kung sino ang kumuha ng garter.

            “All right!” tumayo na si Margareth sa makeshift stage at tumalikod at naghahandang ibato ang bridal bouquet. Kinuha niya ang kanyang cellphone para kunan ng video o picture ang naturang ‘phenomenal’ event. Sigurado siyang maraming views sa facebook group nila.

            “One…” count ng host.

            “Two!” Akmang ibabato na ni Ga ang bouquet at iyong iba ay parang timang na lulundagin na ang bulaklak. Wala pa man ay natatawa na siya at kahit anong pigil niya ay hindi niya magawang hindi matawa sa susunod na mangyayari. She bit her lips tight and tried to calm herself but it’s just too hard.

            “Three!”

            Isang matinis na hiyawan ang narinig mula sa mga dalagang nakisali sa event, iyong iba ay tumalon na sa hangin, iyong iba naman ay napaupo na sa sahig at siya ay tawa ng tawa sa kanyang inuupuan katulad ng ibang nakikinood lang din. What makes it so funny is hindi pala natuloy iyong pagbato ni  Ga sa bouquet at namamaluktot na rin ito sa pagtawa sa kinatatayuan nito.

            “Sorry ladies, pero naka-reserved na pala ang bouquet sa special someone tonight.” Natatawang anunsyo uli ng host.

            “Ay, ang daya.”

            “Paasa!”

            “Huuu, walang poreber.” Reklamo ng mga babaeng umasa pero nasaktan.

            “Neighbors.” Nawala ang atensyon niya sa mga sawing kapitbahay nang marinig ang boses ni Hanz na inagaw ang microphone sa host. “Thank you for today’s cooperation, my sinscerest apology to all the lovely ladies who wants to have the bride’s bouquet.”

            Isa-isang nagsiupuan ang mga bisitang tila nawala ang asar sa mundo nang magsalita si Hanz. “Naka-reserved na po ang bouquet sa isang espesyal na bisita ngayong gabi.”

            Syet! Bakit bigla siyang kinabahan ng walang dahilan? Ibinigay ni Margareth ang bulaklak kay Hanz pagkatapos ay sumulyap sa kanya kaya mas lalo siyang nanlamig. Parang natrapped siya sa Antartica at nahirapang gumalaw.

            “I know this is my bestfriend’s and shouldn’t be doing this dahil moment nila ito. But Genesis is Genesis and Margareth is Margareth, they wanted to give me this time to finally catch my lady.” Double syet! Kung kanina ay hindi siya makagalaw ngayon naman ay parang hindi siya mapakali sa kanyang kinauupuan.

            “Jada Kyrene, hindi ko dapat gagawin ito ngayon dahil naghihintay talaga ako ng tiyempo na tanungin ka uli but then you kissing me a while ago changed everything.” Triple syet! Alam niyang medyo malakas na ang loob niya pero ang sabihin nitong hinalikan niya ito kanina ay hindi pa rin niya maiwasang hindi mag-init ang kanyang pisngi lalo pa at nanunuksong napapasulyap sa kanya ang kanilang mga kakilala. “I asked Genesis and Margareth for five minutes of interruption.”

            Five minutes, huh? Gusto niyang mapangisi ng malaki nang unti-unting makalma na niya ang kanyang sarili. Mukhang ito na ang hinihintay niyang timing para sagutin ang mokong na ito. Kailangan na niya itong i-secure or else someone will. Sabi nga nila ‘strikes when the iron is hot’.

            “Jada.” Untag nito sa kanya.

            “Yes?”

            “I still have two minutes left.” Napatitig siya sa mga mata nito at alam niyang deep inside ay natatakot ito sa kanyang magiging sagot. Nakikita niya sa mga mata nito ang takot nito pero nandoon rin ang hope na sana ay itigil na niya ang pagpapahirap dito. How can her guy looks so cute?

            “And?”

            He made a very big sigh and look at her. “Jada, I love you. Please take me and I’ll be the best boyfriend you’ll ever have.”

            And will only have.

            Gusto niyang idugtong pero pinigilan niya ang kanyang sarili dahil may balak din siya at nakikita niya ang uneasiness nito hindi dahil sa pagtatapat nito sa harap ng mga bisita ng bagong kasal kundi dahil sa mga gagong kapitbahay din nilang nagka-counting pa talaga hanggang sa matapos ang remaining seconds ng time na ibinigay nina Genesis.

            Sobrang tahimik ng buong paligid na waring hinihintay ang kanyang magiging kasagutan pero again, she loves teasing Hanz and she also wants to see his reactions.

            “Times up na, Hanz.” Narinig niyang sigaw ng mga kaibigan nila.

            “Busted ka na.” they are still locking gazes, he is slightly begging for her. And when he realized that she won’t say a thing he just high a small yet sad smile appeared on his lips.

            “I can wait.” Anito at nagsimulang tumalikod sa kanya pero hindi pa man ito nakakalayo ay hinila niya ang sleeve ng suot nitong suit at mabilis na tumayo. Sa harap ng mga kapitbahay nila ay muli niyang inangkin ang labi ng lalaking mahal. Hindi siya gaga para hindi tanggapin ang pag-ibig na inaalay nito, not when he pursued her to the extent. Not when he really wants her and not when he did everything just for her.

            Mukhang nagulat ito sa kanyang ginawa pero saglit lang iyon, Hanz is Hanz and she knew he will never missed an opportunity like this. Gumalaw ang braso nito na para bang may itinapon kasabay ng malakas na sigawan ng mga babaeng nasa paligid nila. Mukhang ito na ang nagtapon ng bouquet na ibinigay ni Margareth dito. Umikot ang mga braso nito sa kanyang beywang at hindi niya alam kung ano ang sumunod na nangyari dahil natagpuan niya ang kanyang sariling naghahabol ng hiningang nakatitig sa mga mata nito.

            “I won’t let you go.” Pabulong na ani nito.

            “Then don’t. Wala din akong balak na bitawan ka.” Unti-unting nagsink-in sa utak nito kung ano ang ibig niyang sabihin. “Is this… are you?”

            “Yes. Sinasagot na kita.”

            “Yeah?” parang tangang tanong uli nito. “Is this a prank?”

            “Gusto mong prank lang ito?” sunod-sunod naman itong umiling. “Then, it’s not.” Kinurot niya ang pisngi nito. “Hindi mo naman kailangang makisingit sa moment ni Genesis and ni Margareth, kung tinanong mo lang sana ako ng hindi mo agad pinuputol ang sana ay magiging sagot ko eh di sana matagal na kitang sinagot.”

            Napaawang lang ang mga labi nito na tila hindi alam ang isasagot. “Oh God.” Anito. “Finally, thank you Lord!” he almost yelled. Napangisi lang siya lalo pa at sobrang lakas din ng tibok ng kanyang puso.

            “Lovers, mamaya na kayo mag-sweet moment diyan.” Untag ni Heart sa kanila. “Sabi ni Genesis kung hindi mo na raw kailangan ang garter ay pwede ba daw niyang makuha dahil may interesado din diyan.” Ibinigay ni Hanz ang garter kay Heart. Mukhang tuloy na ang kasiyahan ng mga dalagang kapitbahay lalo pa at nagkakaguluhan na para may makakuha ng garter. Well, kapitbahay niya ang mga ito kaya sigurado siyang imposibleng magkaroon ng event na medyo matino-tino.

            “Sa kasal natin hindi sila invited, masyado silang magulo.” Anito sa kanila. Napasinghap naman siya sa sinabi nito, kakasagot lang kasi niya dito. “Come on girlfriend, don’t give me that look. Hindi kita niligawan para maging girlfriend lang, I have the full intention of making you my wife.” At oras naman para siya naman ang maging speechless dahil parang may sampung libong higad sa dibdib niya.

            Matutupad na rin yata niya ang isa sa mga wish ni Hanz at iyon ay ang isulat niya ang love story nila. Well, walang masyadong event sa kwento nila at sa tingin nga niya ay hindi talaga iyon super exciting. Pero isa lang totoo, what they have may be simple but it’s definitely real.
              "Jada, nanganak na daw si Leo!" Sigaw ng kung sino sa crowd. Napangiti siya dahil hindi lang pala siya ang may happy ever after, pati na ang alaga niyang pusa. Actually, naunahan pa nga siya. 

THE END

<3 <3 <3

A/N: Thank you very much for waiting na matapos ko ang kwentong ito. Sa mga nakakabasa na, maaaring may mapapansin kayong changes sa buong kwento. Iyon ay dahil medyo ni-revised ko muna bago ko i-fully upload ang remaining chapters. Again, thank you for patiently waiting and hopefully you'll enjoy this simple and light story. Pampawala lang ng boredom mga babies.

Lovemuch,

INANG

PHOTO CTTO

Black Magic 5 - Write Love: 13 - Right Time

13 – Right Time

            Pakiramdam niya ay nabobobo siya sa mga pangyayari, hindi niya expected ang gagawin ni Hanz. Ni hindi sumagi sa kanyang isip na bibisita ito sa bahay ng kanyang mga magulang na may bitbit na mga bulaklak at lantarang sasabihin sa kanya na liligawan siya nito. Sa dinami-dami ng pwedeng mangyari ay ito pa, it is so unbelievable!

            “Hoy!” Untag sa kanya ng kanyang ate, napansin marahil nito na nakatanga lang siya sa kawalan. Katatapos lang nilang magdinner at habang nasa hapag ay walang lumalabas sa kanyang bibig, ang mga magulang niya ang kausap ni Hanz na katabi lamang niya. Ang kapatid ay sumasabat minsan, pati na rin ni Jasper. At hindi lang iyon, parang magbestfriend na ang kaibigan at si Hanz.

            Kinurot niya ang braso at malakas na napasinghap, hindi nga siya nananaginip. Totoo ang mga nangyayari.

            “Ano ba iyang ginagawa mo sa sarili mo? Nababaliw ka na ba?” natatawang ani ng ate. “Mukhang tama nga ang sinabi ni Jasper, may hitsura iyang napupusuan mo. Luckily, hindi naman pala siya torpe.” Kinuha niya ang mainit na tsaa at inisang lagok iyon. “Mukhang na-shock ka nga sa nangyari. I’ve never seen you this before, masaya pala iyong paminsan-minsan ay ginugulat ka.”

            “Gulat? Ate Janine, sobra pa sa gulat ang nararamdaman ko ngayon. Bakit parang hindi totoo?”

            She heard her sister giggle. “Well, welcome back to the real world. Wala ka na sa pantasya, harapin mo ito.” Tinapik siya nito at itinuro si Hanz na naglalakad papunta sa kanya, kasama nito ang mga kanyang mga magulang. Sa tingin niya ay nagpapaalam na ito.

            “Jada, ihatid mo muna itong bisita mo sa labas.”

            Tumango siya sa utos ng ina. May palagay siyang unang kinukuha ni Hanz ang kiliti ng kanyang mga magulang. Halos lahat ng oras ay ginugol nito sa pakikipag-usap sa Mama at Papa niya and she can’t deny her parent’s fondness to the guy.

            “Ihahatid na kita.” Tumayo siya at muntik nang mapa-upo mabuti nalang at naaalalayan agad siya nito.

            “Careful.” Maingat na tinulungan siya nitong tumayo. “Are you okay?”

            “O-Oo. Matagal kasi akong nakaupo.”

            Pagkatapos magpaalam sa kanyang mga magulang ay naglakad na sila palabas ng bahay. Tahimik lang silang dalawa, nagpapakiramdaman.

            “Jada-.”

            “Hanz-.” Sabay nilang tawag sa isa’t isa.

            “Ikaw muna.” Anito sa kanya, mabilis siyang umiling.

            “Wala naman talaga akong sasabihin.”

            “You really blush a lot.” Agad siyang napahawak sa pisngi sa sinabi nito.

            “Hindi kaya, morena ako kaya hindi ako nagba-blush.” Depensa niya sa kanyang sarili.

            “I really love your skin tone, it makes you glow under the moon?” naisubsob niya ang palad sa mukha dahil hindi na niya kayang pigilan ang nararamdaman niya sa mga pinagsasabi ng lalaki. Narinig niya ang mahinang pagtawa nito. “I thought you are used to flowery words? You’re  a writer.” Sinilip niya ito sa pagitan ng kanyang mga daliri.

            “Sanay kong sinusulat ang mga iyan hindi ang marinig mula sa ibang tao.”

            “Hindi naman ako ibang tao, manliligaw mo ako.”

            “Mas lalong hindi ako sanay ng nililigawan.” Pinilit niyang kalmahin ang kanyang sarili. Hindi siya pwedeng maglupasay sa kilig sa harap ng kanilang bahay.

            “Pwede mo rin akong sagutin ngayon na.” tinaasan niya ito ng kilay. “Kung pwede lang naman, makakapaghintay naman ako.”

            Humugot siya ng malalim na buntong-hininga at bumaling kay Hanz. “Bakit ako Hanz? Sa dami ng mga naging girlfriends mo at sa mga babaeng dumaan sa buhay mo, wala ako ni katiting sa kanila. Bakit ako ang pinag-aaksayahan mo ng oras at panahon?” iyon ang kanina pa pilit niyang hinahanapan ng sagot kaya hindi siya mapakali.

            Napatitig lang ang lalaki sa kanya na para bang sinasaulo ang bawat bahagi ng kanyang mukha. “Bakit hindi pwedeng ikaw? Ang tamang tanong yata Jada ay bakit sa dinami-dami ng babaeng dumating sa buhay ko, sa mga naging kasintahan ko, bakit ikaw ang hinahanap ko sa kanila? Inaamin ko, noong unang nanligaw ako sa iyo kung ligaw ba talaga iyon ay nasagi mo ang pride ko.

            Masyado akong bilib sa aking sarili at naisip kong kayang-kaya kong makuha ang lahat ng babaeng gustuhin ko. Pero binasag mo ang teorya ko, tinanggihan mo ako. Nasira ang mundong ginawa ko kung saan itinurong kong hari ang sarili ko. Bigla akong naguluhan kaya kung sinu-sinong babae ang nilalapitan ko at gusto ko rin na makita mo na hindi ako apektado sa ginawa mong pag-reject sa akin.” Mas lumamlam ang mga mata nitong nakatitig sa kanya.

            Sinasabi ni Hanz ang takot nito sa kanya, sinasabi nito ang mga bagay na ayaw sabihin ng mga lalaki dahil akala nila ay nababawasan ang kanilang pagiging macho.

            “But I was wrong. Apektado ako, hindi ko magawang makalimot. Na-insecure ako.” Pagak itong tumawa. “Sorry, I’m not perfect. May mga insecurities ako at napagtanto ko iyon ng dahil sa iyo. Kapag nagkakaharap tayo ay nakakaramdam ako ng takot na mababasa mo ang bawat isip at kilos ko.”

            “Ano ang sa tingin mo sa akin manghuhula?” tinaasan niya ito ng kilay.

            “No. You’re one of the few who can see through me. Kakalimutan na sana kita pero mukhang itinadhana talaga tayo, nagkita tayo sa Subdivision. Naging magkapitbahay tayo.”

            “And you made my life a living hell.”

            Biglang bumakas ang guilt sa mukha ng binata bigla tuloy siyang nataranta at lihim na kinurot ang sarili dahil sa sinabi.

            “I’m sorry. Gusto kong kulitin ka, gusto kong nakikita kitang nagagalit sa akin, sa isip ko kasi kapag nakikita ko ang mga pangit na side mo ay mababawasan ang pagkakagusto ko sa iyo pero mali na naman ang teorya ko. Napansin ko nalang na iniinis kita dahil gusto kong nakikitang naiinis ka dahil ang cute-cute mo. Ayoko sa mga pusa pero sinanay ko si Leo na sa bahay ko maglalagi dahil alam kong hahanapin mo siya doon at magkakaroon tayo ng chance na makapag-usap kahit inaangilan mo ako.”

            Kumunot ang kanyang noo sa ipinagtapat nito. “Nakikita ko ang mga pangit na side mo, you don’t fix your hair, you are a bit messy especially when you eat, palagi kang lutang lalo na kapag sa umaga, kinakausap mo minsan ang sarili mo o kaya naman ay si Leo. You are weird and all but I like you more because of that.”

            Akala niya ay mabilis na kanina ang takbo ng puso pero hindi niya akalain na may mas ibibilis pa pala iyon. Hinawakan nito ang kanyang nanginginig na mga palad.

            “I really like you Jada, please do give me a chance.”

“WELCOME back!” masigabong bati ni Heart nang makita siyang papasok ng kanyang bahay. Bitbit niya ang ilang mga gamit na inayos ng kanyang Mama. Pinilit siya ng ina niyang umuwi sa bahay sa hindi malamang kadahilanan. Mas mabuti daw na nandito siya, tinanong niya kung bakit pero sinabi lang nito na magbabakasyon daw sila ng hindi siya kasama.

            “Uhm, hi.”

            “Good thing you are back na, hindi na parang baliw si Hanz sa kakakatok sa bahay mo kahit alam niyang wala ka naman diyan. At least now kapag kakatok siya ay alam niyang may magbubukas na ng pinto para sa kanya.” Natatawang ani nito.

            “I heard my name.” singit ni Hanz na bitbit ang iba niyang mga gamit.

            “Oh wow, mukhang nahanap mo na rin sa wakas si Jada.” Biro ng kanilang kapitana, siya naman ay napatitig din kay Hanz dahil sa sinabi ni Heart.

            “Don’t give me that kind of look Jada, hindi ko itatangging tinanong ko ang lahat ng kapitbahay natin at mga kaibigan mo kung nasaan ka. Nawala kang parang bula kaya anong aasahan mong gawin ko?”

            Nagtaas lang siya ng kilay at kinagat ang mga labi, ayaw niyang maglupasay sa kilig sa labas ng kanyang bahay dahil mas nakakahiya iyon.

            “Wala naman akong tinatanong.” Patay malisyang ani niya.

            “Kaya pala gabi-gabi kang umuuwi nitong nakaraang mga araw Hanz, tama nga ang insider ng facebook group natin. Gabi-gabi kang umaakyat ng ligaw.” Dugtong ni Heart at sa halip na mainis ang lalaki ay mukhang proud na proud ito sa ginawa nito. Sa tingin nga niya ay isa sa mga dahilan kung bakit ibinalik na siya ng mga magulang sa subdivision ay dahil naaawa na rin ang mga it okay Hanz. Mahigit isang oras ang biyahe nito mula sa opisina papuntang bahay ng kanyang parents, isang oras din itong mananatili para kausapin siya, tapos ay mahigit dalawang oras ang biyahe nito para makauwi sa bahay. Ganoon ang naging routine nito at wala siyang narinig na reklamo mula kay  Hanz pero napansin iyon ng kanyang ama.

            Bago siya umalis ay kinausap siya ng kanyang Papa, her father gave his full blessing to Hanz through her. At bago pa siya makaalis ay niyakap siya nito at sinabihan siya, ‘Hindi ka na bata para mag-alala kami sa mga desisyon mo. Kung alam mong tama ay gawin mo, kung alam mong mali pero hindi mo maiwasang gawin ay nandito lang kami ng Mama mo para sumuporta sa iyo.” Alam niyang hindi na siya mag-iisa sa mga gagawin niya, may pamilya niya. Magkamali man siya ay alam niyang may tatama sa mga iyon o kaya naman ay kapag bumagsak siya ay alam niyang may sasalo sa kanya at iyon ay ang kanyang pamilya.

            “By the way Hanz, malapit ng matapos ang chapel ng subdivision. Maganda talaga ang location at ang structure doon, pwedeng-pwede ka ng magpakasal doon kapag natapos na dahil mukhang may balak din si Genesis na doon magpakasal.”

            “Really?” naalala niyang isa sa project ni Heart at ni Tatay Ben ang chapel na iyon, walang simbahan sa loob ng subdivision at kailangan nilang lumabas para magsimba. May malaking lote sa pagitan ng dalawang barangay at naisipan ng may-ari na i-donate iyon at gawin chapel. Si Hanz at si Genesis ang naging architect. “Sige, magbo-book na ako.” Sumulyap ito sa kanya. “Baka matagalan pero baka doon ako magpapakasal.”

            Kumunot ang noo niya dahil hindi siya nilulubayan ng tingin ng lalaki habang sinasabi ang mga salitang iyon.

            “Aba ay galingan mo kabayan at nang pumayag ng magpakasal sa iyo.”

            “Hindi pa nga ako sinasagot.” Napakamot nalang siya ng batok dahil kahit na gusto niyang magtatalon sa tuwa ay hindi pwede, ayaw niyang pangunahan ng saya ang mga bagay-bagay. There’s always a right time for everything.

<3 <3 <3
a/n: almost done na mga babies!

CTTO


TBC

Black Magic 5 - Write Love: 12 - Chances

12 – Chances

            MATAMAN niyang tinitigan ang mag-asawang kaharap, alam niya kung ano ang tumatakbo sa kanyang utak.

            “Jada, nahihilo ako sa iyo.” Reklamo ng ate.

            “Paano niyong nalaman ang tungkol kay Hanz?” napatingin siya sa kaibigan. “Jas, how did you know?”

            “Sister, kung nakakalimutan mo may special skills tayong mga babae and that is our stalking skills. Mas magaling tayo sa mga lalaki when it comes to that, at saka madali rin namang malaman kung sino ang lalaking nagpapasakit ng brain and heart mo.”

            “Nagpapasakit? Paano mo namang nasabi na may nagpapasakit ng ulo ko?”

            Janine huffed as if things were not that really obvious. “Kapatid kita, you are my little sister. Kahit na ilang taon taong hindi magkasama sa bahay ay alam ko ang bawat galaw ng kilay mo. Madalas kitang nahuhuling nakatanga at nakatitig sa kisame, I even thought you have a weird fetish with the ceiling. And then I checked your village’s facebook group. Madalas mong iniiwan ang laptop mo na open at walang password kaya nakaka-access ako sa facebook group niyo. At doon ko nalaman ang tungkol sa loveteam ninyo ni Hanz.” Kumunot ang kanyang noo sa sinabi nito.

            Kumunot ang kanyang noo. “Kami? Love team?”

            “Don’t tell me hindi ka nagbabasa ng mga facebook status and posts? Anong silbe ng app na iyon kung hindi mo naman pala ginagamit.”

            “Most of the social media nowadays are really toxic, nakakawala ng gana kaya hindi na ako nag-oopen.” Aniya sa kapatid. “At saka huwag kang magpapaniwala sa mga posts ng mga kapitbahay ko, sanay na kami sa kanila. Kung anu-ano talaga ang pinopost ng admin sa facebook para lang may mapagtripan ang mga kapitbahay ko. Kung anuman ang nakita mong loveteam-loveteam na iyan, hindi totoo.”

            “Ang haba ng litanya mo.” Natatawang ani nito. “I heard sinabi ni Hanz na gusto ka niya.” mukhang nasabi na ni Jasper ang tungkol sa nangyari sa kapatid niya. Wala talaga siyang lihim na maitatago sa dalawa.

            “Alam mo na rin siguro ang sagot.”

            Tumango ang kapatid. “Naiintindihan ko kung bakit iyon ang naging sagot mo, hindi man halata pero nahirapan din akong tanggapin si Jasper kahit na sobrang bait and sincere siya. And take note, never pa siyang nagkagirlfriend paano nalang ang tulad ng lalaking Hanz na iyon na saksi ka mismo sa mga pananakit niya sa mga naging ex-girlfriends niya.” mahina siyang napabuntong-hininga at napatitig sa mga daliri sa ibabaw ng mesa.

            “Do you love him?” singit ng kaibigan na tahimik lang na katabi ang asawa nito.

            Mahina siyang tumango at malungkot na napangiti. “Yes, kahit ayaw ko ay hindi ko pwedeng itago iyon sa lahat forever. Mahal ko ang kolokoy na iyon.”

            “Are you willing to take the risk to be with him?” hindi siya agad nakasagot sa tanong ng ate niya dahil sobrang hirap ng tanong na iyon. “Sabi nila kung hindi ka magririsk sa taong gusto mo ay hindi talaga iyon pagmamahal, baka infatuated ka lang sa kanya.”

            Umiling siya. “Akala ko infatuated lang ako sa kanya, simpleng crush lang naman iyon hanggang sa nauwi sa ganito. Mahirap aminin pero talagang mahal ko si Hanz, hindi ako masasaktan kung hindi ko siya mahal.” Depensa niya sa  kanyang tunay na nararamdaman.

            “Kaya ko sigurong magrisk kapag alam kong higit pa sa gusto ang tingin niya sa akin. Call me selfish and mababaw, sa pananaw ko kasi sobrang babaw ng gusto lang.”

            “Kapag nasabi na niya ang mga salitang gusto mong marinig ay magbabago na ba ang desisyon mo? Kaya mo na ba siyang tanggapin sa buhay mo ng walang takot at pagdadalawang-isip?” nag-isang linya ang kanyang mga labi sa tanong ng kapatid. “Kung salita lang ang makakapag-pacify ng takot diyan sa puso mo, sapat na ba iyan para pagkatiwalaan mo siyang hindi ka niya sasaktan?”

            Nanlumo siya sa mga tanong ni Janine, gusto niyang marinig mula kay Hanz na more than pa sa gusto ang nararamdaman nito sa kanya pero alam niyang hindi pa rin iyon sapat? Selfish nga ang tao, kahit makuha na nila ang gusto nila ay hihingi pa rin ito ng hingi pa rin ito ng hingi.

            “Kapatid kita Jada at ang gusto ko, namin, ay sumaya ka kahit na ayaw namin sa taong makakapagpasaya sa iyo. Wala kaming choice kundi ang suportahan ka sa magiging desisyon mo pero sasabihin ko rin ang piece ko. Ayokong tanggapin mo si Hanz sa buhay mo dahil sinabi niyang mahal ka niya o ano pa man. Hindi sapat ang salita, ayokong ibigay ka sa ibang lalaki dahil lang sa mga salitang walang kasiguraduhan. I want to see actions, I want him to prove to us that he is worth it for you. Mahal ka namin at hindi ka namin inalagaan para lang gawing laruan ng isang Johannes Salamandres.” May pagbabanta sa boses ng ate niya at sa halip na matakot at mainis ay ang init ng pakiramdam ng kanyang puso. Pakiramdam kasi niya ay hindi siya nag-iisa, pakiramdam niya ay may kasama siya at kahit na anong mangyari ay may sasalo sa kanya.

            “Huwag mong pagurin ang sarili mo Janine, mukhang hanggang salita lang ang lalaking iyon.” at parang gusto niyang ibato sa ibang bansa ang asawa nito. Panira ng moment. “Kidding aside, hindi ka  namin matutulungan tungkol diyan Jada. Iba ang pananaw namin ng ate mo, these are conflicting thoughts but this might help you decide and understand things better.” kumunot ang kanyang noo sa sinabi ni Jasper.

            “Maaring nagkamali si Hanz sa mga desisyon na nagawa niya pero sana ay maisip mong tao din siya at nagkakamali. Baka tuluyan na siyang natamaan sa iyo at handa na siyang magbago. Huwag mong hayaang lasunin ka ng nakaraan, huwag mong pigilan ang sarili mong sumaya. Huwag mo ring ikulong ang sarili mo sa mga pantasya sa mga nobelang sinusulat mo, hindi si Hanz ang mga bidang lalaking naisusulat mo sa mga noebal. Come back to the real world, bumalik ka sa reyalidad. Sa mundong ito, natural lang na masaktan, maguluhan at magpatawad. Embrace those feelings, dahil iyon ang tutulong sa iyong mag-grow, magmature at maging masaya.”

            Napa-isip siya sa sinabi ni Jasper, alam niyang hindi madaling magmahal pero hindi niya inaasahan na mas mahirap pala ang ganito sa tunay na buhay keysa sa mga nobelang sinusulat niya. Pero, handa na ba talaga siya? Is she ready to take the risk for Hanz?

            “IDOL na idol po kita Ms. Lacey, lahat ng books mo ay nabasa ko na ang and I am very excited to read all of your works in the near future.” Napangiti siya habang pinipirmahan ang mga librong bitbit ng dalagitang nagpapasign sa kanya. Super bubbly kasi nito, naaalala niya ang assistant ni Pamela sa flowershop dahil sa pagiging hyperactive ng kaharap.

            “Thank you Midori for your support, I really appreciate it a lot.” Ngumiti siya sa kaharap at ibinigay ang mga libro dito.

            “Super thank you po talaga, keep inspiring me po.” At dahil sa mahaba-haba pa ang linya kaya napilitan itong umalis na pero hindi pa rin mapuknat ang ngiti sa mga labi nito. Nagkaroon ng book signing ang kompanya at dahil isa siya sa mga main writers kaya kailangan niyang um-attend. Bibihira lang siyang dumalo sa mga event na tulad nito dahil nahihiya siya dati, minsan ay gumagawa siya ng paraan para hindi lang makarating pero ngayon ay na-realized niyang utang niya sa kanyang mga readers ang success na tinatamasa niya. Hindi naman mahirap na makipagkita at makipag-usap siya sa mga ito bilang pasasalamat.

            “Hi po Miss  Lacey, ang ganda niyo po pala sa personal akala ko po sa picture lang.” muli siyang napangiti sa dalagitang kasing edad lang yata ni Midori ang kaharap niya ngayon. “Ang ganda-ganda mo talaga, pwedeng pa-picture?”

            “Sure.” Inilabas nito ang camera nito at nagpa-picture sa kanya. Dahil sa ginawa nito ay ang mga sumunod na nagpasign sa kanya ay nagpa-picture na rin. Kahit na iyong mga natapos na ay nagpahabol din ng picture. In fairness, natutuwa siya sa mga ito.

            “Mabuti naman at nakapag-lunch din tayo, sa sobrang hyper ng mga readers natin ay nakalimutan na natin na lunch na pala.” Natatawang komento ng isa sa mga writers na kasama niya na si Catherina. Mas nauna ito sa kanyang writer pero walang bahid ng pagiging maarte sa kilos at pananalita ng kasama, sa kabila ng mga na-received nitong mga awards ay mabait talaga ang manunulat.

            “Oo nga eh, baka bigla nalang tayong mahimatay ng hindi natin namamalayan.” Segunda ni Liah na isang romance novelist din, iba ang genre nito, may pagka-romance na action kaya iba ang hatak nito sa mga readers.

            “Lacey, may asawa ka na ba? Minsan ka lang namin nakikita sa mga booksigning, akala namin ay busy ka sa family mo kaya hindi ka nakakarating.” Biglang tanong sa kanya ng romance-comedy writer na si Antoinette.

            “Si-single pa ako, ma-may outside iba kasi akong trabaho kaya hindi ako nakakarating.” Pagdadahilan niya.

            “Ay, Oo nga. Bago ko lang nalaman na nasa Amore Gazette ka pala nagtatrabaho. Pero alam mo Lacey sayang ka.”

            “Ha?” nagtaka siya sa tinuran ni Liah.

            “Ang pretty-pretty mo, pwede ka kayang maging artista o kaya ay modelo. Bakit pinili mo ang maging manunulat?”

            Nag-init ang kanyang pisngi sa papuri na kanyang narinig. “Mas na-e-express ko kasi ang lahat ng emotions ko through writing kaya mas gusto kong magsulat at saka weakness kong makiharap sa mga tao. Nauumid ang dila ko kailangan ko pang mag-recharge ng todo-todo para lang hindi tumakbo at magtago.” Nahihiyang ani niya sa mga kasama.

            “Normal lang iyan sa mga tulad natin.” Akala niya ay pagtatawanan siya ng mga kasama pero hindi, she can see that look of understanding on their faces na para bang sinasabing walang problema sa kanya. “Ang mahalaga ay sinusubukan mong gawin ang mga kinatatakutan mong gawin. Hindi ka nag-iisa, ganyan din kami. Medyo takot sa mga tao pero unti-unti kaming lumabas sa mga shells namin ay nakihalubilo at na-realized na hindi naman pala masamang makiharap sa mga tao.”

            “Tama si Catherina. Mas marami ka ring natutunan sa ibang tao, their pains, their happiness, their struggles and their success in life na pwede nating magamit sa mga sinusulat natin.” Ani ni Antoinette.

            “Dahan-dahang proseso lang iyan tapos ay masasanay ka rin, pero huwag mo pa ring alisin iyong time mo for yourself. We need that time to re-charge and it’s very normal.”

            Napangiti siya sa narinig mula sa mga ito, akala niya ay weird lang talaga siya. Akala niya ay nag-iisa lang ang case niya sa mundo pero mali siya, maling-mali ang kanyang akala. Nahihiya siyang aminin na masyado siyang absorbed sa mga bagay-bagay na may kinalaman sa kanya at inisip niyang umiikot ang mundo sa kanya. She’s wrong and she needs to correct that mistake.

            Bigla din siyang napa-isip na baka nga nahihirapan siyang maniwala na may gusto si Hanz sa kanya ay hindi dahil sa wala siyang tiwala dito. Baka wala siyang tiwala sa sarili niya at wala siyang tiwala sa mga taong nakapaligid sa kanya. Natatakot siyang masaktan nito dahil wala siyang tiwalang makakaya niyang tanggapin iyon. That’s it, she’s the problem here and she needs to fix herself… A.S.A.P.

PAGKATAPOS tanggihan ni Lina ang pagmamahal na alay ni Marco ay agad na umalis ang binata. Hindi alam ng dalaga kung ano ang gagawin, kung hahabulin ba niya ito at sabihing mahal talaga ito o kaya naman ay hahayaan na umalis ito ng tuluyan at hindi na masaktan pa. Napahawak siya sa kanyang dibdib, habang nakatitig sa papalayong pigura ng lalaki ay hindi niya maiwaksi ang sakit na namayani sa kanyang dibdib. Mas lalo iyong lumalala. Wala siyang nagawa kundi ang tuluyang lumuha dahil hindi niya mawari kung tama ba ang kanyang naging desisyon…

            Napatitig si Jada sa kanyag laptop screen, kasalukuyan niyang tinatapos ang nobelang ipapasa niya. Binasa niya ang huling chapter na kanyang naisulat na hanggang ngayon ay hindi niya madugtungan.

            “Bakit sobrang titig mo sa screen ng laptop mo? Baka mainlove ka na diyan.” Biro ni Lian na kasalukuyang tinatapos ang pending works nito. Nakabusangot ang mukha nito marahil ay gutom na naman ang katabi. Hindi rin natuloy ang pagiging housemate nila dahil hindi pumayag ang kapatid nito na humingi ng paumanhin sa kanya. Hindi naman pala naghihirap itong si Lani, may kaya ito sa buhay at talagang tamad lang ito. Pero hindi iyon ang problema niya kundi ang sinusulat niyang nobela, natapos na niya ang kanyang column kaya ang pagsusulat naman ang kanyang inaatupag kaso ay naiinis siya sa eksenang kanyang sinusulat. Ilang beses na niyang na-revised ang scene na iyon pero bumabalik at bumabalik pa rin doon.

            “Lian, kapag binusted ng girl ang guy. Ano ang mga possible na ginagawa ng lalaki?” napatingin ito sa kanya bago sumagot tapos ay ibinalik sa pag-i-illustrate.

            “Well, based from my own experience. Iyong nabasted ko ay madalas naglalasing at nagpupunta sa bar. Naghahanap ng babaeng pwedeng ipalit sa nambasted sa kanila.” Lian just seconded what she had in mind. Ewan ba niya kung bakit iyon ang naisipan niyang eksena, hindi tuloy niya maintindihan. “Sebastian, bakit ba naghahanap agad ng iba ang nabusted na lalaki?” tanong ito sa nag-iisang lalaki na kasama nila doon.

            “Ego. Pride? Hindi matanggap ng mga lalaki na may umayaw sa kanila at feeling nila ay bumababa ang lebel ng kanilang pagkalalaki kaya maghahanap agad sila ng babaeng pwedeng makapagprove na macho talaga sila.” nag-isang linya ang kanyang mga labi dahil sinasabi lang nito ang kung ano ang kanyang nasa isip. Wala sana siyang balak na isipin iyon dahil tanggap na niya sa kanyang sarili na sa side niya ang may problema pero dahil hindi nagpaparamdam si Hanz ay kung anu-ano na ang kanyang naiisip. Nahihiya naman siyang tumawag at magtanong dahil nga sa pagtanggi niya dito. “Pero hindi ako ganyan, kapag binasted ako ay gumagawa ako ng paraan para makita ng babae na sincere ako sa kanya. Baka pwede pang bigyan ng second chance.” Ngumisi ang kasama pero mas lalong sumama ang kanyang pakiramdam dahil parang hindi mangyayari kay Hanz ang sinabi nito.

            “Anong nangyari sa iyo?” takang tanong ni Lian. “Parang naka-inom ka ng apple cider vinegar.”

            Napa-iling siya at malakas na napabuntong-hininga. “Wala, imposible kasing ipursue niya ang girl. Masyado siyang gwapo para lang balikan uli ang babaeng nambasted sa kanya and besides nagawa na iyon ng girl dati, nabasted na niya ang guy at tama kayo sa sinabi niyo. Naghanap lang ng iba ang guy.” Masakit mang aminin pero iyon ang totoo, totoo bang narinig niya talaga kay Hanz na gusto siya nito or nag-hahallucinate lang siya?

            “Masyado kang immersed sa mga characters na sinusulat mo, chill ka lang.” Natatawang ani ni Sebastian. Malungkot ang naging ngiti niya dahil alam niyang mahihirapan na siyang dugtungan ang sinusulat niya. Mahihirapan na siyang dugtungan ang kung ano ang meron sa kanila ni Hanz.

            They were friends--- they were okay but she fell in love with him. It was her fault afterall. Kung hindi siya nagpadala sa emosyon niya baka okay pa sila ngayon. Baka walang awkwardness sa pagitan nila. Baka ganoon pa rin sila. O kaya naman ay kung na-grab niya ang opportunity ay baka sila na ngayon at hindi na siya naguguluhan ng ganito.

           

            MASAKIT ang kanyang likod ng makauwi sa bahay ng kanyang parents, inaantok na rin siya at gusto nalang niya ay kumain at matulog. Kung hindi nagtext ang Mama niya na umuwi siya ng medyo maaga ay baka sumaglit pa siya sa spa upang magpa-massage.

            “I’m home.” Matamlay na bati niya pagkapasok ng bahay.

            “Meow.” Kahit papaano ay nawala ang pagod niya ng salubungin siya ni Leo, kinarga niya ang pusa at hinalikan. Her cat’s scent made her relax, hindi niya alam kung bakit siya ganoon. Nawawala ang stress niya.

            “Nahihiyang ka na sa bahay nina Mama at Papa, Leonedes. Ang bigat-bigat mo na, kailangan mo ng mag-exercise.” Naging paboritong pet na kasi ito ng kanyang Papa. Madalas ay sa tatay niya ito nakikipaglaro kaya nga sinabi ng Nanay niyang madaliin na ni ate Janine ang pagsilang sa kanyang pamangkin at ng may mapaglibangan naman ang future lolo.

            “Mabuti naman at dumating ka na Jada, akala namin ay matatagalan ka pa ipapasundo ka na sana namin.” hinalikan niya sa pisngi at ina nang salubungin siya nito.

            “Nakasakay agad ako Ma bago mag-rush hour --.” Naumid ang kanyang dila ng biglang dumako ang tingin niya sa dalawang pamilyar na lalaki na kasalukuyang naglalaro ng chess sa kanilang sala. Nagdugtong ang kanyang dalawang kilay at kinusot ang mga mata. Hindi hallucination ang kanyang nakita, totoong kasama ng ama niya si Hanz!

            “Hanz?” napalingon din ang Mama niya at sinundan ang kanyang tingin.

            “Kanina ka pa hinihintay ng bisita mo, kaya nagtext na ako sa iyo dahil nakakahiyang pinaghihintay siya.” Muling nagdugtong ang kanyang dalawang kilay. Mukhang napansin ng dalawang naglalaro ang kanyang presensya at agad na napatingin sa kanya. Agad na bumakas ang malapad na ngiti sa labi ni Hanz nang makita siya kasabay ng muling pagtibok ng akala niya ay patay na puso niya.

            Narinig niyang nag-excuse ito sa ama at lumapit sa kanya. Bago ito makalapit ay may dinampot itong bouquet ng bulaklak at ibinigay sa kanya.

            “For you.” sana ay hindi nito naririnig ang malakas na tibok ng dibdib niya.

            “Ha-Hanz?” napakurap siya, wanting to know if it’s really him she’s looking at.

            “Yes?” kinuha niya ang bulaklak na bigay nito kahit lutang na lutang siya.

            “Anong ginagawa mo dito?” naguguluhang tanong pa rin niya.

            “Jada, don’t be rude to your visitor. Paupuin mo muna ang bisita mo at nang makapag-usap kayo ng maayos. Maghahanda na ako ng dinner natin.” Tinawag ng Mama ang ama niyang nakatitig lang sa chessboard. Ayaw sana nitong tumayo pero napilitan nalang ito at sumama sa ina papasok ng kusina.

            “Anong ginagawa mo dito Hanz?” ulit niya sa kanyang tanong kanina.

            “I know, nabasted mo na ako.” Napahawak ito sa likod ng ulo nito na para bang batang nahihiyang magsabi ng importanteng bagay sa nanay nito. “Pero hindi ako susuko Jada. Wala pa akong na-proved sa iyo, gusto kong makita mo na hindi ko deserved na ma-reject ng dalawang beses. Gusto kong makilala mo ako more than a neighbour, more than a player, and I want a chance.” Minsan lang niya makitang seryoso si Hanz at alam niyang sa mga oras na iyon ay seryoso ang lalaki.

            “Hanz…” ano ba ang dapat ay sasabihin niya sa mga oras na iyon. Kung siya ang bida sa mga nobelang sinusulat niya ay baka sinunggaban na niya ito, niyakap, hinagkan at sinabihang hindi na nito kailangan pang mag-abala dahil sasagutin agad niya ito. Pero hindi siya ganoon, kabaligtaran siya sa mga babaeng iyon.

            Sabi nga ng ate niya, ang mga babaeng sinusulat niya ay ang mga babaeng gusto niyang maging na hindi niya magawa sa reyalidad. Siya iyon sa pantasya niya.

            “You don’t have to give me an answer immediately. Let’s take our time, huwag mong madaliin ang sarili mo. Hindi ko rin mamadaliin ang lahat ng ito.” Muli ay napakamot ito sa likod ng ulo. “I don’t have much experience when it comes to this, ikaw ang unang babaeng liligawan ko at sana ikaw na rin ang huli. Hayaan mo muna akong manligaw sa iyo pero huwag mo rin sana akong pahirapan ng husto. Kapag binasted mo uli ako ay pipikutin na kita.” May sumilay na pilyong ngiti sa labi nito sa huling salitang lumabas sa mga labi nito. “Pero hindi kita pipilitin, natamaan kasi ako ng husto sa iyo at kahit kanino ako bumaling sa iyo pa rin bumabalik ang mga tingin ko.”        

Oh my God! Bakit parang nagiging makata na si Hanz sa pandinig niya?

<3 <3 <3

A/N: Happy reading folks! 

CTTO

TBC