Black Magic 5 - Write Love: 4 - Hero Material

4 – Hero Material

            MALALAKAS na katok sa kanyang main door ang gumising kay Jada. Agad siyang napasulyap sa orasan na nakapatong katabi ng kanyang desktop, pasado alas otso pa ng umaga. Ibig sabihin ay kakatulog lang niya at kung sinuman ang gumising sa kanya ay gusto niyang kalbuhin. Inis na tumayo siya at agad na binuksan ang pintuan.

            “What?” iritadong tanong niya lalo na nang makilala ang kaharap.

            “Iyan ba ang ibabati mo sa taong nagligtas sa alaga mong pusa?” napatingin siya sa puting hayop na hawak ni Hanz. Kunot-noong napabuntong-hininga siya, sobrang busy siya kagabi kaya hindi niya napansin na nawawala na pala ang alaga niya. Sa kabilang braso naman nito ay paperbag na may tatak ng bakeshop ni Yumi. “Idinaan ko itong pusa mo dito, inuutusan mo ba itong magpunta sa bahay ko?”

            “Hanz, masyado pang maaga para patulan ko iyang mga hirit mo. I’m glad na inuwi mo si Leo.” Kunot-noong napatitig ito sa kanya kaya mas lalo siyang naasar. She looks like a freaking ugly fried octopus habang ito fresh na fresh at para lang iyong hero niya sa sinusulat na nobela. It’s unfair!

            “You look-.”

            “I know, I look ugly.” Kasabay ng sinabi niya ay kumulog at kumidlat ng sobrang lakas kaya biglang lumipad ang inaantok na diwa niya kasabay ng pagtakip ng teynga, napatili rin siya sa gulat. Sunod-sunod ang naging pagkulog at pagkidlat kaya ramdam niya ang panginginig ng kanyang mga tuhod. Sumunod din ang malakas na buhos ng ulan.

            “Shit.” Narinig niyang bulalas ni Hanz kasabay ng pagtulak nito sa kanya papasok ng kanyang bahay. Nasa teynga pa rin niya ang kanyang mga palad at nakapikit pa rin ang kanyang mga mata.

            “Make it stop.” Mahinang usal niya pero batid niyang naririnig iyon ng binata. “Make it stop please.” Gusto na niyang umiyak ng mas malakas na kulog pa ang dumagundong sa langit.

            “Ano naman ang tingin mo sa akin Diyos?” mabilis siyang sumampa sa kanyang sofa na para bang may pating sa sahig na kakain sa kanya. She’s shaking. “Hey, kulog at kidlat lang iyan.” Hinawakan siya nito para alisin sa teynga niya ang palad. “Jada, come on.” Narinig niya ang pag-aalala sa boses ni Hanz nang mapansin nitong hindi maganda ang lagay niya.

            “Ayoko… ayoko sa kidlat at kulog—ahhh!” hindi niya alam kung ano ang nangyari sa kanya dahil basta nalang niyang tinalon ang distanya nilang dalawa at yumakap sa lalaki. Wala siyang pakialam sa ginawa niya, sa isip niya ay kung tatamaan siya ng kidlat at least hindi siya mag-iisa dahil idadamay niya si Hanz.

            Akala niya ay itutulak siya nito pero hindi nito iyon ginawa, bagkos ay kinarga siya nito ng maayos at umupo sila sa sofa. Nakasubsob pa rin ang kanyang mukha sa malapad na dibdib nito, and whether she admits it or not mabango talaga ang lalaki. Pamilyar sa kanya ang amoy na iyon pero hindi niya maalala kung saan.

            May naramdaman siyang mahinang tapik sa kanyang likod na para bang batang pinapatulog ng nanay niya. Ang pinagkaiba lang ay hindi mukhang nanay si Hanz, pwede itong fafa sa mga nobela niya. A hero material.

            “It’s okay, kulog lang iyan, kidlat lang iyan.” Nanginig siya nang tumama ang hininga nito sa likod ng kanyang teynga. Sensitibo ang bahaging iyon ng kanyang katawan. Mas humigpit naman ang yakap nito sa kanya dahil akala yata nito ay nanginginig siya sa takot but he was wrong, hindi niya akalain na mararanasan niya ang mga nararanasan ng mga heroine sa mga nobelang sinusulat niya. “Tama nga ang balita, babagyo nga dito sa atin.”

            Nagtaas siya nang tingin at magkadugtong ang kilay na tinitigan si Hanz, napaatras nga lang siya ng kaunti dahil napagtanto niyang sobrang lapit lang pala ng distansya ng kanilang mukha.

            “Ba-bagyo? May bagyo?” 

            “Yes.” Inipit ni Hanz ang ilang hibla ng buhok sa likod ng kanyang teynga. “Medyo malakas hindi ko lang inaasahan na ganito kaaga mananalanta ang bagyo, sana pala ay nagdala ako ng payong. I can’t go home.” Anitong nakatitig lang sa kanya, sa tingin niya ay inaalam nito kung saan banda may desenting tingnan sa kanyang mukha. Napatitig din siya dito, she really can’t deny the fact that he is really good looking. Then she realized something… parang sinampal siya nang malakas nang mapatingin sa kanilang posisyon, kulang nalang ay ilublob niya ang kanyang mukha sa mainit na tubig. Kung may kapitbahay sigurong makakakita sa kanila ay siguradong iba agad ang iisipin. Kahit sa mga nobela niya ay iba ang ibig sabihin ng posisyon nilang dalawa.

            “Takot ka pa rin? Sobrang pula ng mukha mo.” Itinulak niya ang mukha ni Hanz gamit ang dalawang palad at mabilis na tumalon mula sa kandungan nito. “Pambihira ka Jada ikaw na nga ang nanamantala sa kahinaan ko tapos ide-deform mo pa ang gwapo kong mukha?” naiiling nitong sabi kasabay nang pagkuha sa throw pillow at inalagay uli nito sa kandungan.

            “So-sorry, nagulat lang kasi ako sa kulog at kidlat tapos nasa labas pa ako ng bahay.” Safe na siguro siya dahil nasa loob na siya ng bahay. “Pwede ka nang umuwi.” Mabilis niyang taboy dito.

            “Pahiram ng payong.”

            “I don’t have one.”

            “Dito na muna ako hanggang tumila ang ulan. Galing ako sa jogging at pinagpawisan ako ng husto ayokong magkasakit kapag nabasa ako.”

            Kumunot ang noo niya. Ang alam kasi niya ay kapag naglalaro ang mga ito ng basketball ay naliligo din ang mga ito pagkatapos.

            “You can’t stay here.” Ani niya.

            “Ang sama mo Jada Kyrine. Inihatid ko ang alaga mo dito tapos ay ipagtatabuyan mo ako?” napakagat siya ng kanyang labi habang nakatitig dito at iniisip kung paano niya ito papauwiin. “Don’t do that.”

            Kumunot ang kanyang noo. “What?”

            “Don’t bite your lips.” And she can see some foreign emotions on his eyes as he stares at her lips. Tinaasan lang niya ito ng kilay.

            “I’ll do what I want dahil bahay ko ito. And you really need to go home. Hindi ka pwede sa bahay ko.”

            “At bakit naman?”     

            “Basta, ayoko ng may lalaki sa bahay ko.”

            Natigilan ito tapos ay nanunuksong ngumisi sa kanya. “Don’t tell me ako ang unang lalaking nakapasok dito.” Mas lalong lumapad ang ngisi nito nang hindi siya umimik. “May balak ka bang mag-madre? Enjoy life, kasama na doon ang pakikipagdate at pakikipag-mingle sa opposite sex. You are a writer and as a writer you should know the first hand of interacting to a male.”

            Pinameywangan niya ito. “Wala man akong masyadong experience sa male interaction nakakakuha ako ng ideya sa internet.”

            He scoffed. “Internet? Come on, ano naman ang alam ng internet sa totoong emosyon ng isang tao?”

            “They were emotions from the uploaders.”

            “And can you feel those emotions?” tumayo ito at hinila siya. Sa bilis ng mga pangyayari ay natagpuan niya ang sariling bumabalik sa naunang posisyon nila kanina, her legs locking his in a straddling position. Ang pinagkaiba lang ay may throw pillow na nakapagitan nilang dalawa.

            Hinawakan ni Hanz ang kanyang baba at hinila palapit dito. “How about this emotion?” nanigas siya dahil sobrang lapit ng labi nito sa labi niya. “Sigurado akong may pinagkaiba ito sa mga nababasa mo.” Natilihan siya ng bigla nitong kagatin ang kanyang punong-teynga and she knew he heard her gasps. “Sa mga nobela mo maraming eksena ang tulad nito, ganito rin ba ang nararamdaman mo kapag nagbabasa ka ng mga references mo?”

            Gusto niyang sigawan ito ng ‘HINDI’! Walang-wala ang nararamdaman niya kapag nagbabasa siya ng references sa internet. Kahit one-eight ay wala, nagbabasa lang siya para may maisulat dahil wala naman talaga siyang tunay na experience. Nagsusulat siya ng mga romance novels na hindi alam ang feeling ng kung paano mahalikan at mayakap ng opposite sex. Hindi kasama doon ang ama at ang brother-in-law niya dahil wala namang malisya doon.

            “I see.” Kunot-noong napatingin siya dito dahil parang may nalaman itong hindi niya alam. “Wala ka ngang experience.” Malakas siyang napasinghap at inis na napatitig dito. “Magaganda ang mga nobela mo, technically speaking ay wala kang maipipintas, maganda ang flow ng story kaya lang…” nahigit niya ang kanyang hininga habang hinihintay na matapos itong magsalita. “Kulang.”

            “Kulang? Ano ang kulang?”

            “Emosyon, Jada. Walang emosyon.” Nagdugtong ang kanyang mga kilay. “I can’t feel the romance between the hero and the heroine. May sweet moments pero kulang ang intimacy, maybe because you haven’t experience it. Binabase mo lang lahat sa mga nababasa mo at mga nakikita mo.”

            Nag-isang linya ang mga labi niya sa sinabi nito, it wasn’t the first time na narinig niya ang komentong iyon. Palagi niyang naririnig iyon sa kanyang editor, ginagalingan naman niya and she knew she really needs improvement on the part pero ano ang magagawa niya? Hindi naman pwedeng kapag nagsusulat na siya ng intimate scene ay basta-basta nalang siyang manghila ng lalaki sa tabi-tabi. At saka first time din niya marinig iyon sa nagbabasa ng kanyang nobela--- nagbabasa si Hanz ng kanyang mga nobela?

            “Binabasa mo ang mga sinusulat ko?”

            “What’s wrong with reading your novels?” takang tanong nito sa kanya, his hands were on the sides of her hips. Gusto sana niyang sabihin na bihira lang siya makakilala ng lalaking nagbabasa ng kanyang mga nobela pero dahil sa nasa magkabilang sides niya ang palad nito ay parang natunaw na parang yelo ang utak niya.

            Humugot siya ng malalim na buntong-hininga at umalis sa pagkaka-upo sa kandungan nito at pasimpleng lumayo.

            “Saan ka pupunta?”

            “Maghahanap ng payong.” Bigla itong natahimik kaya napilitan siyang tingnan ito dahil nagtaka siyang bigla kaya tiningnan niya kung ano ang ginagawa nito. Hindi niya alam kung maiinis o matatawa dahil natagpuan niya itong nakikipaghilahan ng paperbag sa alaga niyang pusa. “Leo, stop that.” Tiningnan lang siya ng pusa at saka tumabi sa binatang kasama. Sa kasamaang palad ay gulanit na ang paperbag at imposible ng mag-survive pa, nasa sahig ang mga pobreng tinapay na laman ng paperbag. Lumapit siya upang pulutin ang mga nasayang na tinapay.

            “Jada, huwag na-.”

            “Papalitan ko nalang ng bago Hanz.” Na-guilty siya dito dahil ito na nga ang nagdala sa pusa niya ay ito pa ang nawalan ng tinapay. Papagalitan niya ang alaga mamaya kapag wala na ito. “Dito ka lang muna, lalabas muna ako para palitan itong mga tinapay mo manghihiram na rin ako ng payong sa kapitbahay.” Tumayo siya at inilagay sa kusina ang mga tinapay. Kinuha niya ang kanyang wallet at talagang susugod siya sa malakas na ulan kung hindi lang siguro siya naharang agad ng kasama.

            “’Are you out of your mind Jada Kyrine? Alam mong takot ka sa kulog at kidlat tapos lalabas ka?”

            “Pero nadumihan ang mga tinapay mo.”

            “So?”

            “Dapat palitan ko.”

            “Palitan mo nalang sa ibang paraan.”

            “Paraan? Anong ibig mong sabihin?”

            “Cook me breakfast.” Nakangising ani nito.

            HINDI akalain ni Jada na darating ang araw na magkakasama sila ni Hanz na kumain ng almusal. At hindi lang iyon, ni sa hinagap ay hidi rin niya maiisip na maghahanda siya ng almusal para sa kanilang dalawa.

            “Mukhang hindi mo palaging ginagamit ang kusina mo.” Pansin nito. Hindi magulo ang kanyang kusina, maliit lang iyon pero sobrang ayos. Sa tingin nga niya ay kapag pinunasan niya ang mga gamit niya ay makakahakot siya ng sobrang daming alikabok. May mga kaldero at kaserola na nakalagay sa cabinet sa ilalim ng kanyang sink. Pinilit siya ng ate niya na bumili dahil magagamit niya iyon. Hindi niya matandaan ang taon at buwan kung kailan niya iyon nabili dahil ngayon lang rin niya iyon nagamit. Rice cooker at isang frying pan lang ang ginagamit niya sa pagluluto, good for one lang talaga ang ginagamit niya araw-araw. Muntik na rin niyang makalimutan kung saan inilagay ng kapatid ang mga spare plates and utensils.

            “I eat out.”

            Kumunot ang noo nito. “Again Jada, your lifestyle is not good.”

            “Alam ko kaya lang ay hindi ako kasing sipag mo, you know my work.”

            “Don’t use your work as an excuse.” Sinimangutan lang niya ang lalaki na enjoy na enjoy sa pagkain ng fried rice na parang omelette narin sa dami ng itlog na nilagay niya. “Kailangang maglaan ka ng oras para mag-exercise, hindi para magpapayat kundi para maging healthy ka.”

            “I’m healthy.”

            “Akala mo lang iyon, pati pagkain mo ay hindi rin healthy.” Hinila niya ang plato nitong may lamang pagkain. “Hey, I’m not yet done.”

            “Hindi ito healthy kaya hindi mo ito dapat kainin.” Asar na sabi niya.

            “There’s always a cheat day.” Tinaasan niya ito ng kilay. Pasimpleng sinulyapan niya ang katawan nito, kahit yata buong taon itong magche-cheat day ay hindi pa rin magbabago ang katawan ng lalaki. He looks fit and yes, he is fit. “May sports ka ba?”

            “Meron.” Sumubo siya ng pagkain.

            “What is it?”

            “Chess.” Gusto niyang matawa sa naging reaksyon ng mukha nito. He looks offended. “Bakit ba?”

            “It’s just a game.”

            “Uy, sports iyan para sa akin. Iba-ibang perspective at paniniwala ang tao, kung naniniwala kang hindi sports ang chess eh di huwag sa paniniwala ko ay sports siya kaya respeto sa paniniwala ng iba.” Alam naman niyang hindi sports ang chess ayaw lang talaga niyang manalo ito sa diskusyon nilang dalawa.

            “Kahit mali ang paniniwala mo.” Lumabi lang siya dito. “You need to have one.”

            “Bakit ba ang kulit mo?”

            “Because I want you healthy.”

            “And why?”

            “Dahil kapitbahay kita and I am a thoughtful neighbour.” Bakit kaya tila hindi niya nagustuhan ang sinagot nito sa kanya? Wala namang mali doon pero tila nag-eexpect pa siya ng ibang sagot mula dito.

            Hay naku, Jada. Baliw ka na talaga. Kasalanan yata ng bagyo na may kulog at pagkidlat kung bakit tila sumisirko ang emosyo niya. Tama, kasalanan ng bagyo!

<3 <3 <3

Photo CTTO

TBC

LOVE,

INANG