Black Magic 2 - Bloom Love: 8- Calla Lily

8 - Calla Lily

            KANINA pa siya naiinis sa mga tingin na ipinupukol sa kanya ng lola Grasya niya, alam niya ang ibig ipahiwatig nito sa mga tingin nito at ayaw niyang sakyan ang kung anuman na nasa isip nito. At nang hindi makatiis ay iniligpit niya ang kanyang pinagkainan at dinala sa sink upang hugasan.

            Ilang araw na ganito ang lola niya magmula ng ihatid siya ni Nicolo sa bahay pagkatapos ng kanilang set-up slash blind date. First time kasi siyang nagpahatid sa bahay, medyo ginabi rin kasi sila dahil sa dami ng kanilang pinag-usapan. Masaya at masarap kausap si Nico kaya nakalimutan niya kung anong oras na. At kahit na tinanggihan niya ang offer nito na ihatid siya ay nagpumilit ito, baka raw kung ano ang mangyari sa kanya sa daan. At dahil mukhang magkaibigan naman sila kaya tinanggap nalang niya ang offer nito lalo pa at convenient sa knaya iyon.

            Kaya lang iba ang tumatakbo sa isip ng kanyang lola kaya mas lalo siyang naiinis. Naiinis siya dahil baka umaasa ito ng higit pa mula kay Nico at sa kanya, na impossibleng mangyari dahil may nililigawan iyong tao. At saka kaibigan niya si Yumi na ex-girlfriend ng binata. Walang talo-talo, ang pangit din yatang tingnan—at bakit niya iniisip ang bagay na iyon?

            “Apo--.”

            “Alis na ako lola, bye.” Mabilis na hinalikan niya ang lola sa pisngi at hindi hinayaan na magsalita. Mas safe siya kapag walang topic na binuksan ang lola niya tungkol kay Nicolo dahil maging siya ay kakaiba na ang nararamdaman para sa binata.

            Mabilis niyang narating ang Bloom Stations, nandoon na si April at abala sa pagsasalansan ng mga bagong dating na mga bulaklak. Bumati ito sa kanya.

            “Ate, ang mga bagong delivers na calla lily dinala na sa simbahan ng mga suppliers. Ikaw nalang ang hinihintay nila doon.” Paalala ng assistant sa kanya.

            “Pupunta na talaga ako dumaan lang ako dito para icheck kung okay ka na bang iwanan dito.” Sumimangot itong bigla.

            “Ate Pam, ilang taon na akong assistant mo wala ka pa ring tiwala sa akin.” Pagtatampo nito.

            “Tiningnan ko lang kung dumating na ang mga calla lilies, itong batang ito hindi na mabiro at saka nakalimutan ko ang cellphone ko. Hindi ako pwedeng umalis ng wala ito.” Kinuha niya ang cellphone na nakatago sa loob ng kanyang drawer. “And don’t call me if hindi naman talaga importante, kapag may naghahanap sa akin sabihin mo I am busy.”

            “Hinahanap ka ni kuya Nico ate, ilang days na rin siyang pabalik-balik dito.”

            Iniwas niya ang tingin mula kay April dahil mabilis makasagap ng aura ang kasama baka may masagap itong kung ano mula sa kanya.

            “Kausapin mo lang, business as usual. Huwag mo nalang patungan ng ilang porsyente ang tax niya dahil baka magsumbong iyon sa lola niya at magsumbong kay lola. Mahirap nang matrimbe pa tayo sa BIR. Si Earl nalang ang patungan mo ng tax.”

            “Iba ang pa-.”

            “At kung bibili siya ng bulaklak tapos magtatanong kung ano ang meaning ng bulaklak na napili niya, buksan mo lang ang blog natin. Itype mo ang name ng flower at nandoon na ang lahat ng mga meanings. Gandahan mo rin ang pagpepresent ng mga flowers para magka-chance naman iyon ng kaunti kay Yumi.” Kunwari ay tumingin siya sa kanyang suot na relo. “I need to go bago pa malanta ang mga calla lilies.” Wala na itong nahabol na salita dahil mabilis na siyang nakalabas ng Blooms.

            HABANG naglalakad palabas ng Subdivision ay napadaan siya sa basketball court na sobrang ingay ng mga oras na iyon.

            “I-shoot mo! I-shoot mo na ang ball!” bigla siyang natawa sa linyang iyon. Okay sana kung babae ang gumagamit ng mga salitang iyon dahil mas cute pakinggan, kaso mga lalaki na ang barako ng boses ang paulit-ulit na sumisigaw ng cheer. No wonder hindi matahimik ang court dahil panay ang tawa ng mga nanonood.

            “Ang hina mo naman pare, dapat magpasikat ka naman, walang hiya ka matatalo pa yata tayo sa pustahan. Sayang ang twenty-pesos, pang-corneto na iyon.” Reklamo ng isa sa mga kapitbahay nila. Iisa lang ang basketball court sa kanilang subdivision kahit na nahati iyon sa apat na Ville. Nasa pinaka-center ang court katabi ang malaking clubhouse na may swimming pool kung saan nagaganap ang mga homeowner’s meeting at mga parties ng subdivision nila.

            “Huwag kang magulo nakita mong nagco-concentrate ang tao.” May kung anong bumundol sa dibdib niya nang marinig ang pamilyar na boses na iyon. Tumingkayad siya upang malaman kung tama ba ang kanyang hinala, ang dami kasing tao kaya hindi siya makasilip.

            “Ishoot mo na!”

            “Sandali nga lang.”

            “Ipasok mo na Nicolo.” Tumira si Nicolo pero sumablay iyon sa ring at kunot-noong bumaling sa isang kapitbahay nila na nagnga-ngalang Francis. “O, bakit?”

            “Kadiri ka Francis, nakakadiri kang pakinggan.” Kumunot lang ang noo ni Francis dahil nagtaka sa sinabi ni Nico. Tumawa din siya dahil nagets niya ang ibig ipahiwatig ni Nicolo sa ka-team mate nito. Oo nga naman, kung wala siguro ang mga ito sa basketball na maraming tao at nasa isang secluded area tapos mariringgan mo ng ‘Ishoot mo na at ipasok mo na’ line siguradong iba ang iisipin.

            Kung kanina ay nagmamadali siya ngayon ay tila napako siya sa kalsadang iyon, gusto kasi niyang manood at malaman kung may chance ba ang team ni Nico na Manalo. Muling bumalik ang ito sa paglalaro, muling ibinato kay Nico ang bola, nasa kabilang panig ito ng court kung saan kaharap siya. Mag-la-lay up na ito ng biglang dumako ang mga mata sa kanya. Ngumiti siya at nag-wave dito, nakatingin lang ito sa kanya at ishinoot ang ball.

            “Points!” sigaw ng teammates ng lalaki dahil naipasok nga nito ang bola sa ring. Dinamba ito ng mga kasama pero sa kanya pa rin ito nakatingin. Hindi pa rin mawala ang ngiti sa kanyang labi kasabay ng pag-thumbs up upang sabihin dito na magaling ang ginawa nito. Ngumiti din ito sa kanya na naging dahilan kung bakit napapalingon ang mga tao sa kanya, sa knaya lang dahil wala naman siyang ibang kasama doon. Namumulang nagwave uli siya dito bilang pamamaalam at mabilis na nilisan ang harap ng basketball court.

            “Kinabahan ako doon ah.” Mahinang tinapik-tapik niya ang kanyang puso dahil may sarili na iyong buhay. Feel na feel pa nga niya ang lakas ng tibok ng kanyang puso. “Makapagtrabaho na nga, para sa ekonomiya.”

            Nawala ang bigat sa balikat niya at pakiramdam niya ay may kung sayang pumalibot sa kanyang buong pagkatao. Nakakapanibago ang kanyang pakiramdam, parang pamilyar sa kanya na parang hindi. Kaya siguro ng makarating siya sa simbahan ay parang hangin lang sa kanya ang mga Gawain. Kahit na ang mga staff ng suppliers ay nagtataka sa kanya dahil nangingiti at tumatawa lang siya ng mag-isa.

            “Aba, inspired si ma’am.” Biro ng tumutulong sa kanya sa pag-aayos ng mga Calla lilies sa malaking vase. “In love.”

            “Masaya lang in love na agad? Hindi ba pwedeng maganda ang gising ko ngayon?” nakangiting tanong niya.

            “Kakaiba kasi ang glow niyo ma’am Pamela, wala naman po kayong make-up pero ang ganda-ganda niyong tingnan at nakakahawa ang ngiti niyo.”

            “Ay, normal talaga iyan sa business. Umeepekto na yata ang BB cream na gamit ko, no make-up look iyan pero may make-up talaga ako para mas maganda akong tingnan. Kunwari ay natural look kuno ako.” Biro niya. Of course wala siyang in-apply sa mukha niya dahil ayaw niyang manlagkit at pagpawisan ng husto. Ayaw lang niyang may ibang isipin ang mga taong ito.

            “Parang may nag-iba talaga.” At mukhang wala siyang balak lubayan ng mga ito.

            “Mas lalo talaga akong gumanda ngayon kaya.”

            “Sige bolahin niyo pa ako, gustong-gusto ko kapag sinasabihan akong mas lalo akong gumaganda.” Sakay niya sa kausap na ikinatawa ng mga ito. Napapangiti na lang rin siya sa kanyang sarili, dahil kahit siya ay hindi niya masabi ang dahilan kung bakit masaya siya ngayon. Kung bakit hyper na hyper ang feeling niya dahil may bahagi pa rin ng utak niya na nagsasabing hindi tama.

            “THOSE flowers are beautiful.” Napasinghap siya ng marinig ang boses ni Nicolo, napatingin siya dito sa pagitan ng mga sobrang calla lily na bitbit niya. “Ano ang tawag diyan?”

            “Calla lily.”

            “Iyan pala ang calla lily.” Napatingin siya sa hawak nito. May bitbit itong paperbag ng mga tinapay na galing sa bakeshop ni Yumi. Lihim siyang napabuntong-hininga dahil may unknown feeling na naman na pumasok sa utak niya at nadeliver sa puso niya.

            “Galing ka kay Yumi?”         

            Napatingin ito sa hawak nito. “Nagkayayaan ang mga kalaro ko sa basketball kong kumain ng tinapay dahil nanalo kami sa pustahan.”

            “Congratulations.” Bati niya dito.

            “Busy ka?” tumango siya sa tanong nito. “Kailan ka hindi busy?”

            “Bakit?”

            Napakamot ito ng ulo. “Yayain sana kita sa opening ng shop namin, bukas ng hapon ang ribbon cutting.”

            “Hindi ba nagsoft opening na kayo?”

            “Yup, pero sabi ni Earl mas maganda talaga iyong formal ang opening at may ribbon cutting pampaswerte sa negosyo.”

            “Sabagay.” Napatingin siya sa kanyang nilalakaran. “Anong oras?”

            “Pupunta ka?” masayang tanong nito. “One p.m.”

            “Okay, I’ll be there.” Kinuha nito sa kanya ang mga bulaklak na bitbit niya at ipinalit ang paperbag na may lamang tinapay sa bisig niya.

            “Ako na ang magdadala ng mga flowers, saan ka ba pupunta ngayon? Sa bahay niyo o sa Blooms?”

            Balak sana niyang i-uwi sa bahay ang mga bulaklak pero naalala niyang nandoon ang lola niya kaya nagbago siya ng isip. Hindi pwedeng makita ng kanyang lola si Nico na hinahatid siya dahil baka ano na naman ang pumasok sa mapaglarong isipan n’on. At kapag tumanggi naman siyang magpahatid ay siguradong magtataka ito at mas sigurado siyang hindi papayag ito.

            “Sa Blooms.”

            Habang naglalakad sila ay biglang sumagi sa isip niya ang panliligaw nito kay Yumi. “Uhm, kumusta ang panliligaw mo kay Yumi?” sinilip niya ito sa pagitan ng mga bulaklak. Tumahimik ito at biglang sumeryoso kaya nakagat niya ang kanyang mga labi.

            “Sa tingin mo may pag-asa pa ba ako kay Yumi?”

            Napabuntong-hininga siya. “Do you want a serious answer? Walang halong biro at negosyo?” kumunot ang noo nito sa tanong niya pero hindi naman sumagot. “Sa totoo lang Nico wala ka na talagang chance kay Yumi. I think she’s falling for Howard, scratch that, mahal na yata niya ang kapitbahay natin na iyon. At saka matagal na rin na nakabakod si Howard kay Yumi. Sa ganda ng kaibigan ko at sa tagal na single siya, nakakapagtakang ilang taon din siyang single hindi ba? Magaling talagang mambakod ang isang iyon. Sabi ko nga minsan, iyong mga torpe sila iyong mas malakas mambakod dahil iyong hindi nila nasasabi sa harap ng taong gusto nila ay nagagawa nila kapag hindi nakatingin iyong gusto nila sa kanila.” Mahabang paliwanag niya.

            Pero nakakunot pa rin ang noo nito. “Bakit may halong negosyo?” sa haba ng sinabi niya ay iyon lang ang nasabi nito?

            “Business woman ako kaya ipupush kitang manligaw kay Yumi dahil sa akin ka bumibili ng mga bulaklak, sayang din ang kikitain ko sa iyo at sa panliligaw mo.” nag-isang linya ang mga labi nito sa kanyang sagot. “Uy, huwag kang magalit kahit kay Earl naman ay ganoon din ako.” Mas lalong lumalim ang pagkakakunot ng noo nito. Napabuntong-hininga nalang siya dahil mukhang hindi na naging maganda ang reaksyon ng mukha nito.

            “Sorry.” Hingi nalang niya ng paumanhin. Hindi talaga maganda ang mga dirty tactics sa negosyo dahil nagboboomerang sa kanya. 

TBC

<3 <3 <3 

LOVE,

INANG

Photo CTTO