Black Magic 2 - Bloom Love: 7- Blue Anemone

                                                                    7- Blue Anemone

            “LOLA, pwede bang huwag nalang akong pumunta? Sa tingin ko kasi hindi rin magwowork ang kung anuman ang nasa isip mo.” Hindi niya napigilang magreklamo sa lola niy habang hinahanapan siya nito ng maisusuot para sa kanyang date. Nai-setup na naman siya nito sa isang blind date ng hindi niya alam. At ito pa ang namimili ng mga isusot niyang damit.

            “Kailangan mong magpunta aba ay nakakahiya sa amiga ko at sa apo niya. Mabait ang apo niya nakilala ko na minsan noong nagpunta kami sa bahay nila upang doon maglaro ng mahjong.”

            Sumimangot siya. “Hindi naman po issue sa akin iyan dahil alam kong hindi niyo naman ako papasamahin sa taong may masamang ugali. Nagpromise na kayo sa akin na last na iyong isang buwan.”            

            “Sinabi ko ba iyon?” iniwas nito ang mga mata nito na halatang nagsisinungaling sa kanya. “Nakalimutan kong nagpromise ako, kapag pumunta ka sa blind date sure akong last na talaga ito.”

            Kinuha niya ang cellphone niya at binuksan ang camera application niya, pagkatapos iset sa video mode ay bumaling siya sa kanyang lola.

            “La, sabihin mo nga last na ito.”

            “Huli na ito Pamela-.” Napansin nito ang ginawa niya kaya tumigil ito pero sapat na ang sinabi nito para masiguradong hindi na nito makakalimutan ang kanilang pinag-usapan. “Wala ka bang tiwala sa akin?” nagdadrama na naman ito and she won’t fall for it.

            “Naninigurado lang lola dahil baka makalimutan niyo na naman.” Bumuntong-hininga siya. “La, matanda na ako at kaya ko ng maghanap ng mapapangasawa ko. Masaya naman po ako sa buhay ko kaya huwag na ho kayong mag-alala sa akin.”

            “Baka tumanda ka ring mag-isa katulad ko.”

            “Ano naman ngayon kung tumanda akong mag-isa? Kung destiny ko ho na tumandang mag-isa, puwes, tatanggapin ko. Huwag na ho kayong mag-alala.”

            “Magugustuhan mo ang magiging date mo, gwapo at charming.” Tila agad nitong nakalimutan ang unang napag-usapan nila. “Bakit ba puro desente itong mga damit mo dito Pamela dapat ay may mga sexy ka rin na outfit. Gusto mong pahiramin kita? Marami ako sa cabinet ko.”

            Tuluyan na siyang napabuntong-hininga, wala ng pag-asa ang lola niya.

            KUNG hindi man siya isang malaking tanga sana ay naitanong niya ang pangalan ng ka-date niya. Baka mamaya ay magmukha naman siyang tanga dahil kahit pangalan nito ay hindi niya alam. Sinabi lang ng lola niya ang address sa isang sikat na fine dining restaurant na alam niyang ito rin ang nagpabook.

            Isang simpleng dilaw na bestida lang ang suot niya, her lola tells her she looks like a walking crayons dahil sa mahilig siya sa mga pastel colors at nudes na shades. Sumasakit ang mga mata niya sa sharp and bold colors kaya nahiligan niya ang mga light colors and besides bagay naman sa kanya dahil sa light ang skin complexion niya. Hindi rin heavy ang make-up niya dahil ayaw niyang isipin ng ka-date niya na sobrang excited siyang magpaganda para dito.

            Walang pangit sa lahat ng nakaka-date niya, batid niyang na-screen na rin ng lola ang mga dating pinapareha sa kanya. At ayaw naman niyang masabihan ng hindi maganda kaya nag-effort na rin siya para sa kanyang hitsura. Sa mga ganitong event lang siya nakakapag-ayos dahil mas gusto pa rin niya ang no make-up look niya kapag nasa Blooms Station siya.

            “Do you have any reservations ma’am?” untag ng receptionist sa kanya. Sinabi niya ang pangalan ng lola niya dahil iyon ang sabi nito. “Someone’s waiting for you ma’am in your table.” tinawag nito ang isang waitress at dinala siya sa table na sinabi nito kanina. Habang naglalakad ay agad niyang napansin ang likod ng lalaking sinasabi nilang naghihintay sa kanya. Bigla siyang kinabahan habang nakatingin sa malapad na likod nito.

            “Thank you miss.” Baling niya sa waitress ng malapit na sila sa mesa. Magalang na iniwan siya ng kasama at nagpatuloy siya sa paglalakad. “Good evening, I am sorry I’m late--.” Nabitin ang dila niya sa ere ng magtaas ng tingin ang naghihintay sa kanya. Kumunot ang kanyang noo habang tumaas naman ang dalawang makakapal na kilay ng lalaki.

            “Pamela?!” gulat at pagtataka ang rumehistro sa mukha ng lalaki.

            “Nicolo, what are you doing here?” parang gusto niyang batukan ang sarili sa sobrang talinong tanong na iyon. “Mukhang nagkamali ako ng mesang linapitan.” Halos lahat ng kalapit na mesa nila ay okupado na.

            “Blind date?” usisa ng lalaki.

            “Pinagbigyan ko lang ang lola ko.” biglang lumapad ang ngiti nito at tila nakahinga ito ng maluwang sa kung ano ang nalaman.

            “Mukhang hindi ka nagkamali ng mesang nilapitan.” Tumayo ang lalaki at doon lang niya napagtanto kung gaano ito katangkad, at nang lumapit na ito sa kanya ay may nalaman din siya, sobrang bango nito. Pinaghila siya nito ng silya at umupo siya. “I am relieved to know that you’re my date.”

            “Hindi mo rin alam?”

            Umiling ang binata. “I forgot to ask my grandmother, old ladies sometimes are very manipulative.”

            “Sinabi mo pa.”

            Tumahimik ito saglit at napatitig sa kanya, bigla siyang naconscious. “May dumi ba sa mukha ko?”

            Ngumiti at umiling lamang ang lalaki. “Naninibago lang ako ngayon lang kita nakitang nag-ayos.”

            Namula ang pisngi niya sa sinabi nito. “Pasensya na pangit talaga ako sa personal-.”

            “No! That’s not what I mean. You really look lovely tonight but I guess mas sanay akong nakita kang simple lang.”

            “Kung simple lang ako hindi na ako maganda?” tinaasan niya ito ng kilay.

            “You are absolutely beautiful with or without any make-up.” Tumawa siya ng bigla itong natarantang sagot. Nailing nalang siya dito, tinitigan din niya si Nicolo. Matagal na niyang alam na may hitsura ang ex-boyfriend ng kaibigan niya pero habang nakatingin dito ng ganito kalapit napagtanto niyang hindi lang ito may hitsura, gwapo talaga ito.

            Tumikhim siya upang hindi nito mapansin ang pagtitig niya. “You don’t look bad yourself.”

            “Pinupuri mo na ba ako sa lagay na iyan?”

            Nagkibit-balikat siya habang tumatango-tango at nagpipigil ng ngiti. “Ganyan ako pumuri kaya bear with it. Mataas ang standards ko sa gwapo.” Biro niya.

            “Pumasok ba ako sa standards mo sa gwapo?”

            “Hindi pa kaya pagbutihin mo pa ang pagiging gwapo, assignment mo iyan.”

            Hinawakan nito ng dibdib nito. “Ang sakit mo sa ego, Pamela.”

            Kunwari ay malakas siyang napasinghap. “Meron ka pala n’on.” Agad niyang kinagat ang labi dahil sa walang prenong takbo ng bibig niya. “Joke lang iyon don’t take it seriously.”

            “I am not offended alam kong nagbibiro ka lang.” nakahinga siya ng maayos sa sinabi nito. “Kidding aside, kanina ko pa tinitingnan ang bulaklak na ito. Hindi ako pamilyar dito.”

            Tiningnan niya ang bulaklak na nakalagay sa vase na dekorasyon sa mesa nilang dalawa. Tatlong kulay asul na bulaklak.

            “This is anemone blanda.”

            “Anemone? Sea anemone?”

            “Nope. Kapangalan lang ng sea anemone pero iba ang bulaklak na ito. Normally, tumutubo ito sa mga European countries at sa Japan.”

            “Anong meaning ng anemone?”

            “Sa Greek ang meaning niya ay wind flower, ang hangin ang dahilan kung bakit bumubukadkad ang mga petals niya at ang hangin din ang dahilan kung bakit natatanggal ang mga patay na petals.”

            “That makes sense.”

            Ngumiti siya dito. “Maganda ba ang meaning nito sa buhay ng tao?”

            Muling kinagat niya ang labi habang nakatingin dito. “Huwag mo nalang alamin.”

            Nagtataka man ay nagtanong pa rin ito. “Pangit ba?”

            Nagkibit-balikat lang siya. “Both.”

            “Both?”

            “Both good ang bad.”

            “Come on Pamela, I am dying to know the meaning.”

            “Huwag na sabi, bawal mo iyang ibigay kay Yumi.”

            Nagdugtong muli ang dalawang makakapal na kilay nito. “Pam.” The way he says her name makes her insides twitched uncomfortably.

            “Anemone means fading hope and a feeling of having been forsaken.” Nawala ang pagkakakunot sa noo nito pero agad na bumagsak ang dalawang balikat ng kaharap.

            “Hindi ka pwedeng magtinda ng ganitong bulaklak sa flowershop mo.”

            “Maganda naman ang anemone, mahirap nga lang mag-order niyan.”

            “Paanong ang napakagandang bulaklak na ito ay may ganoon kalungkot na kahulugan?”

            Muli siyang umiling. “Baka nakakalimutan mo may positive side pa iyan. Maaaring ang ibig sabihin ng bulaklak na ito ay pagkawala ng pag-asa, on the positive side, ang ibig sabihin din niyan ay anticipation.”

            “Fading hope and anticipation? Irony isn’t it?”

            Tumango siya. “Depende naman kasi sa tao kung anong kahulugan ang gusto mong gamitin. Sabihin natin naniniwala ka sa dalawa, maaring wala ka ng pag-asa sa isang bagay pero asahan mo rin na may darating din na bagong bagay para sa iyo.”

            Napansin niya ang pagtitig nito sa kanya. “Why/” she asked.

            “I—sa tingin ko ay tama ka. Nawalan ng pag-asa pero may bagong hihintayin. Now, I understand.” May lihim na ngiti sa mga labi nito habang nakatingin sa kanya… o sa bulaklak na hawak niya. Siya naman ang walang maintindihan sa sinabi nito pero kahit ano pa iyon kung masaya ito mas mabuti.

TBC

<3 <3 <3

Love,

INANG

p.s: Photo CTTO