Blogserye: Black Magic 19

19

          HINDI niya maintindihan kung bakit bigla nalang itong hinimatay kahit wala pa naman siyang ginagawa. Ganoon ba talaga kasagwa ang hitsura niya pero sa tingin naman niya ay maganda siya, baka iba sa paningin nito. Parang gusto tuloy niyang mainis na ng tuluyan kay Howard kung hindi lang talaga niya ito mahal nungkang lalapitan at aalagaan pa niya ito. IYong kapitbahay naman nilang doktor na tumingin dito ay pagkatapos madala si Howard sa bahay ay tinawanan lang siya nito na para bang may nakakatuwang nangyari pati na rin iyong mga kalaro nitong kapitbahay nila ay pinagtawanan lang ang pobreng binata. Wala tuloy siyang ibang choice kundi ang alagaan ito.

            Tinitigan niya ito habang nakahiga ito sa sofa nito, dahan-dahan itong kumilos tanda na malait na itong magising.

            “Howard.” Agad itong nagmulat ng mata na tila ba nagulat ng marinig ang boses niya. “Okay ka lang ba may masakit ba—err—may masakit ba sa iyo?” nag-aalalang tanong niya dito at inalalayan itong umupo ng maayos. Tahimik na nakatitig lang ito sa kanya making her feel so awkward all of a sudden. She just bit her lips when she heard him groaned and close his eyes again. Mukhang hindi pa maganda ang lagay ng kaluluwa nito.

            “I am okay umalis ka na Yumi bakit ka ba nandito?”

            “Hindi ako aalis dito hangga’t hindi ko nakikitang okay na ang lagay mo.” Insist niya, he didn’t opened his eyes.

            “Just- go, not now Yumi saka mo na ako kulitin.” Taboy nito sa kanya nakaramdam siya ng inis sa ginawa nito pero hindi siya susuko wala siyang pakialam kung ipagtatabuyan man siya nito basta hindi siya aalis bahala na ito sa buhay nito baka kasi kapag iniwan niya ito ay magnonosebleed lang ulit ito at maubusan ng dugo sa katawan, hindi pwede pakakasalan pa niya ito.

            “Hindi kita pwedeng iwanan dito baka mas lalong lumala ang lagay mo hindi ka pa magaling.”

            He look at her, if only looks can kill she will be dead by now. “I don’t need you here Yumi just go.” His tone is different talagang hindi ito nagbibiro sa pagpapaalis sa kanya at mukhang anumang oras ay baka kaladkarin na siya nito palabas ng bahay nito. She needs to retreat for now ayaw muna niyang galitin ito dahil baka hindi na niya ito malapitan. Bumuntong-hininga nalang siya at dahan-dahan na tumayo para umalis, retreat muna.

            “M-magpahinga ka.” Hindi na ito sumagot kaya napilitan na rin siyang umalis sa bahay nito, kinapa niya ang dibdib niya nasasaktan siya sa pagtataboy nito sa kanya. All she wants is to take care of him pero kung ayaw nito hindi na muna niya ito pipilitin. Natatawang naglakad siya palayo sa bahay nito pero iyong tawa niya walang kalaman-laman dahil alam niya sa sarili niya na hindi siya masaya.

            “Mayumi!”

            “Ay, bulaga.” Bulalas niya ng marinig ang boses ni Earl, bumaba ito sa kotse nito at may bitbit na basket na puno ng bulaklak mukhang galing ito kay Pamela. “Earl, anong ginagawa mo dito?”

            “Pupuntahan sana kita sa bahay niyo mabuti nalang at nakasalubong kita.” Tiningnan siya nito mula ulo hanggang paa kasabay ng pagkunot ng noo niya. “Bakit ganyan ang ayos mo?” takang tanong nito.

            “Pangit ba?” inosenting tanong niya.

            “Bagay nga sa iyo pero parang hindi ikaw.” Binuksan nito ang trunk ng kotse nito at may kinuhang jacket. “Bilad na bilad ang katawan mo sa susunod huwag mo na uling suotin itong damit mo.” Tinulungan siya nitong isuot ang jacket nito.       

            “Salamat.”

            “Hey, you looked sad.”

            Ngumiti lang siya. “No, I am okay.”

            “Kailangan mo ng kausap?” umiling siya pero sa totoo lang gusto niya ng kausap iyong matinong kausap. “I know you, alam kong wala ka sa mood come on talk to me hindi naman ako mangangagat.” Biro nito at dahil nag-offer na ito kaya pumayag na rin siyang sumama dito.

            “Okay.”

            He opened his car for her and then she hopped in, tahimik lang siya habang nasa biyahe sila at hindi niya alam kung saan siya nito dadalhin basta namalayan nalang niyang nasa isang pamilyar na lugar sila. It was the same place where she accepted Earl’s proposal and be his girl, it was a very special place for her pero ngayon parang iba na wala na ang kakaibang feels it’s an ordinary place anymore.

            “Sit.” Turo nito sa Bermuda grass kung saan sila dating nakaupo, hinubad niya ang kanyang suot na sapatos at basta nalang tinapon sa kung saan at hinilot ang kanyang mga binti. “So, is it him?”

            “Huh?”

            “The guy whom telling us that you like? Siya ba ang dahilan kung bakit ka nagbago?”

            Ayaw na niyang magsinungaling kaya tumango nalang siya. “He is, funny right? I hate changing for other people pero sa kanya ang bilis kong makapagdesisyon na magbago pero hindi naman pala niya maaappreciate dahil pinaalis lang niya ako matapos siyang magnosebleed at himatayin. Nakakainis siya.” Sa inis niya ay pinagbubunot niya ang Bermuda grass na abot ng kanyang palad. “Kung hindi ko lang talaga siya mahal pipilipitin ko ang leeg niya.”

            “I know it, you love him.”

            Napakurap siya at napatingin kay Earl, “Oh shucks, Earl… I am sorry- I mean- dapat sinabi ko na-.”

            “Hey, hey, chill lang Yumi naiintindihan kita.” Ngumiti ito sa kanya at tinapik ang noo niya gamit ang mga daliri nito na karaniwan nitong ginagawa kapag naiinis siya sa mga hirit nito noon. “I understand and you don’t have to explain dahil ramdam ko iyon.”

            “Anong ramdam?”

            “When I asked you a chance I knew wala na talaga, I can’t see those sparks in your eyes anymore. I tried to revive pero alam kong huling-huli na ako hindi ako galit o magtatampo kasi kasalanan ko rin naman kung bakit nawala ang nararamdaman mo sa akin. Ako ang may kasalanan dahil ako ang unang umalis at hindi nagparamdam if it wasn’t for my stupidity I wouldn’t missed a chance with a very beautiful and talented woman like you. You are a gem Yumi and losing you is like losing a very precious and expensive diamond.”

            Nakinig lang siya dito. “I understand.” Malungkot na ngumiti si Earl. “I am sorry Yumi for leaving before if only I can turn back time ginawa ko na pero hindi ito fairytale this is reality. You might have remembered me but you’ve already forgotten the feelings you had for me.”

            “Earl, I am sorry.” Hingi niya ng paumanhin dito.

            “You don’t have to wala kang kasalanan ang laki pa nga ng pabor na ibinigay mo sa akin dahil hinayaan mo akong ligawan ka ulit kahit na alam kong wala na talaga.”  Napakagat nalang siya ng labi sa sinabi nito, alam na pala nito. “Now, seeing you like this I can’t help myself think if this is what you’ve looked like when I left you all of a sudden before.”

            Ngumiti lang siya dito dahil hindi niya idedeny iyon, “Kung nakita kita na ganito noon malamang ako na ang bumugbog sa sarili ko.” Biro nito. “Ikaw ang babaeng hindi dapat saktan Mayumi dahil napakabait mong tao tanga lang ang mananakit sa iyo.”

            Natawa siya sa sinabi nito dahil para na rin kasi nitong inamin na isa itong dakilang tanga.

            “Finally tumawa ka na rin, huwag ka ng malungkot at sa sinabi mong hinimatay at nagnosebleed ang lalaking gusto mo ng makita ka-.” Napaisip ito at napailing. “He doesn’t really hate you.”

            “Talaga? Pero bakit ganoon ang reaction niya?”

            “Well, I can’t explain it to you now pero malalaman mo rin pero sigurado akong gusto ka rin ng kung sinumang taong iyon.” nagduda siya sa sinabi nito, kung pagkagusto ang pagtataboy mo sa taong gusto mo ay pagkagusto ano nalang kung hate na hate na siya nito.

            “Ang gulo niyong mga lalaki.” Tumawa lang ito sa kanyang sinabi.

            “Kung magulo ang mga babae kapag kaming mga lalaki ang naguguluhan ibig sabihin espesyal sa amin ang dahilan ng gulong iyon kaya huwag ka ng malungkot cheer up, tutulungan kitang maipakita ng kung sinumang lalaking iyon na hindi dapat kukupad-kupad. Sabi nga nila kapatid ng late ang absent, kapag nahuli siya sa pagtapat sa iyo baka tuluyan na siyang maging absent sa buhay mo. Kailangan lang siyang takutin.”

            “Baliw, hindi na kailangan ako na ang bahala sa kanya pero panghahawakan ko ang sinabi mong baka may gusto nga siya sa akin at hindi niya ako hate.”

            Hinawakan niya ang palad ni Earl. “Thank you Earl sa totoo lang hindi ko alam kung paano ko sasabihin na wala na talaga akong nararamdaman sa iyo na hindi kita nasasaktan o na-ooffend. Thank you for understanding and thank you for everything.”

            “Basta ikaw and besides, hindi na ako pwedeng makapasok sa puso mo bilang boyfriend pwede bang gawin mo nalang akong boy friend? Iyong may sa space para hindi ka na maguluhan.”

            “Wala pa akong bestfriend na lalaki baka pwede ka?” biro niya.

            “Bestfriend? Why not? I will be your bestfriend then and if you need me I am just a call away huwag mong kalimutan iyan.”

            “Thank you Earl, for being such a good sport.” Ngumit lang ulit ito sa kanya at saka ginulo ang buhok niya, if only Howard is like this. 

<3 <3 <3

TBC

PS: Photo CTTO