Blogserye: Black Magic 21

21

          “Mayumi sandali lang.” wala sana siyang pansinin si Howard at balak sana niyang tumakbo nalang hanggang sa mawala na ito sa paningin niya kaya lang anong silbe ng maiikling biyas  niyang triple na nga ang bilis sa mahahabang binti nito. Curse her short legs! “Yumi, wait.” Mabilis siyang nahabol ni Howard at sa isang iglap lang ay nasa harap na niya ito.

            Napalunok siya, hindi niya alam kung ano ang sasabihin at ikikilos niya. Baka ano naman kasi ang pumasok sa isip nito--. “S-sinamahan ko lang si Makisig mag-aapply kasi siya dito for college-uhm- hindi ko naman alam na dito ka pala nagwowork.” Natatarantang paliwanag niya dito, hindi talaga niya alam na nandito si Howard alam niyang professor ito pero hindi niya alam kung saang university. “Si-sige alis na muna ako hahanapin ko ang testing center.” Pinilit niya lang maging magiliw dito kahit na ang totoo ay gustong-gusto na niyang iuntog ang ulo sa pader sa tabi niya hindi nga siya makatingin dito ng maayos.

            “Are you running away from me?”

            She just bit her lips and shook her head, “Hindi ah, may lakad lang talaga ako.” Dahil nasa harap niya ito kaya kailangan niyang lumusot pero hindi siya nito hinayaang makaalis para silang nakikipagpatintero at ito ang taya. “Howard ano ba alis ka nga.” Itinulak pa niya ito pero nahawakan lang nito ang magkabilang braso niya making her feel uneasy again, hindi talaga pwedeng ganito siya dahil para siyang mababaliw na hindi niya maintindihan.

            “Nanlalamig ka na Yumi.” Para na nga siyang mababaliw eh, totoo ang sinabi nitong nanlalamig na talaga siya. “Hindi naman masyadong malamig dito sa lobby.” And the guy is playing with her, alam nito kung ano ang nararamdaman niya ng mga oras na iyon.

            “Howard…” hindi niya alam ang sasabihin niya pero nagsalita pa rin siya. “I promise it’s not really my intention to see you here, it was a mere accident sana maniwala ka.” She is almost pleading. “Aalis na rin ako sa labas ko nalang hihintayin si Makisig malapit na rin siguro siyang lumabas.” Pinilit niyang kumawala dito pero talagang mahigpit ang hawak nito sa kanya.

            “Prof—uy, ang ganda ng kasama natin girlfriend niyo po?” tanong ng isang grupo ng mga estudyanteng lalaki na napadaan sa tabi nila. “Kapatid niyo po? Pwedeng mahingi ang number?”

            Howard’s hands shifted from her arms down to her waist and pulled her body closer to his.

            “SIge po prof balik na kami sa room hindi na kami magcucutting classes.” Agad na umalis ang mga ito sa harap nila.

            “Sabay na nating hintayin si Makisig.” Biglang nagbago ang tono ng boses nito, para bang hindi ito iyong lalaking palaging nakaangil at palaging galit sa kanya. “Hindi mo alam kung saan pabalik sa Testing Center.” Inakay siya nito papunta sa kung saan na para bang bata siya na hindi alam kung paano maglakad.

            “I can walk on my own hindi mo naman ako kailangang akayin eh.”

            “Hindi naman kita inaakay I’m just guiding you.”

            “Mahahanap ko rin ang testing center huwag ka ng mag-abala.”

            Paano siya makakalayo dito kung halos wala ng space sa pagitan ng katawan nila? Kaso wala naman yata itong narinig mula sa kanya dahil mas abala ito sap ag-akay sa kanya na para bang may sakit siya at kapag binitiwan siya nito ay baka matumba siya. Pero kahit na nahihiya pa rin siya ay unti-unting natutunaw ang hiya niya sa katawan dahil sa ginawa nito sa kanya she felt like a lady--- a princess.

            “Mukhang matagal pa si Makisig dito.”

            “Mag-aapply lang naman siya ah.” Aniya na nakisilip din sa office kung saan ito nakasilip, hinayaan naman siya nito pero sobrang dikit na ng katawan nila sa isa’t isa. Nandoon nga si Makisig at mukhang mahabang hintayan nga dahil marami pang nakapila na mag-aapply din.

            “Bakit ang tagal?”

            “There is an interview and a pre-test before the university allows them to take the main entrance exam.” Bigla tuloy siyang kinabahan sa kapatid niya, hindi niya alam kung kaya ba nito ang ganoong surprise event baka kasi bigla nalang itong magfreeze at hindi makasagot.

            Tinitigan niya ang kapatid niya na prenteng-prente na nakaupo lang doon habang  nakatitig lang sa kisame ng opisina, nababaliw na naman yata si Makisig at palihim na naman nitong kinakausap ang invisible gecko friend nitong si Timmy na nakikita lang nito sa mga kisame ng kung kani-kaninong mga bahay. Hindi man lang nito napansin na ang mga batang ka-edad nito ay kanina pa nakatitig sa kapatid niya na para bang amazed na amazed. Kahit ayaw niyang aminin may hitsura at height din naman ang bunso nila, mana sa tatay niya siya nagmana sa nanay nila.

            “Gaano katagal?” pabulong na tanong niya dito.

            “Long enough para mabored ka.”

            “Babalikan ko nalang si Makisig mamaya.”

            “You want to go out and eat?” kunot noong napatingin siya kay Howard. “What?”

            “May sakit ka ba?” nag-aalalang tanong niya dito baka dala lang iyon ng pagkakahimatay nito noong isang araw. “Hindi ka dapat lumabas dahil mainit baka magnosebleed ka na naman.” She is really worried about his health hindi healthy ang basta-basta nalang dumudugo ang ilong.

            “I’m fine.”

            “No you are not!” medyo napalakas ang boses niya kaya biglang bumukas ang pintuan ng testing center and whoever the old lady is gave them a very irritated and annoyed look. Mabilis naman silang umalis doon wala ng pakialam kung sino ang nanghila basta makalayo lang sila doon.

            “Sino iyon?” tanong niya dito habang naglalakad na sila palabas ng university.

            “An old professor.”

            “Nakakatakot siya.”  

            Tumawa lang ito sa sinabi niya. “Halika dito baka masagi ka pa ng mga estudyanteng wala sa wisyo kung maglakad dito sa lobby.”         

            “Bakit?” takang tanong niya dito.

            “Anong bakit?”

            “Bakit ang bait mo yata sa akin ngayon? Mamamatay ka na ba?”

            Pinisil lang nito ang tungki ng ilong niya. “Crazy.”

            “Hindii nga bakit ganyan ka ngayon parang hindi ako sanay, awayin mo nga ako, you know push me away and--.”

            “I am sorry Yumi.” Nagulat siya sa paghingi nito ng tawad. “Gusto ko lang humingi ng tawad sa nagawa ko sa iyo noong isang araw, I know you were just trying to help at minasama koi yon na hindi naman dapat. Hindi lang ako sanay na inaalagaan ako.”

            “Why? Hindi masamang maalagaan Howard.”

            “It’s just that no one have done that to me before I am the only boy in the family and I act as the eldest even if I am not. Maagang namatay ang daddy ko and my mom was always busy with the business my dad  left, my sisters were busy with their own lives. Ako ang tumatayong tatay sa mga kapatid ko and I don’t want them to see when I am sick because I don’t want them to see how weak  I am.”

            “Weak ka nga.” Panggagatong niya dito. “Dahil iyong pagpapakita mo ng kahinaan mo hindi talaga kahinaan iyon, that’s bravery. You are brave enough to show the world that you are not perfect and your imperfections makes you braver Howard.” Ano ba itong pinagsasabi niya? “Hindi mo ba alam na hindi lahat ng babae ay gusto iyong lalaking babantayan at aalagaan sila, meron ding may gusto na sila ang nag-aalaga sa mga lalaking gusto nila.” Tuluyan ng naglaho ang hiya niya dito, para kasing unti-unti ay nag-oopen up sa kanya si Howard and she really likes the feeling it seems like it’s bringing them closer together.

            “Gusto mo bang nag-aalaga?”

            “Naman, pero gusto ko rin na inaalagaan ako it’s give and take lang naman. Ika  nga nila it takes two to tango dapat fair lang, give and take lang.” napansin niyang napatitig ito sa kanya. “ANo na naman?”

            “I have something in mind.” Kumunot lang ang noo niya sa sinabi nito. “Which I like but you will surely curse me after that.” Mas lalong kumunot ang noo niya.

            “Ano ba iyon?”

            In a flick of seconds suddenly he pulled her closer to her and his lips descends on her lips making her mind go haywire. He is kissing her, Howard Enriquez is kissing her for God sake and she doesn’t even know what to do parang naprito sa malamig na tubig ang utak niya--- ano ba ang gagawin niya? Maghuhubad na ba siya?

<3 <3 <3

TBC

PS: Photo CTTO

Blogserye: Black Magic 20

20

          Feeling sad

          Iyon ang natatanging sinulat niya sa kanyang blog entry dahil hindi rin niya alam kung ano ang sasabihin niya, she just felt posting something to ease some unwanted feelings she just felt so restless all of a sudden dahil na rin sa mga nangyari nitong mga nakaraang araw.

            @Yumi why are you feeling sad L

          Napangiti siyang bigla ng may magcomment agad sa kanyang walang kakwenta-kwentang blog entry.

          Hi @SweetTooth wala lang, just feeling sad lang dahil pakiramdam ko ay basted agad ako. Nakakahiya  ang ginawa ko.

            Agad itong nagreply sa kanya.

          Baka naman iba lang ang interpretation mo sa naging reaction niya.

          Iniisip pa niya ang reply niya ng marinig niyang tinatawag na siya ng kapatid niyang kanina pa excited sa lakad nilang dalawa.

            “Ate, baka hindi na ako makapag-take ng entrance exam.” Reklamo nito sa kanya.

            “OA ka na Makisig mag-papasa ka pa nga lang ng form malayo pa ang entrance exam.” Angil niya dito, dahil malapit na itong makagraduate ng high school kaya hinayaan nalang nila itong maghanap ng university na gustong pasukan nito. Maswerte pa rin ang kapatid niya dahil hindi ito napasama sa first batch ng bagong education system sa Pilipinas.

            “Basta dali na.” pangungulit uli nito sa kanya, nagreply muna siya kay @SweetTooth.

@SweetTooth thank you for your kind words, I’m gonna stop

          “Ay ano ba!” tili niya ng biglang batuhin siya ni Makisig ng kung anong bagay kaya napindot tuloy niya ng wala sa oras ang enter at nag-automatic shutdown na rin ang kanyang tablet dahil sa nalow battery na ito. “Oo na, tayo na kaasar ka.”

            Lumabas na siya ng kanyang silid at natagpuan si Makisig na prenteng-prente na nakaupo sa sofa habang kandong si Yuhan na natutulog. Ang aso niya sobrang takaw sa tulog, masandal lang saglit tulog na at sobrang lakas na ring kumain.

            “Let’s go.” Aniya, tiningnan siya ng kapatid niya mula ulo hanggang paa. “I’m back to normal na bro kaya huwag ka.”

            “Wala naman akong sinabi.” Pagtatanggol nito sa sarili nito.

            “Yumi dadalhin mo ba ang sasakyan?” tanong ng nanay niya.

            “Magtataxi lang kami Nay, may idedeliver pa kayo mamaya kaya kayo nalang ang magdala sa sasakyan.”

            “Mag-ingat kayo sa biyahe.”

            “Opo,” sabay na sagot nilang dalawa, nasa labas na sila at naghihintay ng taxi.

            “Ate pahinging pera.”

            “Huh? May pera ka naman ah.” Nagpapartime ito sa bakeshop nila para may additional income and savings din ang kapatid niya na sa kanya mismo. Ayaw kasi nilang matulad ito sa ibang mga kaibigan nito na umaasa lang sa mga magulang para mabuhay, lalaki kasi ang kapatid niya at kung nagawa  sa kanya ng kanyang mga magulang na turuan siyang maging matipid at magsikap dapat ay alam din ng kapatid niya lalo pa at lalaki ito, paano nalang ito kapag nag-asawa na ito at nagkapamilya.

            Napakamot ito ng ulo. “Ang kuripot mo talaga.”

            “Sige bibigyan kita ng pera pero ikaw ang magbabayad sa taxi at sa entrance examination fee mo okay lang ba iyon?”

            “Sabi ko nga ikaw na.” pumalakpak ito. “Ikaw na ate ang iboboto ko sa senado.”

            “Ulol.” Pumara na sila ng taxi at habang nasa taxi sila ay tahimik lang siya at nakikinig sa music na galing sa stereo ng sinasakyan, napangiti nalang siya ng marinig ang kanta. ‘Black magic’ by Little Mix, ewan ba niya pero trip na trip kasi niya ang kantang iyon she just love how the lyrics  makes her smile.

            Para kasing siya iyon sabi ng isa sa naunang client niya, she’s like selling a love potion- scratch that- she is baking something na may love potion na kapag ibinibigay sa taong mahal nila ay nakukuha nga nila ang loob ng nililigawan nila. She knew it was absurd pero dahil na rin sa paniniwala ng mga customers nila kaya pabalik-balik ang mga ito sa kanya. Hindi naman siya naniniwala doon dahil kung totoo iyon bakit hate pa rin siya ni Howard hanggang ngayon?

            Namimiss na niya ito, gustuhin man niyang puntahan ito sa bahay nito para kulitin ay hindi pa ready ang puso niya na mapahiya uli. Nakakahiya na nga iyong nagawa niyang magsuot ng ganoong klaseng damit at rumampa sa harap nito para lang palayasin nito, chill-chill muna siya.

            Naputol lang ang pagmumuni-muni niya ng huminto sila sa harap ng university na gustong pasukan ng kapatid niya. Pagkatapos magbayad ay pumasok na sila at hinanap ang testing center, mabuti nalang at uso ang elevators sa university na iyon dahil magrereklamo talaga siya.    

            “Ate ako lang ang papasok sa loob.” Untag ni Kisig sa kanya.

            “Ganoon ba? Dito lang ako itext mo ako or call me if you need me.” Kumuha siya ng pera sa wallet niya at ibinigay sa kapatid niya. “Magtotour lang ako sa future school mo.” Tumango lang ito and after she wished her brother good luck ay naglakad-lakad na siya kaso sa dami ng mga nalikuan niya kanina she doubt it mahahanap agad niya ang testing center office, magtatanong nalang siya mamaya o kaya naman ay hayaan niyang hanapin siya ni Makisig.

            Napadaan siya sa isang glass walls na maraming nakapaskil na mga posters ng mga plays at kung anu-anong announcement kaya binasa niya iyon. May mga scholarships abroad doon, pwede niyang ipatapon si Makisig sa ibang bansa. She is about to read another poster when suddenly the glass wall opened, hindi pala iyon wall lang it’s an office!

            “Yumi?”

            Napatanga siya ng marinig ang pamilyar na boses na iyon kasabay ng malakas na pagkabog ng puso niya, ang pamamawis ng kanyang mga palad at ang panlalaki ng kanyang mga mata. Paanong napunta si Howard doon? Mabilis siyang tumalikod at naglakad palayo dito, sigurado siyang pinaglalaruan lang siya ng kanyang mga mata, it wasn’t Howard! Iyong lakad niya ay naging takbo na, gusto lang niyang makalayo sa aparisyon nito.

<3 <3 <3

TBC

PS:  PHOTO CTTO

Blogserye: Black Magic 19

19

          HINDI niya maintindihan kung bakit bigla nalang itong hinimatay kahit wala pa naman siyang ginagawa. Ganoon ba talaga kasagwa ang hitsura niya pero sa tingin naman niya ay maganda siya, baka iba sa paningin nito. Parang gusto tuloy niyang mainis na ng tuluyan kay Howard kung hindi lang talaga niya ito mahal nungkang lalapitan at aalagaan pa niya ito. IYong kapitbahay naman nilang doktor na tumingin dito ay pagkatapos madala si Howard sa bahay ay tinawanan lang siya nito na para bang may nakakatuwang nangyari pati na rin iyong mga kalaro nitong kapitbahay nila ay pinagtawanan lang ang pobreng binata. Wala tuloy siyang ibang choice kundi ang alagaan ito.

            Tinitigan niya ito habang nakahiga ito sa sofa nito, dahan-dahan itong kumilos tanda na malait na itong magising.

            “Howard.” Agad itong nagmulat ng mata na tila ba nagulat ng marinig ang boses niya. “Okay ka lang ba may masakit ba—err—may masakit ba sa iyo?” nag-aalalang tanong niya dito at inalalayan itong umupo ng maayos. Tahimik na nakatitig lang ito sa kanya making her feel so awkward all of a sudden. She just bit her lips when she heard him groaned and close his eyes again. Mukhang hindi pa maganda ang lagay ng kaluluwa nito.

            “I am okay umalis ka na Yumi bakit ka ba nandito?”

            “Hindi ako aalis dito hangga’t hindi ko nakikitang okay na ang lagay mo.” Insist niya, he didn’t opened his eyes.

            “Just- go, not now Yumi saka mo na ako kulitin.” Taboy nito sa kanya nakaramdam siya ng inis sa ginawa nito pero hindi siya susuko wala siyang pakialam kung ipagtatabuyan man siya nito basta hindi siya aalis bahala na ito sa buhay nito baka kasi kapag iniwan niya ito ay magnonosebleed lang ulit ito at maubusan ng dugo sa katawan, hindi pwede pakakasalan pa niya ito.

            “Hindi kita pwedeng iwanan dito baka mas lalong lumala ang lagay mo hindi ka pa magaling.”

            He look at her, if only looks can kill she will be dead by now. “I don’t need you here Yumi just go.” His tone is different talagang hindi ito nagbibiro sa pagpapaalis sa kanya at mukhang anumang oras ay baka kaladkarin na siya nito palabas ng bahay nito. She needs to retreat for now ayaw muna niyang galitin ito dahil baka hindi na niya ito malapitan. Bumuntong-hininga nalang siya at dahan-dahan na tumayo para umalis, retreat muna.

            “M-magpahinga ka.” Hindi na ito sumagot kaya napilitan na rin siyang umalis sa bahay nito, kinapa niya ang dibdib niya nasasaktan siya sa pagtataboy nito sa kanya. All she wants is to take care of him pero kung ayaw nito hindi na muna niya ito pipilitin. Natatawang naglakad siya palayo sa bahay nito pero iyong tawa niya walang kalaman-laman dahil alam niya sa sarili niya na hindi siya masaya.

            “Mayumi!”

            “Ay, bulaga.” Bulalas niya ng marinig ang boses ni Earl, bumaba ito sa kotse nito at may bitbit na basket na puno ng bulaklak mukhang galing ito kay Pamela. “Earl, anong ginagawa mo dito?”

            “Pupuntahan sana kita sa bahay niyo mabuti nalang at nakasalubong kita.” Tiningnan siya nito mula ulo hanggang paa kasabay ng pagkunot ng noo niya. “Bakit ganyan ang ayos mo?” takang tanong nito.

            “Pangit ba?” inosenting tanong niya.

            “Bagay nga sa iyo pero parang hindi ikaw.” Binuksan nito ang trunk ng kotse nito at may kinuhang jacket. “Bilad na bilad ang katawan mo sa susunod huwag mo na uling suotin itong damit mo.” Tinulungan siya nitong isuot ang jacket nito.       

            “Salamat.”

            “Hey, you looked sad.”

            Ngumiti lang siya. “No, I am okay.”

            “Kailangan mo ng kausap?” umiling siya pero sa totoo lang gusto niya ng kausap iyong matinong kausap. “I know you, alam kong wala ka sa mood come on talk to me hindi naman ako mangangagat.” Biro nito at dahil nag-offer na ito kaya pumayag na rin siyang sumama dito.

            “Okay.”

            He opened his car for her and then she hopped in, tahimik lang siya habang nasa biyahe sila at hindi niya alam kung saan siya nito dadalhin basta namalayan nalang niyang nasa isang pamilyar na lugar sila. It was the same place where she accepted Earl’s proposal and be his girl, it was a very special place for her pero ngayon parang iba na wala na ang kakaibang feels it’s an ordinary place anymore.

            “Sit.” Turo nito sa Bermuda grass kung saan sila dating nakaupo, hinubad niya ang kanyang suot na sapatos at basta nalang tinapon sa kung saan at hinilot ang kanyang mga binti. “So, is it him?”

            “Huh?”

            “The guy whom telling us that you like? Siya ba ang dahilan kung bakit ka nagbago?”

            Ayaw na niyang magsinungaling kaya tumango nalang siya. “He is, funny right? I hate changing for other people pero sa kanya ang bilis kong makapagdesisyon na magbago pero hindi naman pala niya maaappreciate dahil pinaalis lang niya ako matapos siyang magnosebleed at himatayin. Nakakainis siya.” Sa inis niya ay pinagbubunot niya ang Bermuda grass na abot ng kanyang palad. “Kung hindi ko lang talaga siya mahal pipilipitin ko ang leeg niya.”

            “I know it, you love him.”

            Napakurap siya at napatingin kay Earl, “Oh shucks, Earl… I am sorry- I mean- dapat sinabi ko na-.”

            “Hey, hey, chill lang Yumi naiintindihan kita.” Ngumiti ito sa kanya at tinapik ang noo niya gamit ang mga daliri nito na karaniwan nitong ginagawa kapag naiinis siya sa mga hirit nito noon. “I understand and you don’t have to explain dahil ramdam ko iyon.”

            “Anong ramdam?”

            “When I asked you a chance I knew wala na talaga, I can’t see those sparks in your eyes anymore. I tried to revive pero alam kong huling-huli na ako hindi ako galit o magtatampo kasi kasalanan ko rin naman kung bakit nawala ang nararamdaman mo sa akin. Ako ang may kasalanan dahil ako ang unang umalis at hindi nagparamdam if it wasn’t for my stupidity I wouldn’t missed a chance with a very beautiful and talented woman like you. You are a gem Yumi and losing you is like losing a very precious and expensive diamond.”

            Nakinig lang siya dito. “I understand.” Malungkot na ngumiti si Earl. “I am sorry Yumi for leaving before if only I can turn back time ginawa ko na pero hindi ito fairytale this is reality. You might have remembered me but you’ve already forgotten the feelings you had for me.”

            “Earl, I am sorry.” Hingi niya ng paumanhin dito.

            “You don’t have to wala kang kasalanan ang laki pa nga ng pabor na ibinigay mo sa akin dahil hinayaan mo akong ligawan ka ulit kahit na alam kong wala na talaga.”  Napakagat nalang siya ng labi sa sinabi nito, alam na pala nito. “Now, seeing you like this I can’t help myself think if this is what you’ve looked like when I left you all of a sudden before.”

            Ngumiti lang siya dito dahil hindi niya idedeny iyon, “Kung nakita kita na ganito noon malamang ako na ang bumugbog sa sarili ko.” Biro nito. “Ikaw ang babaeng hindi dapat saktan Mayumi dahil napakabait mong tao tanga lang ang mananakit sa iyo.”

            Natawa siya sa sinabi nito dahil para na rin kasi nitong inamin na isa itong dakilang tanga.

            “Finally tumawa ka na rin, huwag ka ng malungkot at sa sinabi mong hinimatay at nagnosebleed ang lalaking gusto mo ng makita ka-.” Napaisip ito at napailing. “He doesn’t really hate you.”

            “Talaga? Pero bakit ganoon ang reaction niya?”

            “Well, I can’t explain it to you now pero malalaman mo rin pero sigurado akong gusto ka rin ng kung sinumang taong iyon.” nagduda siya sa sinabi nito, kung pagkagusto ang pagtataboy mo sa taong gusto mo ay pagkagusto ano nalang kung hate na hate na siya nito.

            “Ang gulo niyong mga lalaki.” Tumawa lang ito sa kanyang sinabi.

            “Kung magulo ang mga babae kapag kaming mga lalaki ang naguguluhan ibig sabihin espesyal sa amin ang dahilan ng gulong iyon kaya huwag ka ng malungkot cheer up, tutulungan kitang maipakita ng kung sinumang lalaking iyon na hindi dapat kukupad-kupad. Sabi nga nila kapatid ng late ang absent, kapag nahuli siya sa pagtapat sa iyo baka tuluyan na siyang maging absent sa buhay mo. Kailangan lang siyang takutin.”

            “Baliw, hindi na kailangan ako na ang bahala sa kanya pero panghahawakan ko ang sinabi mong baka may gusto nga siya sa akin at hindi niya ako hate.”

            Hinawakan niya ang palad ni Earl. “Thank you Earl sa totoo lang hindi ko alam kung paano ko sasabihin na wala na talaga akong nararamdaman sa iyo na hindi kita nasasaktan o na-ooffend. Thank you for understanding and thank you for everything.”

            “Basta ikaw and besides, hindi na ako pwedeng makapasok sa puso mo bilang boyfriend pwede bang gawin mo nalang akong boy friend? Iyong may sa space para hindi ka na maguluhan.”

            “Wala pa akong bestfriend na lalaki baka pwede ka?” biro niya.

            “Bestfriend? Why not? I will be your bestfriend then and if you need me I am just a call away huwag mong kalimutan iyan.”

            “Thank you Earl, for being such a good sport.” Ngumit lang ulit ito sa kanya at saka ginulo ang buhok niya, if only Howard is like this. 

<3 <3 <3

TBC

PS: Photo CTTO

Blogserye: Black magic 18

18

          “May sasabihin ka Yumi?” takang untag nito sa kanya, napakurap siya at napatingin dito. Mabuti nalang at sa isip niya lang nasabi ang mga salitang iyon dahil baka ano pa ang isipin nito. Ngumiti lang siya at saka kumilos para magsalin ng ice tea para dito.

            “Gusto mo ng ice tea pampawala ng alat.” Tinanggap naman nito ang ice tea at mabilis na inubos iyon, alam niyang hindi talaga masarap ang luto niya but still he ate it and tried not to hurt her feelings. That makes her love him more.

            “Thanks for the foods.”

            “No, thank you for eating it.” Kinuha niya ang papel na kanina pa niya hawak. “Mag-iinterview lang ako siyempre dahil nanliligaw ako kailangan marami akong malaman tungkol sa iyo.”

            “I don’t-.”

            “Sssshhh, what is your favorite color?”

            “Do I need to answer that stupid question?”

            “Yes, you need to answer this stupid question. Dali na sagot na.”

            “Green.” Sinulat niya ang sinabi nito.

            “Your favorite food.”

            “Anything as long as it’s not your pastries.” Inirapan lang niya ito alam kasi niya na kumakain talaga ito kapag hindi lang nito alam na siya ang gumawa okay na iyon sa kanya. Marami pa siyang tinanong nito.

            “Anong type mong babae?”

            Mukhang nagulat ito sa tanong niya pero sumagot naman. “Long legged.” Malakas siyang napasinghap sa sinabi nito. “Gusto ko ng morena.” Napangiwi siya habang sinusulat ang sinabi nito. “At maiksi ang buhok, gusto ko ng sporty type at hindi maarte sa katawan.”

            Nasapo niya ang kanyang dibdib ng biglang may kumurot doon, pabiro niyang binalingan ang binata.

            “Ang ouch ha, exact opposite ko kaya ito.” Paano siya magkakalong legged kung petite siya, hindi siya morena dahil maputi siya, at mahaba ang buhok niya! At mas lalong hindi siya iyong sporty type ang pagjojogging nga lang sa isip sobrang kapagod na. “But I will change that, dapat ako ang magustuhan mo. I will change your type.” Determinadong saad niya.

            Bumabang bigla ang mga mata nito sa ibaba ng mukha niya. “And I want my woman to have boobs, imposibleng papasa ka.” He snickers, kusang nag-init ang kanyang pisngi at napayakap ang sarili niya.

            “May boobs ako ‘no hindi lang halata.” Inis na pakli niya.

            “Hmn, saang banda sa likod mo?” inis na hinampas niya ito na sinangga lang nito.

            “Kaasar ka may boobs ako,” napapahiya na siya dito kaasar talaga ang lalaking ito. “I swear sasambahin mo rin ako Howard Enriquez itaga mo iyan sa pinakamatigas na bra na may makapal na padding na makikita ko. Maglalaway ka rin sa akin.”

            He snickers again and then it turn to laughter, as much as she wants to admire the way he laugh she can’t dahil alam niyang siya ang pinagtatawanan nito. Sa inis niya ay tinalikuran at iniwan niya ito sa kusina, ipapakita niya dito na kaakit-akit din siya.

            “IYAN lang ang dahilan kung bakit mo ako pinapunta dito?” Maang na tinanong siya ni Margareth na tinawag niya mula sa pamamahinga nito. “Yumi you are beautiful you don’t have to change.”

            “Ga, alam mo naman na serious issue ito sa akin. Gusto kong magustuhan ako ni Howard at paano niya ako magugustuhan kung wala sa isang sinabi niyang like niya sa babae na meron ako?” naiinis na tanong niya.

            “Maganda ka.”           

            “Pero wala akong boobs at hindi ako long legged.” Pagmamaktol niya.

            “You know what Yumi iyang Howard na iyan pinagtitripan ka lang niyan-.”

            “I know pero ayokong dumating ang time na pagsisihan ko na wala akong ginawa para magustuhan niya, I know I like him and doing nothing is not my forte.”

            Napabuntong-hininga nalang ang kapitbahay niya at saka napailing  bago tiningnan ang mga pinamili niyang mga bagong shorts short. Hindi pa niya nasusuot iyon, it’s not like the first time she will wear those kind of shorts, hindi naman masyadong maiksi na wala ng halos itakip pero mas maiksi keysa sa usual niyang sinusuot.

            “Fine, wear this.” Ga gave her a pair of very short denim shorts and a white off shoulder knitted top. “Papaluwain natin ang mga mata ng lover boy mo kapag siya hindi pa nagreact diyan ewan ko nalang.”

            “Will he like me na when I wear this?” pathetic as it seems pero gagawin talaga niya ang lahat magkachance lang kay Howard. Bahala na si Batman at least may ginawa siya, ayaw niyang magsisi sa bandang huli eh.

            Muntik na niyang itapon ang sarili sa labas ng bintana ng makita ang hitsura niya para siyang nakakita ng aparisyon pagkatapos ng mini-make-over niya. She is now wearing a short denim shorts, a black tube under her white knitted top. Ga ironed her hair to make it straighter than her usual curls. Parang ibang babae ang nakikita niya sa harap ng salamin and in fairness to Ga may eye for art talaga ito dahil pati make-up niya ang ganda.

            “Wow, is this me?”

            “Yup that is you so how was it?”

            “Parang ibang tao ako nakakailang.” Hindi siya sanay na nakikita ang sarili na medyo daring, nasanay kasi siya na formal o kaya naman ay pacute lang ang suot niya. Hindi niya alam kung magugustuhan ba iyon ni Howard o hindi pero bahala na… basta bahala na.

            “Bagay iyan sa white stiletto mo.” Pumikit lang siya and prayed na sana ay may improvement na.

            Nang bumaba na siya ay agad siyang naging center of attention ng kanyang nanay at tatay na sobrang kunot ng noo na nakatingin sa kanya.

            “Uy, ate ano iyang gandang hindi mo inaasahan? Hindi ka kaya lamigin mamayang gabi?” gusto tuloy niyang saksakin si Makisig sa tanong nito sa kanya halata naman kasing inaasar lang siya nito.

            “Anak, Mayumi, ano ba iyang suot mo magsuswimming ka ba anak?” nag-aalalang tanong ng nanay niya na para bang may malala siyang sakit.

            “Nay naman eh hindi ba bagay?”

            “Bagay naman anak pero bakit masyadong sexy naman yata ang suot mo ngayon?”

            “Ngayon lang ito nay may ipoprove lang ako.”

            “Naku, manliligaw lang pala ang dalaga natin Celis hayaan mo na at ng makapag-asawa naman iyan. Aba eh dalawang taon nalang at pwede na nating isali sa raffle promo sa tindahan natin iyan grand prize pa makapag-asawa lang.” pang-aasar ng tatay niya.

            “Hindi nap o iyan manngyayari dear parents dahil hindi matatapos ang taon na ito na hindi ako magkakaroon ng boyfriend.”

            “Ang taas ng spirit.”

            Inirapan lang niya si Makisig at saka lumapit sa counter. “Kukuha ako ng pastries na gawa mo nanay ipapakain ko sa nililigawan ko.”

            “Bakit kay nanay kung pwede namang sa iyo?”

            “Ayoko nga parang sinira ko na rin ang diskarte ko mabasted pa ako ng wala sa oras.” Paliwanag niya dito hindi na nagsalita ang mga ito alam niyang kahit anong sabihin ng mga ito ay hindi rin naman siya makikinig, perks of having sobrang tigas na ulo. Paglabas niya sa bakeshop ay parang may kumikiliti sa sikmura niya na hidni niya maintindihan, alam niya based from her very reliable sources nasa basketball court ngayon ang kanyang sinisinta at hinihintay lang ang pagdating niya.

            At hindi nga siya nagkamali dahil nandoon nga ito sa gym at katulad ng ibang mga kalalakihan sa kanilang subdivision busy ito sa paglalaro ng basketball. What’s with boys and their fascination towards basketball hindi niya maintindihan. Dahan-dahan siyang pumasok at pumunta sa mga kakilala niyang girlfriend ng mga kalaro ni Howard na abala sa pakikipagtsika sa isa’t isa.

            “Hi!” bati niya sa mga ito.

            “Hala, Yumi ikaw na ba iyan? Ang sexy natin ngayon.” Gulat na bulalas ng mga ito ng makita siya, gusto niyang mapangisi sa komento ng mga ito.

            “Bagay ba?”

            “Bagay na bagay sino sa mga binata sa atin ang pinapakitaan mo ng legs mo?”

            Ngumisi lang siya, “Si Howard.”

            Nagtinginan ang mga ito na para bang may alam na hidni niya alam. “Kayo na ni Howard?”

            Umiling siya. “Hindi pa nanliligaw pa lang ako.”

            Malakas na nagtawanan ang mga ito sa sinabi niya, “Seriously nagpapabebe na naman ang lalaking iyan at talagang ikaw pa ang nanligaw—oh, wait! Teyka lang tutulungan ka namin na akitin si Howard boy okay relax lang.”

            “Talaga?”

            “Of course dear we want to witness Mt. Pinatubo exploding.”

            Biglang tumili ang kaharap niya na para bang may nakitang ipis. “Oh my God, may ipis.” Maarteng sigaw ng mga ito and as a cue ay ganoon din ang tinili ng mga babaeng nandoon.

            “Babe what happened?” agad na lumapit ang mga boyfriend ng mga ito sa mga girls siya naman ay parang hindi alam kung ano ang nangyari.

            “May ipis lang mukhang nashock pa nga si Yumi.”

            “Yumi?” para siyang natulos sa kanyang kinatatayuan ng marinig ang boses ni Howard sa may likod niya, puso nalang yata niya ang gumagana ng mga oras na iyon. Para siyang robot na umikot na may nakaplaster na ngiti sa kanyang mga labi, she even flipped her hair and showed her flawless shoulders.

            “Hi, Howard.” Tinitigan siya nito mula ulo hanggang paa kasabay ng pagkahulog ng dala nitong bola. Para itong natulala at nakakita ng aparisyon na hindi nito inaasahan. “Hey-.” Napatili siya ng biglang dumugo ang ilong nito at bigla nalang itong natumba sa sahig. “Oh my God! Tumawag kayo ng pulis ng doktor nahimatay si Howard.” Sigaw niya sa mga ito pero sa halip na tulungan agad ito ay tinawanan lang ng mga ito ang kawawang binata.

            Ano ba ang nangyari? Bakit ito biglang nagnosebleed?

<3 <3 <3

TBC

PS: Photo CTTO